سلسله " مینگ "

در سال 1386 میلادی ، " جو یوان جانگ " در شهر " نن جینگ " سلسله " مینگ " را تاسیس کرد . وی 31 سال در مسند پادشاهی نشست و با تمام نیرو قدرت متمرکز حکومت مطلق فئودالی را تقویت بخشید . او بسیاری مقامات را کشت و مخالفان را از بین برد و نیروی مخالف را سرکوب کرد . پس از در گذشت " جو یوان جانگ " ، نوه اش بر مسند پادشاهی نشست . اما " جو دی " عمویش او را شکست داد و جانشین او شد . در سال 1421 میلادی ، " جو دی " پایتخت سلسله مینگ را به بیجینگ منتقل ساخت .

با وجود آنکه در سلسله مینگ سیستم تمرکز قدرت تقویت شد ، اما بسیاری از امپراتورها به سبب ناتوانی و جوانی به مدیریت کشور بی توجه بودند . به همین سبب حق قدرت به دست خواجگان افتاد . خواجگان نیز دست به اختلاس می زدند و مقام های درستکار را مورد ازیت و آزار قرار می دادند . سلسله مینگ به تدریج فاسد شد و مشکلات اجتماعی کشور را فرا گرفت . در اواسط سلسله مینگ روستاییان چندین بار دست به قیام زدند . اما همه این قیام ها سرکوب شد .

در سلسله مینگ سیستمدار معروفی به نام " جانگ جو جن " زندگی می کرد . او برای کاهش تناقضات اجتماعی و نجات سلسله مینگ ، دست به اصلاحات زد . او به اصلاح مدیریت کشور ، توسعه امور کشاورزی و مهار رودخانه ها پرداخته و سیستم مالیات را بهبود بخشید . این مساله باعث شد تا از فشار بر روی مردم کاسته شود . صنعت کشاورزی سلسله مینگ نسبت به سلسله های قدیمی دیگر نیز پیشرفته بود. صنایع نساجی ابریشمی و چینی سازی چین به طور کلی در آن زمان بسیار پیشرفته بود . صنایع استخراج آهن ، ریخته گری مفرغ ، کاغذ سازی و کشتی سازی بطور چشمگیری پیشرفت کرد . تبادلات اقتصادی و فرهنگی با کشورهای خارجی نیز رونق داشت . " جن حه " دریانورد معروف چینی جمعا 7 بار سفرهای دریایی در سلسله مینگ به بیش از 30 کشور و منطقه آسیا و آفریقا انجام داد . اما پس از اواسط سلسله مینگ ، چین مورد تجاوز ژاپن ، اسپانیا ، پرتقال و هلند قرار گرفت .

در سلسله مینگ ، اقتصاد کالا پیشرفت کرد و بذر سرمایه داری پاشیده شد . در اوایل سلسله مینگ ، بسیاری از زمین ها بدون صاحب و بایر بود . به همین سبب " جو یوان جانگ " امپراتور " مینگ تایزو " آوارگان را برای توسعه صنعت کشاورزی به خدمت گرفته و میزان مالیات پرداختی آنان را کاهش داد . با این روش شمار کشاورزان بطور قابل ملاحظه ای افزایش یافت . انواع جدید محصولات کشاورزی مانند تنباکو ، سیب زمینی ، ذرت و بادام زمینی از کشورهای خارجی وارد چین شد . در این دوران ، صنایع دستی چین مانند چینی سازی و نساجی پیشرفت مطلوبی داشت . بتدریج در صنعت نساجی ابریشمی پیشرفت هایی حاصل شد و کارگاه هایی با بیش از 10 دستگاه بافندگی بوجود آمد ، و کارگران ماهر در فن بافندگی پرورش یافتند و بذرهای اولیه سرمایه داری در چین کاشته شد . در سلسله " مینگ " تنوع کالاها بسیار زیاد بود و تبادلات کالا اغلب صورت می گرفت . بدین سبب مناطق دارای محصولات فراوان و تسهیلات راه و ترابری به مراکز تجاری مبدل شدند .

شهرهای با شکوهی مانند بیجینگ ، " نن جینگ " ، " سو جو " ، " هانگ جو " و " گوانگ جو " در این میان توسعه قابل ملاحظه ای یافتند . نگارش داستان ها و سفر نامه ها درسلسله " مینگ " از ویژگی های این دوران است . برای نمونه ، " داستان بنام در کنار آب " ، " داستان سه مملکت پادشاهی" ، " سفرنامه به نواحی غربی " و " رمان بنام جین پینگ میه " . همچنین سفرنامه " شو شیا که " جغرافیا دان ، کتاب " خلاصه داروهای گیاهی " پزشک " لی شی جن " ، کتاب کشاورزی " شو گوان چی " ، کتاب صنایع و هنرهای دستی " سون این شینگ " ، فرهنگ " یون له در باره اسناد " و غیره . در اواخر سلسله " مینگ " تمرکز سرزمین بیشتر مشاهده می شد . به همین سبب سرزمین های امپراتور و پادشاه کشورهای وابسته سلسله " مینگ " در مناطق پراکنده بوده و میزان اخذ مالیات به طور روزافزون افزایش می یافت و تناقضات اجتماعی روز بروز شدیدتر می شد .

بعضی مقامات امیدوار بودند که تناقضات اجتماعی کاهش یابد و به همین دلیل خواستار کنترل حقوق ویژه اشراف بودند . آنان اعضای حزب " دونگ لین " خوانده می شدند . اما مورد اذیت و آزار قرار می گرفتند و این مساله باعث بی ثباتی بیشتر جامعه گردید . در پی آن مبارزه در روستاها شدت گرفت . در سال 1627 میلادی ، استان " شان شی " نیز دچار خشکسالی شد . مقامات روستاییان را به پرداخت مالیات وادار کردند و قیام دهقانی برپا شد . هزاران هزار دهقان گرسنه سال 1644 میلادی به بیجینگ حمله کردند و سرانجام امپراتور " چون جن " اقدام به خودکشی کرد .