معبد آسمانی

معبد آسمانی بزرگ ترین و کامل ترین قربانگان باستانی در چین به حساب می آید. پادشاهان سلسله های مینگ و چینگ هر سال در این معبد مراسم پرشکوهی برای آسمان و برکت محصولات فراوان بر پا کرده اند . شاه در چین فرزند آسمان نامیده می شده و با این هویت کشور را حکمفرمایی می کرده است . لذا برگزاری مراسم قربانی آسمان اختیار خاص شاه بوده است .

معبد آسمانی در جنوب شهر ممنوعه قرار دارد و مساحت آن 4 برابر شهر ممنوعه است . جنوبی ترین دیوار معبد آسمانی چهار گوشه ؛ نشانه زمین و شمال ترین ضلع دیوار نیم دایره نشانه آسمان است . این طراحی از ایده باستانی چین درباره آسمان گرد و زمین چهار گوشه سر چشمه گرفته است .معبد آسمانی به معبد داخلی و خارجی تقسیم می شود و دو دیوار گرد دوردور آن را فرا گرفته است . ساختمانهای اصلی در یک خط از جنوب تا شما معبد داخلی آرایش یافته است که شامل یوان چیو ؛ "خوان چون یو" و سالن" چی نیان" می باشد ." یوان چیو" یک سکوی سنگی دارای سه طبقه است ؛ قطعات سنگهای پله ای و نرده ها همگی با عدد نه در نه نصب شده است . زایراعدد نه نماد آسمان ها می باشد سکوی" یوان چیو" محل اصلی برای نیایش آسمانی است .

"خوان چون یو" سالن بزرگ دوار با ترکیبات چوبی است و از دیدنی های شگفت آور این قسمت ؛ شنیدن انعکاس صدای از دیوار سنگ است . اگر دو نفر جداگانه در دو طرف دیوار شرقی و غربی بایستند و به طرف شمال چهره به دیوار صحبت کنند؛ امواج صدای آنان به وضوح و دایما به گوش طرف مقابل می رسد . گویی یکدیگر تلفنیگفتگو می کنند . سالن "چی نیان" با شکوه ترین ساختمان معبد آسمانی است و ارتفاع آن سی و هشت متر و قطرآن سی و دو ممیز هفتاد و دو متر است و بر پایه سنگی دوار قرار دارد . پادشاهان هر سال در این سالن مراسم برکت محصولات فراوان را برگزار می کردند.

سال هزار و نهصد و نود و هشت معبد آسمانی در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید . کمیته میزاث جهانی معبد آسمانی را این طور معرفی کرده است که معبد آسمانی بعنوان بزرگ ترین مجمع ساختمان های باستانی چین برای برگزاری مراسم قربانی با طراحی و ترکیب ؛ تزیینات ساختمانی بی نظیر و زیبا از شهرت جهانی برخوردار است ، معبد آسمانی نه تنها در تاریخ معماری چین دارای جایگاه مهمی است بلکه میراث گرانبهای هنری معماری جهان محسوب می شود .

اگر به بیجینگ سفر کنید حتما از دیوار چین – شهر ممنوعه و پارک تابستانی و معبد آسمانی دیدن کنید زیرا این آثار نماینده عالی ترین سطح معماریهای باستانی چین است. در این میان معبد آسمانی کاملترین و دامنه دارترین مجموعه معماریهای موجود عبادی این کشور است . بمنظور دعا برای هوای مساعد برای رشد محصولات و آرامش کشور ، امپراتوران سلسله های چین هر سال مراسمی بر پا می کردند و به سوی آسمان- زمین – خورشید – ماه - کوه و رودعبادت و دعا می کردند و د ر این میان مراسم عبادت آسمان از همه مهمتر بود. امپراتوران چین خود را پسر آسمانی دانستند و به عنوان پسر آسمانی بر مردم حکمرانی می کردند . فعالیت عبادت آسمان ، امتیاز آنان بود . معبد آسمانی در سال 1420 میلادی ساخته شد ومکان عبادت خدای آسمان و زمین از سوی امپراتوران سلسله های مینگ و چینگ است.

معبد در جنوب شهر ممنوعه بیجینگ قرار دارد چهار برابر مساحت شهر ممنوعه است. دیوار جنوبی معبد مربع شکل است سمبل زمین است و شمالی ترین دیوار آن به شکل نیمه دایره سمبل آسمان است. اینگونه طراحی ناشی از ایده " آسمان گرد و زمین مربع "است. معبد آسمانی را دو بخش درونی و برونی شامل می شود و معماریهای عمده این معبد در جنوب و شمال خطوط مرکزی بخش درونی قرار دارد. از جنوب به شمال "حوان چو " – "قصر حوان چون یو" و "قصر چی نیان" وجود دارد .

" حوان چو " سکوی گرد سنگی سه طبقه ای است که در هر طبقه آن نرده های سنگی دیده می شود این میدان بر پایی مراسم عبادت از سوی امپراتوران است. اینگونه مراسم معمولا در بامداد 22 دسامبر به تقویم کشاورزی چین برگزار می شد که امپراتوران شخصا ریاست انرا برعهده می گرفتند. در آن زمان فانوس ها در مقابل معبد اویزان می شد و داخل ان شمعی به اندازه بیش از یک متر روشن بود. در گوشه ای واقع درجنوب شرقی این سکو یک ردیف بخوردان مخصوص مشاهده می شد بخور مخصوصا برای سوختن چهار پایان قربانی و پارچه ابریشمی به عنوان عبادت بکار می رفت .