چه کسی ایده دموکراسی جهانی را تهدید می کند؟

«رابرت اوبراین» مشاور امنیت ملی رئیس جمهور آمریکا اخیرا مقاله ای در مجله «فارن افرز» منتشر کرد و در آن نوشت که دستور العمل ایدئولوژیکی چین فراسوی مرزهای آن رفته و در حال جهانی شدن است و تهدیدی برای آرمان های دموکراتیک محسوب می شود.

بدیهی است که مشاور امنیت ملی ترامپ در نگارش این مقاله تاریخ و واقعیت را نادیده گرفته و با ذهنیت جنگ سرد به نگارش آن پرداخته است. بهتر است این سیاستمداران سفید پوست و سیاه پوست آمریکایی قبل از برچسب زدن به دیگران نگاهی به عملکرد خودشان بیندازند.

این امر بر جهانیان ثابت شده است که پشت همه جنگ ها، ناآرامی ها و بحران های مختلف دنیای امروز، همواره دست سلطه طلبی ایالات متحده وجود داشته که نمی توان آن را نادیده گرفت.

آمریکا با مداخله به اسم دموکراسی و ایجاد فجایع حقوق بشری تحت عنوان حمایت از "حقوق بشر" و به اصطلاح "آزادی" به دنبال تغییر آزادانه سیستم سیاسی سایر کشورهاست. این موضوع باعث شده که آمریکا امروزه به بزرگترین عامل بی ثباتی در امنیت سیاسی جهان تبدیل شود.

بر اساس کتابی با عنوان "تغییرات پنهان قدرت: جنگ سرد مخفیانه آمریکا" که "لیندسی او رورکه" آن را نوشته ایالات متحده از سال 1947 تا 1989 مجموعا 64 عملیات براندازانه در کشورهای مختلف انجام داده است.

بر همین اساسا روزنامه "مانیلا تایمز" چاپ فیلیپین گزارش داد آمریکا به بیش از 20 کشور حمله کرده یا تغییر رژیم را در 10 سال گذشته در کشورهای فوق دنبال کرده است.

روزنامه "گاردین" چاپ لندن نیز در مقاله ای طعنه آمیز نوشت با این همه ایالات متحده از مداخله خارجی خیلی عصبانی است زیرا آنها خود استاد این مقوله هستند!

سیاستمداران آمریکایی اغلب خود را مظهر دموکراسی قلمداد می کنند. در واقع آنها می خواهند سیستم خود را به دیگر کشورها تحمیل کنند و آنها را مجبور به پیروی و اطاعت از خود کنند. ایالات متحده هرگز برایش مهم نیست که آیا سیستمی که مدنظرش است در راستای واقعیت ها و حقایق این کشورها هست یا خیر. این باعث شده بسیاری از کشورها دچار ناآرامی مدنی شوند زیرا سیستم های سیاسی آنها با واقعیات هماهنگ نیست.

"بهار عربی" که چند سال قبل در کشورهای عربی اتفاق افتاد به همین دلیل به یک "زمستان سرد" تبدیل شد. منطقه خاورمیانه سالهای سال است که شاهد ناآرامی مدنی بوده که سازمان های افراطیِ تروریستی از این اوضاع سوءاستفاده کرده و باعث آوارگی میلیون ها نفر و بحران انسانی جدی شده اند.

مجله فارن پالسی تاکید می کند که شعار دیپلماتیک ایالات متحده این است که "خاورمیانه بدون آمریکا به هرج و مرج کشیده می شود" اما حالا به نظر می رسد که "واشنگتن احتمالا عامل اصلی ناآرامی در خاورمیانه" است. در سال های اخیر قاره اروپا شاهد هجوم عظیم پناهندگان از زمان جنگ جهانی دوم بوده است. افکار عمومی جهانی عموما بر این باورند که ریشه این شرارت ها در ایده "مداخله گرایی جدید" آمریکا قرار دارد که در خاورمیانه و شمال آفریقا به کار گرفته است.

چین به اصل عدم مداخله در امور داخلی کشورهای دیگر پایبند است و سال های زیادی است که هدف تاریخ مصرف گذشته صدور ایدئولوژی را کنار گذاشته است. چین مدافع هماهنگی هر چه بیشتر، همکاری برد-برد و ساخت مشترک و استفاده همگانی از طرح ابتکاری "کمربند و جاده" است. چین از مفهوم "ساخت جامعه ای با آینده مشترک برای تمام بشریت" حمایت می کند که بارها در قطعنامه های سازمان ملل آمده و به صورت گسترده سران دیگر کشورها به آن اشاره کرده اند.

چین همچنین خواستار به اشتراک گذاری دستاوردهای توسعه با کشورهای دیگر است اما هرگز این قصد را ندارد و نخواهد داشت که مدل توسعه خود را به صورت اجباری صادر کند.

ایده به اصطلاح "برتری پکن" به جای "برتری واشنگتن" فقط گمانه زنی رسانه های خارجی است. اگر بخواهیم صریح بگوییم، موفقیت مدل توسعه چین گزینه های جدیدی را پیش روی کشورهای دیگر قرار داده تا هم به توسعه آنها را سرعت بخشد و هم استقلالشان را حفظ کند.

کشورهای زیادی تمایل دارند تا از تجربه چین به شیوه ای برابر بهره مند شوند. اینکه ایالات متحده می خواهد صرفا خودش پیشرفت کند باعث شده سیاستمداران آمریکایی از نظر ذهنی در وضعیت آشفته ای به سر ببرند.

نتیجه گیری درباره اینکه هدف نهایی دموکراسی آمریکایی در جهان چیست کار سختی نیست؛ آمریکایی ها به دنبال این هستند که بگویند جهان برای رسیدن به دموکراسی باید در برابر آمریکا تعظیم کند.

حقیقت این است که این چین نیست که ایده دموکراسی جهانی را تهدید می کند بلکه آمریکاست که با دخالت تعمدی خود در امور داخلی کشورهای دیگر تهدید کننده ایده دموکراسی جهانی است. آمریکایی ها تصور می کنند "هر کشوری که از آنها پیروی کند خوشبخت و هر کشوری که با آنها مخالفت کند بدبخت خواهد شد."