همراه با زوج ایرانی و چینی، از آشنایی تا ازدواج

در شهر "سوجو" واقع در شرق چین، خانواده ای زندگی می کنند. شوهر این خانه ایرانی و همسرش چینی است. آنان یک پسر و یک دختر هم دارند. اعضای این خانواده در هنگام گفت و گو با یکدیگر از سه زبان چینی، فارسی و انگلیسی استفاده می کنند. این مساله همواره مایه خنده دوستان آن ها می شود.

شوهر این خانواده حسین نام دارد و اسم چینی اش "هوا فا" است. او امسال 58 ساله می شود. او که در ایران به دنیا آمده، حالا مسوول یک شرکت الکترونیکی در شهر سو جو است. همسر او "هو اینگ " 46 سال دارد. او در شهر شانگهای به دنیا آمده است. حالا او در اداره شرکت به شوهرش کمک می کند.

و اما این زوج چگونه با یکدیگر آشنا شده و عاشق یکدیگر شده و سپس ازدواج کردند؟ داستان طولانی پیوند آن ها همه را تحت تاثیر عمیق قرار داده است.

خانم هو اینگ پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه در آمریکا در سال 2000 به شانگهای وطن خود بازگشت. روزی از سوی دوستانش به یک مهمانی دعوت شد. آقای حسین نیز در این گردهمایی حضور داشت. حسین تنها برای شرکت در آن مهمانی در آن جلسه حضور نداشت، بله درد دندانش نیز سبب شده بود که او به آن مهمانی برود. او در واقع از دوستانش برای درمان دندان دردش کمک می خواست. با این که دوستان زیادی در آن جلسه بودند، اما فرصت برای حل مشکل او نبود. بنابراین هو اینگ که فارغ التحصیل رشته پزشکی از آمریکا بود در آن مهمانی به حسین معرفی شد.

هو اینگ که زنی مهمان دوست است، نه تنها برای تسکین دردش کمک کرد، بلکه فردای آن روز نیز به همراه حسین به دندان پزشکی رفت.

در جریان تعامل با حسین، هو اینگ متوجه شد که دو نفر هرچند که در دو محیط کاملا متفاوت رشد کرده و تربیت شده اند و تجربیات زندگیشان نیز با یکدیگر بسیار فرق می کند و حتی فاصله سنی بسیار دارند، اما دیدگاه هایشان نسبت به زندگی و آینده بسیار نزدیک است. از طرفی دیگر، خوش بینی و سخاوت حسین نیز نظر هو اینگ را به خود جلب کرد. حسین نیز عاشق این دختر خوش بین، مهمان دوست و شاد شد.

پس از یک سال آشنایی این دو نفر، حسین در مدرسه ای در شهر "نین بائو" شروع به تدریس کرد. در طول سال نیز او دو بار با استفاده از تعطیلات برای دیدن هو اینگ به شانگهای رفت. آن دو باهم سفر کرده و روزهایی شاد را سپری کردند. در طول این مدت آن ها تصمیم به ازدواج گرفتند و به توافق رسیدند که ازدواج امری مقدس است و باید به آداب زندگی و تعامل اهمیت داد.

ماه آوریل سال 2001 آنان در شانگهای مراسم عروسی برگزار کردند. هو اینگ با اشاره به زندگی خود پس از ازدواج می گوید: ما زندگی بسیار شادی داریم.

سال 2002 اولین پسر آنان به دنیا آمد. نام او "هوا یی مانگ" گذاشتند. "هوا" یعنی چین، "یی" یعنی ایران، "مانگ" یعنی درخشان.

دو سال بعد، دختر آن ها به دنیا آمد که نیرویی جدید برای این خانواده بود.

آقای حسین پیش از 15 سالگی در ایران زندگی می کرد. خاطرات کودکی و آرزوهایش در ایران امری جدایی ناپذیر است. او همواره دلتنگ وطن خود می شود. هرچند که او بیشتر به زبان انگیسی با دوستان تعامل می کند، ولی زبان مادری اش را فراموش نکرده است.

حسین در خانواده با بچه هایش به زبان فارسی حرف می زند و آنان را با فرهنگ غنی ایران آشنا می کند. مادر معمولا به زبان چینی با بچه ها صحبت می کند. به این ترتیب، پسر و دختر به طور روان به زبان فارسی و چینی صحبت می کنند. اعضای خانواده هنگام بررسی مسایل، اغلب از سه زبان چینی، فارسی و انگیسی استفاده می کنند که بسیار با مزه است.

در خانواده حسین، روی دیوار اتاق یک سری قواعد خانگی نصب شده که روی آن نوشته شده است: "حسن نیت، صلح، صداقت و مسوولیت". این اصولی است که بچه ها باید آن را رعایت کنند.

آن ها می گویند: ما تلاش می کنیم تربیتمان طوری باشد که بچه ها احساس مسوولیت داشته باشند. در خانواده ما، هر نفر حق بیان نظر خود را دارد که با بررسی، مسایل را حل می کنیم.

حسین و هو اینگ مدت 7 سال است که در شهر سوجو زندگی می کنند. آنان در تعطیلات همراه با بچه ها سفر می کنند و با همسایگان نیز روابط بسیار خوبی دارند. بچه ها در واحد مسکونی خیلی مورد استقبال قرار می گیرند و همه آنان را خیلی دوست دارند.

از آن جا که بچه ها دوستان زیادی دارند، حسین در واحد مسکونی خود یک کلوپ زبان انگلیسی دایر کرده که بچه ها را برای دیدن نمایش دعوت می کند. دو فرزند آن ها بسیار به این برنامه علاقه مند شده و همواره برنامه های فراوان برای نمایش آماده می کنند. روزی آنان برنامه ای به نام "هماهنگی" برگزار کردند. تمام بچه هایی که می توانستند ساز بنوازند، باهم به اجرای یک موسیقی پرداختند. در آغاز، بچه ها با توجه به عدم تمرین و همکاری هماهنگ، نتوانستند نمایش خوبی اجرا کنند. حسین با استفاده از نت موسیقی ایران، ریتمی برای آنان آماده کرده و به آن ها در نواختن کمک کرد. به زودی، یک موسیقی بسیار زیبا توسط بچه ها اجرا شد که در آن همه با خوشحالی آواز خوانده و می رقصیدند. حسین با استفاده از موسیقی به بچه ها بخشش و هماهنگی آموزش می دهد. او همچنین بچه ها را به اجرای اپرا تشویق می کند.

آنان با اشاره به برنامه خود در آینده می گویند: ما از زندگی فعلی خود خیلی راضی هستیم. امیدواریم بچه ها را سالم و شاد تربیت کرده و در کارمان نیز موفق باشیم.