بانوی ایرانی در ورای پنجره شرق

زنان در طول تاریخ، آفرینشگر رخدادهای بزرگ و تحولات شگرف بوده اند. آنان توانسته اند در کنار مدیریت منزل و پروش فرزندان، به فعالیت های اجتماعی نیز بپردازند.

زنان شرقی که در سراسر تاریخ برفرازو نشیب آسیا همواره منشاء سعادت و نیکویی بوده اند، توانسته اند با حفظ نقش نجیبانه خود در مدیریت منزل، در اقتصاد وفرهنگ جوامع خود هم تاثیر گذار باشند. نمونه یکی از زنان آسیایی و ایرانی، بانویی است که مهم ترین ویژگی او، شادابی، امیدواری ، نوآوری و پویندگیست. این بانوی موفق ایرانی مقیم چین، "آزاده باقری" از اساتید و پژوهشگران آموزش زبان چینی است، که به گوشه ای از تلاش های خستگی ناپذیر او نظری می افکنیم.

او درباره کشور چین می گوید: در یک برهه، نقش چین در اقتصاد دنیا بسیار چشمگیر شد و در بازده زمانی خیلی کوتاه ناگهان به جایی رسید که نظر جهانیان، از دولت ها و حکومت ها را به سوی خود جلب کرد. دلیل عمده دیگر آن مهاجرت چینی ها به خارج از مرزهای چین بود که حالا بیش از 40 میلیون چینی در خارج از مرزهای این کشور زندگی می کنند. در واقع چین پس از دوره سیاست درهای باز، تصمیم گرفت تا با قدرت های اول برابری کند، بنابراین سرمایه گذاری های بسیار در داخل کشور انجام داده و همچنین به جذب سرمایه های خارجی پرداخت.

از نظر باقری، تنها مطالعه درباره زبان این کشور برای هر شخصی کشش و جذابیت دارد، او با باور به این که برای آشنایی با فرهنگ یک کشور باید در گام نخست زبان آن ملت را فرا گرفت، می گوید: وقتی شما زبان یک کشور را می آموزید، ناخودآگاه با فرهنگ آن کشور بیشتر آشنا می شوید. من تا پیش از این که زبان چینی را یاد بگیرم هیچ وقت فکر نمی کرد با یادگیری نخستین واژه چینی، همزمان می شود با فرهنگ چینی نیز آشنا شد. چرا که وقتی شروع به نوشتن می کنید به شما می گویند که این جمله یا واژه از نظر فرهنگی دارای چه مفهومی است.

رشته تحصیلی باقری در مقطع کارشناسی، ادبیات فارسی است، اما پس از این که به چین آمد، تصمیم گرفت تا با زبان این کشور آشنا شود.

او در این باره می گوید: "شش ماه به طور فشرده شروع به آموزش زبان چینی کردم. پس از آن وارد مقطع آموزش زبان چینی شدم. البته خیلی سخت پذیرش کردند، پس از آن اچ اس کی 3 که آن موقع برای پذیرش امتحان دادم و برای تحصیل در این رشته موافقت شد، چون این رشته صرفا برای کسانی بودکه لیسانس زبان چینی داشتند، ولی من چون لیسانس نداشتم باید چند آزمون می دادم که خوشبختانه پذیرفته شدم. در دانشگاه "هواجون داشوئه" در دانشگاه مرکزی چین در شهر "ووهان" موفق به دریافت فوق لیسانس زبان چینی شدم. پس از یک سال دوره فوق لیسانس را شروع کردم. در واقع دوره فوق لیسانس آموزش زبان چینی دو ساله بود که بعد از دو سال دفاع کردم و آن دوره تمام شد.

باقری درباره تجربه اش در زمینه آموزش زبان چینی می گوید: در ابتدا وقتی شروع کردم به فراگیری زبان چینی، زبان را تنها برای یادگیری یک زبان می خواندم، ولی جلوتر که رفتم، با توجه به علاقه مندی ام به فرهنگ، به خصوص وقتی با فرهنگ چین آشنا شدم، به قدری علاقه مند به فرهنگ این کشور شدم که دیگر زبان را برای زبان نخواندم. در آن زمان بود که وقتی کنفوسیوس را ورق می زدم، گوته را درک می کردم که چرا خواست زبان فارسی را بیاموزد تا بتواند حافظ بخواند. در واقع با او هم ذات پنداری می کردم و احساس می کردم جای افسوس دارد که نتوانیم مطالب کنفوسیوس را به زبان خودش بخوانیم. بنابراین به طور کلی انگیزه ام برای یادگیری زبان تغییر کرد و خواستم که زبان چینی را برای شناخت بیشتر ملت چین بخوانم.

این بانوی ایرانی، گفته خود را به کلامی از "تی اس الیوت" تعیم داده و ادامه می دهد: الیوت می گوید، "هنر برای هنر" و من این نکته را به همه موارد تعمیم داده ام. به طور مثال

می گویم ورزش برای ورزش! درباره زبان هم همین طور است، به طور مثال شما می خواهید یک زبان بیاموزید. گاهی تنها صرف یادگیری زبان کافی است که شما تنها آن را بیاموزید، حال هر شخصی در این زمینه دارای یک انگیزه است. یکی انگیزه اقتصادی دارد که مثلا بتواند مترجمی خوب یا استادی خوب باشد، ولی من شاید تا یک یا دو سال نخست این انگیزه را داشتم اما بعدها این انگیزه به انگیزه آشنایی با ملت چین تغییر کرد و آن قدر برایم قوی شد، که دیگر آن را به عنوان انگیزه اصلی و مهم تر یافتم.

باقری پیش از دریافت فوق لیسانس، شش ماه به طور فشرده به یادگیری زبان چینی پرداخت و در این فاصله با رشته های تخصصی دیگر که می توان گفت جزو ویژگی های کشور چین است، آشنا شد.

او می گوید: پیش از دریافت مدرک فوق لیسانس، شش ماه به طور فشرده زبان خواندم، و همین جور که جلوتر رفتم با تای چی آشنا شدم، بعد به دانشگاه طب سنتی پکن، تی سی ام رفتم، آن جا با یک استاد صحبت کردم تا برای من و چند خانم ایرانی دیگر، کلاس تای چی برگزار کند. پس از یادگیری، موفق به دریافت گواهینامه تای چی شدم. پس از آن به نظرم رسید که برای آشنایی یک ملت لازم است با خوراک مردم آن نیز آشنا شد. غذای چینی هم که با توجه به متفاوت بودنش در همه دنیا شناخته شده است و قطعا در همه جای دنیا رستوران چینی وجود دارد. بنابراین من هم به دلیل نوع غذای این کشور، بعدها احساس کردم که خوب است که پخت غذای چینی را به صورت آکادمیک یاد بگیرم، بنابراین دنبال مرکزی بودم، تا این که با مدرسه جهانی آشپزی آشنا شدم که اتفاقا مدرسه ای برای مسلمان ها بود. بنابراین با چند تن از بانوان ایرانی شروع به فراگیری آشپزی کرده و موفق به دریافت دیپلم آشپزی چینی شدیم.

باقری علاوه بر این که شروع به همکاری با جوامع دانشگاهی کرد، فعالیت خودش را در زمینه آموزش زبان چینی در یک موسسه به نام موسسه شایگان نیز آغاز کرد.

او می گوید: "من به عنوان مسوول بخش زبان چینی موسسه شایگان مشغول شدم که کلا سرمایه گذاری خصوصی دارد. پس از شایگان در تهران نیز به اصفهان رفتم و در موسسات دیگر نیز برای مشاوره یا حتی تدریس مشغول شدم."

آزاده باقری در حال حاضر علاوه بر این که خود در مقطع دکترا تحصیل می کند، در دانشگاه مطالعات بین المللی پکن به عنوان استاد ادبیات فارسی مشغول است و در بخش خصوصی نیز در یک موسسه آموزشی و مشاوره ای ایرانی در کشور چین فعالیت دارد.