"جیائو ذی"(نوعی غذای چینی شبیه پیراشکی گوشت و سبزی)

"حیائو ذی"نوعی عذای سنتی چین است و بخشی از فرهنگ این کشور مسحسوب می شود.خوردن "جیائو ذی"توسط تمام اعضای یک خانواده نشانگر کامل بودن یک خانواده و پذیرائی از مهمانان با آن نشانه احترام و دلگرمی است.اگر یک خارجی به چین سفر کرده اما "جیائو ذی"نخورد،سفرش به چین بیهوده تلقی می شود.

"جیائو ذی"عذائی است که با نوعی خمیر خیس شده از گندم و پس از اضافه شدن سبزیجات یا گوشت به آن(این بخش به زبان چینی "شیان"است و همان معنای مایه پیراشکی به زبان فارسی می باشد) و جوشاندن آن درست می شود.در گذشته،"جیائو ذی"غذای مخصوص در اعیاد مختلف به ویژه ایام عید بهار بود و در هر خانواده درست می شد.چینیان با تشریفات درست کردن "جیائو ذی"،از جمله آماده کردن "شیان"،شکل "جیائو ذی" و خوردن آن،"تشریفاتی دارند و این جزو آداب و رسوم این ملت محسوب می شود.

ابتدا می پردازیم به "شیان"."شیان"با گوشت یا سبزیجات و معمولا با مختلط کردن گوشت و سبزیجات درست می شود.در جریان فراهم کردن "شیان"،کوبیدن آن مهمترین بخش است.کوبیدن "شیان"به این معنا است که گوشت،سبزیجات و دیگر ادویه را با هم مختلط ساخته و روی تخته آشپزخانه گذاشته و می کوبند تا نرمتر شود.در این جریان،بر اثر برخورد کارد و تخته،صدای "پونگ پونگ" به گوش می رسد.این صدا همیشه تغییر می کند و شبیه موسیقی است و معمولا از خانه های همسایه ها نیز شنیده می شود.چینیان امیدوارند این جریان کوبیدن "شیان"طولانی تر شود،زیرا هر چه طولانی تر باشد،نشانگر آن است که "جیائو ذی"زیاد است و این خانواده ثروتمند و دارای زندگی خوب می باشد.

پس از درست شدن "شیان"،باید آن را با چیز یاد شده گندمی پیچید.(به زبان چینی ورقه خیس شده گندم "میان پی" است).در اکثر مناطق چین،"جیائو ذی"را به شکل هلالی درست می کنند.در بعضی مناطق "جیائو ذی"نیز به شکل پول تابستانی چین درست می شود و این نشانگر وجود طلا و نقره در خانه است.در روستاهای چین،مردم معمولا "جیائو ذی"را به شکل خوشه گندم درست می کنند و این نشانگر محصولات کشاورزی فراوان در سال آینده است.

پس از پیچیندن "جائو ذی"باید آن را جوشاند.پس از ریختن "جیائو ذی"به دیگ آب،باید با قاشق "جائو ذی"را بهم زد تا به دیگ چسبانده نشود.در جریان جوشاندن "جائو ذی"،باید سه بار آب اضافه کرد. ده تا بیست دقیقه،"جیائو ذی"جوشانده می شود.

خوردن "جیائو ذی"نیز رسومی دارد.کاسه اول باید به اجداد و کاسه دوم باید به شیاطین مردمی از جمله شیطان آشپزخانه تقدیم شود.کهنسالان همچنین شعری می خوانند که به شرح ذیل است:

"جائو ذی"انتهائی نازک دارد و پس از ریختن به دیگ هزاران عدد بیشتر می شود.با قاشق طلائی و کاسه نقره ای آن را به آسمان تقدیم می کنیم تا شیطان ها خوشحال شوند و امینت ما در طول سال تضمین گردد.

بعد نوبت به اعضای خانواده می رسد.چینیان "جیائو ذی"را به میزان زوج می خورند و هرگز به میزان طاق نیست.بعد از خوردن "جیائو ذی"باید کاسه ها،دیگ و حتی بشقاب ها را روی میز گذاشت و این اشیا باید نیز به عدد زوج باشد.این نشانگر"غلات بیش ار میزان استفاده"می باشد.

در روز نو "جیائو ذی"درست می شود و اعضای خانواده،علی رغم آنکه در مناطق دیگر تحصیل و کار می کنند یا سرگرم فعالیتهای بازرگانی هستند،به خانه خود بر می گردند و با اعضای خانواده خود "جائو ذی"می پزند و آن را می خورند و در محیطی راحت و شاد،عید بهار را جشن می گیرند.

در واقع،امروزه،جز نشانه فرهنگی "جیائو ذی"،بسیاری از تشریفات درست کردن آن تغییر کرده است.مثلا،شهرنشینان به ندرت در خانه "جیائو ذی"را درست می کنند و در عیدها،"جیائو ذی"را از فروشگاه می خرند و یا حتی در رستوران ها می خورند.در روستاها نیز این تشریفات کاهش یافته است.