در چند روز گذشته، اعتراضات ضد نژادپرستی در ایالات متحده ادامه داشته است. بعد از ظهر 29 اوت به وقت محلی، هزاران نفر در خیابانهای شهر کنوشای ایالت ویسکانسین با برگزاری راهپیمایی مسالمت آمیز، خواستار اجرای عدالت در مورد جیکوب بلیک آمریکایی آفریقایی تبار شوند که هدف تیراندازی پلیس قرار گرفت و زخمی شد. در 28 اوت نیز در تجمع دیگری در واشنگتن به مناسبت بزرگداشت 57 سالگی سخنرانی معروف مارتین لوتر کینگ که به سخنرانی «رویایی دارم» معروف شد، مارتین لوتر کینگ پسر خطاب به دهها هزار معترض خشمگین از نژادپرستی اذعان کرد که ایالات متحده به جای رسیدن به رؤیای پدرش، در کابوسی وحشتناک فرو رفته است.
همه گیری کرونا باعث رو شدن و افزایش نابرابری نژادی در ایالات متحده شده است. سی ان ان اخیراً مقاله ای با عنوان «نابرابری نژادی در ایالات متحده به اندازه کرونا کشنده است» منتشر کرد و نوشت: بیماری کرونا به طور غیرمتوازنی آمریکاییهای آفریقایی تبار را هدف قرار داده و بی شک تفاوت نرخ مرگ و میر میان نژادها را افزایش می دهد. این مقاله عوامل افزایش تفاوت در وضعیت سلامتی میان نژادها را جایگاه اقتصادی و اجتماعی، میزان فرصت دسترسی افراد به خدمات درمانی و بیمه درمانی و ظرفیت و کیفیت بیمارستانها برشمرد.
به دلیل معضل تبعیض نژادی، روابط بین نژادی در ایالات متحده همچنان رو به وخامت دارد و جنایات ناشی از تنافر نژادها نیز رو به افزایش است و شکافهای اجتماعی نیز گسترش یافته است. طبق نظرسنجی اخیر مرکز تحقیقات پیو آمریکا که در میان شهروندان 14 کشور توسعه یافته مد نظر انجام شده، تقریباً 80 درصد مردم آمریکا معتقدند که کشور آنها اکنون نسبت به قبل از شیوع کرونا دچار شکاف بزرگتری شده و بی تفاوتی یا بدرفتاری سیاستمداران آمریکایی یکی از عوامل مهم آن است.
در صحنه سیاسی دو حزبی ایالات متحده، درگیری و فرافکنی مسؤولیت میان «فیل و الاغ»، (به ترتیب نمادهای دو حزب جمهوریخواه و دمکرات) یک وضعیت معمول است و دو حزب به نفع خود از افکار عمومی استفاده می کنند و به ندرت به مشکلات نژادی واکنشهای واقعی می دهند. گزارش اخیر نیویورک تایمز یادآور شده است که از یک سو، تظاهرکنندگان ضد نژادپرستی خواستار اصلاح فوری نظام پلیس آمریكا هستند و از طرف دیگر، حزب جمهوری خواه در کنگره خود که اخیراً برگزار شد، ماجرای جیکوب بلیک را خیلی کم رنگ کرد و به جای آن، بر اوضاع خارج از کنترل ناشی از اعتراضات تأكید كرد. این تضاد آشکار باعث شده است که مردم آمریکا نسبت به تمایل دولت برای حل مسئله تبعیض نژادی ناامیدتر شوند.
برابری همه افراد در برابر قانون یک اصل اساسی منشور بین المللی حقوق بشر است. سیاستمداران آمریکایی خود را مدافع حقوق بشر مینامند اما هیچ قصد و قدرتی برای حل بحران جدی تبعیض نژادی در کشور خود ندارند. این نه تنها نقص ساختاری نظام آنها را آشکار کرده بلکه ماهیت ریاکارانه حقوق بشر آمریکایی و آمریکای مدعی حقوق بشر را برجسته می کند.
