از سیر تا پیاز چین – قسمت 14: سفر به استان چین هائی(5)

روز پنجم – 14 اوت

هتل شهرستان گویی ده، بسیار لوکس و مجلل بود و فقط یک سال از ساخت آن می گذشت. حوالی ساعت 9 صبح، به مرکز آموزشی – فرهنگی تبتی ها رفتیم که توسط دولت محلی اداره می‌شد و کلاس‌های نقاشی، آموزش زبان انگلیسی، آموزش رقص و کلاس‌های ورزشی در آن برپا بود. در این محل بود که دو نفر از ساکنان محلی ، آواز هوآر ملیت تبتی را برای ما اجرا کردند. در حین اجرای آواز توسط یکی از آنها، یک خانم مسن وارد سالن شد، که در ادامه مشخص شد از استادان قدیمی این هنر است و به صورت افتخاری برای ما ترانۀ هوآر خواند.

در کنار این مرکز، یک موزۀ آثار باستانی کشف شده در این منطقه، برپا شده بود. آثار باستانی به نمایش در آمده در این موزه که عکس برداری در داخل آن ممنوع بود، سکه های 3000 سال پیش، ظروف سفالی، اشیای قدیمی زیرخاکی با قدمت 2000 ساله و تعدادی گلدان متعلق به دورۀ امپراطوران سلسه های نه چندان کهن چین دیده می شد.

یک دختر از ملیت هویی منطقه شین جیان که ساکن این شهرستان بود، در کنار خیابان . در کاسه های کوچک، ماست می فروخت. البته ماست در چین، با ماست موجود در ایران کمی تفاوت دارد و عمدتاً خیلی شل است. در کنار این تفاوت، یک تفاوت مهم‌تر هم وجود دارد که به دلیل تفاوت‌های ذائقه چینی ها، به تمامی ماست های عرضه شده در این کشور، شکر اضافه می شود. ماست دختر زیباروی مسلمان شین جیانی که با حجاب کامل در کنار خیابان مشغول فروش ماست بود، شل نبود و کاملاً شبیه ماست های ایران بود اما شیرینی آن پابرجا بود!!!

پس از خروج از موزه، از یک موزۀ سنگ که توسط آقای لا های چین (نام اسلامی: قاسم) ایجاد شده بود، دیدن کردیم. آقای لا، متولد 1963 میلادی، تا چند سال پیش در شهر شی نین به ساخت و ساز و بلندمرتبه سازی مشغول بود. اما به دلیل علاقه شدید او به سنگ و کوه، او را به زادگاه خود گویی ده، کشاند و با اکتشاف در دل کوه‌های منطقه، سنگ‌های زیبا و منحصر بفردی را جمع آوری کرده و یک موزۀ زیبای سنگ ایجاد کرد. به گفته آقای لا، بر روی برخی از سنگ‌ها که به همان شکل از دل کوه استخراج شده است، نوشته هایی به زبان چینی، تصاویری از حیوانات و اشکال دیگر دیده می‌شود که در برخی از سنگ ها، گفته‌های او مورد تأیید اعضای گروه قرار می‌گرفت و تصویر موردنظر او، در میان خطوط تخته سنگ گفته شده، رویت می شد!!!

پس از آنکه آقای لا، چندین کتاب از موزه سنگ خود را حاوی تصاویر مربوط به سنگ‌های آن بود برای اعضای گروه اهدا کرد، به اتفاق او رهسپار منطقه ای شدیم که در پنج کیلومتری گویی ده قرار داشت و پارک زمین شناسی نام داشت. این منطقه بسیار بزرگ که در حاشیه جادۀ شی نین به گویی ده قرار داشت، مشرف به کوه‌های بسیار زیبایی بود که پس از پیاده شدن از خودرو، متوجه شدیم توسط آقای لا و به مدت 30 سال از دولت محلی این منطقه اجاره شده است. در گفت و گویی که با دختر ایشان خانم لا دا داشتم، پدرش حدود 80 میلیون یوان در دو پروژه موزه سنگ و این پارک زمین شناسی هزینه کرده است و از آغاز سال 2000 میلادی، کار احداث بناهای مختلف در داخل این پارک و سایر امور ساختمانی را شروع کرده است که 10 سال به طول انجامیده و یک ماه قبل یعنی در ژوئیه 2010 (تیر 1389) به پایان رسیده است. حال، آقای لا امید دارد، در 20 سال باقیمانده بتواند ضمن کسب درآمد و تحصیل سرمایه هزینه کرده در این دو مکان از راه جلب توریست، مردم را با زیبایی‌های منحصر بفرد زادگاهش آشنا نماید. یک دختر چینی که در این پارک حضور داشت در مصاحبه‌ای با ما، این پارک را نوعی اعجاز بر روی زمین توصیف کرد و از زحمات آقای لا تشکر و سپاسگزاری نمود. همچنین، از دوست او سؤال کردم که به نظر وی، سرمایه هزینه شده توسط آقای لا، باز می گردد؟ این خانم چینی در پاسخ گفت: با کمک‌ها و حمایت های دولت محلی و استانی، حتماً سرمایه ایشان باز می‌گردد و به سوددهی هم می رسد.

عصر همان روز، به شی نین باز گشتیم و آماده سفر به دریاچۀ چین هایی شدیم.