«شما می توانید 100 هزار نفر بفرستید!» این پاسخ كارتر رئیس جمهور وقت آمریكا در ژوئیه 1978 به رهبر وقت چین بود که پرسید: «آیا میتوانیم 5000 دانش آموز چینی را برای تحصیل در آمریکا اعزام کنیم؟
«امیدوارم همه مؤسسه های کنفسیوس در ایالات متحده قبل از پایان سال جاری بسته شوند!» و حالا این اظهار نظر پمپئو وزیر امور خارجه فعلی آمریکا در پاسخ به تبادلات فرهنگی چین و آمریکاست. وی همچنین تهدید کرد که محدودیتهای بیشتری در موردر تحصیل دانشجویان چینی در آمریکا طی هفته ها و ماههای آینده برقرار خواهد شد.
بیش از 40 سال پس از مبادلات فرهنگی و انسانی بین چین و آمریکا که «بنیان» روابط دو کشور شناخته می شود، با وضعیت دشواری روبروست. مردم ابراز تاسف می کنند که امروزه دیگر رهبری با دیدگاه راهبردی مانند کارتر سکان رهبری آمریکا را در دست ندارد. تحت دستکاری سیاسی افرادی مانند پمپئو، چینیهایی که در ایالات متحده تحصیل می کنند طی مدتهای اخیر مورد آزار و اذیت قرار گرفته اند، مبادلات آموزشی و دانشگاهی چین و آمریکا مختل شده، رسانه های چینی در ایالات متحده محدود و سرکوب شده اند و ویزای بیش از هزار دانشجو و محقق چینی بدون دلیل لغو شده است... مجموعه ای از اقدامات تحریفی و وارون نمایی تاریخی، اهداف شخصی سیاستمداران آمریکا را در مقابل منافع ملی آن کشور آشکار و به روابط دو کشور آسیب جدی وارد کرده است.
در حال حاضر تحت تأثیر بحرانهای متعدد از جمله شیوع ویروس کرونا، سستی اقتصادی وتظاهرات ضد نژادپرستی، دولت فعلی آمریکا در وضعیت ناامید کننده ایست. در سال انتخابات، پمپئو و همراهانش کورکورانه مبادلات فرهنگی و انسانی بین چین و آمریکا را هدف حمله قرار دادند. شهروندان چین را آماج حمله قرار دادند و تا حدی رسید که همه چینیهایی را که به ایالات متحده می روند «جاسوس» اعلام کردند. یکی از واقعیترین اهداف آنان تحریک پوپولیسم برای فرافکنی مناقشات و تأثیرگذاری بر انتخابات آن کشور است.
ماهیت مبادلات فرهنگی چین و آمریکا همانند مبادلات اقتصادی و تجاری، بر اساس سود متقابل و نتایج برد-برد انجام می شود. از دیپلماسی پینگ پنگ تا دیپلماسی پاندا، طی بیش از41 سال از زمان برقراری روابط دیپلماتیک بین چین و آمریکا، تبادلات مردمی و فرهنگی نقش مهمی در افزایش درک متقابل بین مردم چین و آمریکا و پیشبرد توسعه باثبات روابط چین و آمریکا داشته است. همراه با شیوع ناگهانی ویروس کرونا، کمکهای متقابل مردم چین و آمریکا نیز متأثرکننده بوده است.
گشایش درها پیشرفت به همراه دارد و بسته شدن درها منجر به عقب ماندگی می شود. این یک قانون اجتناب ناپذیر در توسعه تاریخ بشر است. وقتی ارزشهای گشایش، فراگیری و تنوع از بین برود، آمریکا به ناچار رو به زوال خواهد رفت. افراد مستکبر و نادانی چون پمپئو سعی میکنند با حربه «جداسازی» و تحریم، تحت شعار «اول آمریکا»، در واقع به منافع سیاسی شخصی خود برسند. وقتی آنها شمشیر بکشند، اولین ضربه ها را کشور و مردم خودشان خواهند خورد.
