صبح خیلی زود از طریق یک بزرگراه، رهسپار دریاچۀ چین هایی شدیم. در طول مسیر، از مرز بین منطقه خودمختار تبت و استان چین هایی عبور کرده و تعدادی از تبتی ها را در مسیر مشاهده کردیم که گاوهای تبتی سفید رنگ خود را آذین بسته و در کنار جاده برای سواری دادن به توریست ها و گردشگران، نگهداری می‌کردند و...
قرار بود صبح خیلی زود به سمت کوهی که پارک طبیعی حفاظت شدۀ من دا نام داشته و در 110 کیلومتری شون هوآ قرار دارد و دریاچۀ زیبایی در بالای آن واقع شده، برویم که به دلیل بارندگی شدید و لغزنده بودن احتمالی مسیر، مجبور به تغییر برنامه شدیم. حدود ساعت 9 صبح، جاده ای که روز قبل از شی نین به سمت جی شی آمده بودیم را بازگشته و...
قرار بود صبح خیلی زود به سمت کوهی که پارک طبیعی حفاظت شدۀ من دا نام داشته و در 110 کیلومتری شون هوآ قرار دارد و دریاچۀ زیبایی در بالای آن واقع شده، برویم که به دلیل بارندگی شدید و لغزنده بودن احتمالی مسیر، مجبور به تغییر برنامه شدیم. حدود ساعت 9 صبح، جاده ای که روز قبل از شی نین به سمت جی شی آمده بودیم را بازگشته و...
قرار بود صبح خیلی زود به سمت کوهی که پارک طبیعی حفاظت شدۀ من دا نام داشته و در 110 کیلومتری شون هوآ قرار دارد و دریاچۀ زیبایی در بالای آن واقع شده، برویم که به دلیل بارندگی شدید و لغزنده بودن احتمالی مسیر، مجبور به تغییر برنامه شدیم. حدود ساعت 9 صبح، جاده ای که روز قبل از شی نین به سمت جی شی آمده بودیم را بازگشته و...
قرار بر این بود که هتل محل اقامت خود در شی نین را ترک کنیم و به همین منظور، تمامی وسایل خود را جمع کرده و برای صرف صبحانه به سالن مربوطه رفتیم. اولین نفری که از گروه ما در سالن حاضر شده بود، من بودم و به جز من، سه مرد چینی و دو خانم خارجی هم در حال صرف صبحانه بودند...
ساعت 9 صبح روز سه شنبه 10 اوت 2010 (19 مرداد 1389) و از طریق حلقۀ پنجم شهر پکن و پس از یک ساعت و 40 دقیقه، به ترمینال سه فرودگاه بین‌المللی شهر پکن رسیدیم. پس از تحویل بار و دریافت کارت پرواز، راهی محل کنترل و بازرسی بدنی شده و...
رشته چینی که در انگلیسی به آن «نوو دلِز» می گویند، در چین به نام عمومی «میئن» شناخته می شود. اما چینی ها مشخصاً به رشته تولید شده از گندم، «میئن» و به نوع ساخته شده آن از برنج، «فِن» می گویند. با وجود آنکه اعراب، ایتالیایی ها و چینی ها هر کدام، اختراع رشته را به خود نسبت می دهند، شواهد تاریخی نشاندهنده پیروزی چینی ها در این نزاع رشته ای است!
اگر در ماه های گرم سال به چین سفر کنید، متوجه موردی در خیابان های شهرهای مختلف این کشور می شوید که به طور قطع شما را شوکه و متعجب خواهد کرد. البته این مورد مخصوص فصل تابستان نیست و چهارفصل می باشد! در پیاده رو ها، بوستان ها و فروشگاه ها، اگر به شلواری که برخی از کودکان چینی پایشان است نگاه کنید، متوجه خواهید شد که خشتک این شلوار، پاره است!....
چیزی که اگر به پکن سفر کنید اصلاً دلتان برایش تنگ نخواهد شد، صدای گوش نواز (!) بوق ماشین ها است. نمی دانید این چینی ها چه علاقه ای به بوق زدن دارند. چپ و راست بوق می زنند و در این مورد، شاید دست ایرانی ها را هم از پشت بسته باشند. اما یک مورد جالب برایتان بگویم و آن اینکه با وجود بوق زدن های ممتد و بی پایان چینی ها، شاهد زد و خورد و الفاظ آنچنانی ...
در تاکسی های پکن، خود شما باید بارتان را در صندوق عقب آن جا دهید. راننده صرفاً درب آن را - معمولا از داخل- برای شما باز می کند. اگر کمی چینی بلد باشید، اولاً سوالی که راننده از شما خواهد پرسید ملیت شماست. برای آنکه از شر سوالات بیشتر وی راحت شوید می توانید بگویید: «تین بو دون». معنای تحت اللفظی آن می شود: «می شنوم ولی نمی فهمم».
