به دعوت دولت چین برای حفاظت از محیط زیست، گروهی از دامپروران تبتی با کوهستان پر برف و چمنزارهایی که نسل ها در آن زندگی کرده اند، خداحافظی کرده و در شهرک های ناشناخته سکونت گرفتند. آیا چادرنشینان سنتی به نوع زندگی جدید خود عادت کرده اند؟
چندی پیش خبرنگار رادیو بین المللی چین برای تهیه گزارش وارد یک دهکده نوین مهاجرنشین تبتی در شهر "قره موی" استان "چین های" . دربرنامه امروز جامعه و زندگی، در این باره گزارشی می شنوید.
خانه هایی با دیوار سفید و بام قرمز در یک ردیف دیده می شود! جاده ها پهن و پاکیزه است. در دو طرف، درختان صنوبر قد کشیده اند! روشنایی های خیابان با استفاده از انرژی خورشیدی، تکنولوژی انرژی معاصر و امروزی است. اگر از نشانه های تبتی برای آراستن دیوارها استفاده نمی شد، و اگر زنان را با لباس های سنتی تبتی در این محل نبینید، گمان می کنید که به محله ای امروزی وارد شده اید! اما این جا یک دهکده نوین مهاجرنشین است که در قصبه "تانقولا" ی شهر "قره مو" قرار دارد.
خبرنگار، وارد خانه "قنگانجی" رییس پیشین دهکده می شود. خانه او بنایی سی صد متری است. داخل حیاط، ساختمانی آجری با سه اتاق و یک سالن وجود دارد. در سالن پذیرایی مبلمان سنتی و جدید و لوازم برقی خانگی مختلف دیده می شود. بالای زیارتگاه تصاویر رهبران نسل های مختلف چین آویزان است.
قنگانجی می گوید: در گذشته در فلات با اقلیم سخت و راه و ترابری مشکل چادرنشین بودم! حالا در خانه با امکانات معاصر مانند تلویزیون، تلفن و سیستم آب و برق رسانی زندگی می کنم.
او زندگی کنونی اش را بسیار راحت می داند و از بزرگ ترین آرزوی کنونی اش می گوید که ایجاد مکانی مذهبی در دهکده است.
این مرد تبتی ادامه می دهد: ما در زندگی کنونی مشکلی نداریم. تنها مشکل ما، کمبود اماکن مذهبی است. هرجایی که ملت تبت زندگی می کند، ایمان و مذهب نیز حتما در آن جا وجود دارد. این از جمله ویژگی و نشانه های تبت است. ما هرروز در زمان فراغت، از خانه بیرون می رویم و برای قرائت تعلیمات مذهبی به طواف می پردازیم. این فعالیت برای سالمندان و بیشتر مردم از نظر فیزیکی و روحی مفید است.
