اپیدمی کرونا؛‌ بستری برای کشتار سرخپوستان و سند نقض حقوق بشر آمریکا

در حالیکه میزان افزایش روزانه موارد ابتلاء به کرونا در آمریکا اخیرا در سطح 40 هزار تا 50 هزار نفر حفظ شده است و بعید نیست مجموع تعداد مبتلایان به کرونا در آمریکا به زودی به 8 میلیون نفر نیز برسد، اما با این وجود، سیاستمداران دولت واشنگتن هنوز هم دست از سر ایران بر نداشته و 18 بانک دیگر ایران را تحریم کرده اند.

آمریکا پس از خروج از برجام تحریم علیه ایران را از سر گرفته و اگرچه مدعی است که کالاهای انسان دوستانه ای از جمله دارو و غذا شامل تحریم ها نمی شود، اما با اجرایی شدن این تحریم ها، دسترسی ایران به داروهای وارداتی در مقایسه با گذشته با مشکلات بیشتری مواجه شده است.

آمریکا در تحریم اخیر 18 بانک ایرانی، کانال تامین مالی خرید دارو و غذای ایران از سایر کشورها را به طور کامل قطع کرد.

بدیهی است که این تحریم ها در تضاد با حقوق بشر است؛ آمریکا همواره خود را در زمینه حقوق بشر، چراغ راهنمای سایر کشورها به تصویر می کشد اما اینطور به نظر می رسد که با توجه به آمار روز افزون موارد ابتلا و مرگ میر ناشی از کرونا در آمریکا، این چراغ راهنما اکنون در سرزمین آمریکا از کار افتاده زیرا دولت واشنگتن در محافظت از مردمش در برابر این ویروس ناکام مانده است.

با این وجود اینطور به نظر می رسد که کاخ سفید هنوز هم تمایلی ندارد عملکرد خود در مقابله با کرونا را با نگاهی سرزنش آمیز بنگرد و در عوض هنوز هم خود را بیگناه می داند.

این در حالیست که از دید کشورهایی مانند چین، زندگی و سلامتی، از اساسی ترین و مهم ترین موارد حقوق بشری هستند و عدم تضمین حق زندگی و سلامتی مردم به معنای عدم تضمین حقوق بشر است.

در حال حاضر بیشترین تعداد مبتلایان به کرونا از آمریکا گزارش می شود اما در میان این گزارش ها، داده های چندانی در ارتباط با سرخپوست های آمریکایی به چشم نمی خورد.

چنین چیزی به معنای آن نیست که دولت واشنگتن از سرخپوست های آمریکایی در برابر کرونا به خوبی محافظت کرده است؛ خانم «ابیگیل اکو هائوک» محقق ارشد هیئت سلامتی سرخپوست های سیاتل آمریکا در این باره گفته است که موارد ابتلای سرخپوست ها در آمارهای دولت آمریکا لحاظ نمی شوند و همین خود نوعی تبعیض نژادی است.

 خانم «ابیگیل اکو هائوک»  منبع عکس: سایت کراست کات

اکو هائوک که خودش نیز از شهروندان سرخپوست بومی آمریکا است، در مصاحبه با مجله نیچر گفته است که سرخپوست های بومی آمریکا نه تنها در آمارهای بهداشتی این کشور در نظر گرفته نمی شوند، بلکه در مقایسه با سفید پوست های آمریکایی نرخ بالاتری از موارد ابتلا به چاقی، تنگی نفس و بیماری قلبی در میان آنها موجود دارد و این درحالیست که این نوع بیماری ها، از جمله بیماری های زمینه ای خطرناک برای مبتلایان به کرونا به حساب می آیند و باعث می شود نرخ مرگ و میر ناشی از کرونا میان سرخپوستان بومی آمریکا به مراتب بالاتر برود.

اکو هائوک اعلام کرده است که: نظام ظالمانه آمریکا محیطی عالی برای کشتار ما در جریان اپیدمی کرونا ایجاد کرده است.

این محقق ارشد هیئت سلامتی سرخپوست های سیاتل آمریکا پیشتر در مصاحبه دیگری با سایت «کراس‌کات» تاکید کرده است که نرخ خودکشی و تجاوز جنسی میان سرخ پوست های بومی آمریکا بالاتر است به طوریکه بر اساس تحقیقاتش، 94 درصد از 148 زن سرخپوست بومی آمریکا، مورد تجاوز جنسی قرار گرفته اند ولی با این وجود، فقط متجاوزان 8 پرونده به عنوان مجرم محکوم شده اند.

اکو هائوک اعلام کرده است که زنان سرخپوست و دیگر اقلیت های آمریکایی به دلیل اینکه اعتقادی به عدالت قضایی در این کشور ندارند، اغلب بعد از اینکه هدف تجاوز جنسی قرار می گیرند، از شکایت به پلیس صرف نظر می کنند.

در میان پرونده های مربوط به تبعیض نژادی در آمریکا، مواردی که به تبعیض نژادی علیه سیاه پوستان مربوط می شود، اغلب با پوشش گزارش های خبری و برگزاری تظاهراتی غافلگیر کننده همراهند ولی تبعیض هایی که علیه سرخپوست های آمریکایی اعمال می شود، معمولا بازتاب چندانی ندارند.

اکو هائوک به عنوان یک سرخپوست بومی آمریکا از معدود افرادی است که این توان و تمایل را دارد که بی عدالتی علیه سرخپوست های بومی آمریکا را به گوش همگان برساند.

باید توجه داشت که همه کشورها کم و بیش با مشکلاتی در زمینه رعایت حقوق بشر مواجه هستند و هیچ کشوری را نمی توان بهترین الگوی اجرا کننده حقوق بشر در نظر گرفت و همواره در این بین، بحث الگوی بهتر مطرح است و نه بهترین الگو.

از آنجایی که هیچ کشوری نمی تواند به شیوه ای خودسرانه اقدام به تعریف مفهوم حقوق بشر کند و بنابراین کشورها درک های متفاوتی از مفهوم حقوق بشر دارند، نهادهای معتبر چند جانبه ای از جمله شورای حقوق بشر سازمان ملل به منظور ایجاد هماهنگی در امور مربوط به حقوق بشری کشورها تشکیل شده است.

اما آنچه بدیهی و واضح است، این است که آمریکا سال های گذشته از این نهاد نیز خارج شده است و حاضر نیست فرصتی برای بحث درباره حقوق بشر با سایر کشورها قائل شود.

آمریکا صرفا به دنبال این است که هژمونی حقوق بشری خود را حفظ کند و خود را به عنوان چراغ راهنمای دیگر کشورها در زمینه رعایت حقوق بشر نشان دهد؛‌ این در حالیست که جهان به خوبی شاهد پرونده های نقض حقوق بشر در آمریکا است.