رئیس جمهور آمریکا در یکی از مصاحبه های اخیر خود بار دیگر از قطع ارتباطات تجاری واشنگتن با پکن گفته و عنوان کرده است که آمریکا لزوما مجبور به تجارت با چین نیست. سیاستبازان آمریکایی در ماه های اخیر هر از چند گاهی مدعی این گونه سخن ها می شوند که در واقع تنها نوعی نمایش سیاسی سخت کوشانه اما ناکارآمد در سال انتخاباتی به شمار می آید.
اجازه ندادن به تجارت شرکت های آمریکایی با چین؟ این ادعا مثل قرصی سمی است که سیاستبازان آمریکایی به شرکت های آمریکایی می خورانند که با مخالفت شدید شرکت های آمریکایی رو به رو شده است. اگرچه سیاستبازان آمریکایی اغلب درباره تشویق به قطع ارتباطات تجاری با چین صحبت می کنند اما تحت فشار محافل بازرگانی خود، آن ها نیز مجبور شده اند تا کمی از موضع خود عقب نشینی کنند. این نیز ثابت کرده است که به اصطلاح قطع ارتباطات تجاری با چین چیزی بیش از یک نمایش از سوی سیاستمداران آمریکایی نیست. در آینده قابل پیش بینی، این نیز تنها به عنوان یک مفهوم واهی خواهد ماند.
در فرایند جهانی شدن امروز، هیچ کشوری نمی تواند ضمن جدایی خود از جهان، رشد خود را تحقق بخشد. به ویژه در دوران پساکرونا، همه کشورها به بازگشایی ها و از سرگیری چرخه اقتصادی و حفظ و تثبیت زنجیره صنعتی و زنجیره تامین خود نیاز پیدا می کنند. بدین ترتیب، در این فرایند، کشورها تنها با همکاری می توانند با سربلندی از این دوره سخت خارج شوند.
تردیدی نیست که شرکت های آمریکایی به بازار چین احتیاج دارند. آن ها نمی توانند و نمی خواهند چین را ترک کنند. باید توجه کرد چین و آمریکا در 40 سال گذشته در زمینه های اقتصادی، تجاری، فرهنگی و علمی و فنی به خوبی همکاری کرده اند، این نشان می دهد که همکاری دو طرف برد- برد بوده و هم دو کشور و هم مردم آن ها از آن بهره مند شده اند و نمی توان گفت که یک طرف از طرف دیگر استفاده کرده است.
سیاستمداران آمریکایی که علاقه مند به انجام نمایش های سیاسی هستند، باید با دقت به صدای منطقی بازرگانان خود گوش دهند و از تحریک قطع ارتباطات تجاری با چین و آسیب رسانی به شرکت های آمریکایی دست بردارند و مسوولیت شایسته خود در بهبود زودهنگام اقتصاد آمریکا که تحت تاثیر همه گیری کرونا قرار گرفته است را بر عهده گیرند.
