سفر پمپئو به خاورمیانه جاه طلبی های سیاسی وی را آشکارتر کرده است

مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا 27 اگوست/ 6 شهریور، سفری کاملا طراحی شده به خاورمیانه انجام داد. او طی این بازدید نه تنها یکجانبه گرایی آمریکا را بار دیگر به اوج رساند بلکه با زیر پا گذاشتن سنت سیاسی آمریکا، علنا به عنوان یک دیپلمات در سیاست داخلی آمریکا مداخله کرده، به این امید که یک امتیاز دیگر برای صعود به قله قدرت آمریکا در آینده به دست بیاورد.

یکی از اهداف مهم این سفر خاورمیانه ای پمپئو تشدید سرکوب ایران است. همان طور که همه می دانند، آمریکا اخیرا طرحی درباره تمدید تحریم تسلیحاتی علیه ایران در شورای امنیت سازمان ملل را پیشنهاد کرد، اما شرم آور این جاست که این طرح تنها یک رای موافق داشت، در حالی که متحدین سنتی اش مانند انگلیس، فرانسه و آلمان همگی رای ممتنع دادند. این، رسانه های محلی آمریکا را شوکه کرد، طوری که برخی در این باره نوشتند: «واشنگتن می خواست ایران را منزوی کند اما نهایتا دریافت آن که منزوی می شود، خودش است. واشنگتن در صحنه بین المللی کاملا در انزوا قرار گرفته است.»

در مواجهه با این نتیجه، پمپئو طبیعتا حاضر به تسلیم نیست. وی در سفر خود به خاورمیانه در دیدارها با رهبران برخی کشورها بارها خواستار "مقابله مشترک با نفوذ بد ایران" شد. او در همان روز پایانی سفر از طریق یکی از رسانه های اجتماعی اعلام کرد که آمریکا تحریم های علیه ایران را در تاریخ 20 سپتامبر از سر خواهد گرفت. این اقدام بر خلاف توافق اعضای شورای امنیت است و آمریکا با این اقدام یکجانبه، خود را رویاروی کل دنیا قرار داده است.

همان طور که اکثریت اعضای شورای امنیت یادآور شدند، آمریکا در ماه مه 2018 به طور یک جانبه از برجام خارج شد و اکنون صلاحیت یا پایه حقوقی برای تسلیم طرحی ندارد. با این حال، پمپئو و افرادی مانند او کماکان با گستاخی ادعا می کنند كه آمریکا به عنوان یکی از اعضای پیشین برجام حق دارد تا طرح مربوط را پیشنهاد دهد. این مثل آن است که یک مدیر ارشد پیشین شرکتی که استعفا داده، اصرار کند که در تعیین برنامه توسعه آتی شرکتی که دیگر در آن نیست، نقش اصلی ایفا کند. این چه جور منطقی است؟

لازم به ذکر است که سفر پمپئو که همزمان با کنگره ملی حزب جمهوری خواه آمریکا انجام شد، نه تنها برای سرکوب ایران بود بلکه محاسبات سیاسی عمیق تری نیز همراه داشت. پمپئو در این سفر، عادی شدن روابط دیپلماتیک بین امارات و اسراییل را "پیروزی بزرگ با میانجی گری رهبر آمریکا معرفی کرد و سعی داشت تا "دستاوردهای دیپلماتیک" دولت فعلی را به مردم آمریکا نشان دهد. اما حقیقت این است که بهبود روابط امارات و اسراییل ناشی از آن است که اسراییل یک بازار و شریک بالقوه مهم امارات است و از سوی دیگر، این دو کشور به جلوگیری از توسعه "قوس شیعه" نیاز مشترک دارند. بدیهی است که به اصطلاح میانجی گری آمریکا در این موضوع سرنوشت ساز نیست، اما پمپئو همچنان اصرار دارد آن را به عنوان اقدامی از سوی رییس جمهور آمریکا معرفی کند. اما این چندان عجیب نیست چرا که چاپلوسی، سبک مداوم کار اوست.

شایان ذکر است که پمپئو در جریان سفر خود به خاورمیانه در کنگره ملی حزب جمهوری خواه آمریکا به صورت ویدیویی شرکت کرد و به منظور حمایت از ترامپ سخنرانی ایراد کرد. این می تواند همان مهم ترین هدف پمپئو از این سفر باشد. چرا که این اقدام سنت سیاسی ده ها ساله آمریکا یعنی عدم حضور وزیر خارجه در فعالیت های حزبی آمریکا را شکسته است. سنای آمریکا نیز اعلام کرده است درباره این که، آیا حضور پمپئو در کنگره ملی حزب جمهوری خواه نقض قوانین فدرال است، رسیدگی خواهد کرد.

از ناکامی در کنترل شیوع کرونا تا تشدید تبعیض نژادی، اکنون آمریکا درگیر بحران های مدیریتی متعدد است. سیاستبازان خودخواه مانند پمپئو مقصر چنین بحران هایی هستند. آن ها بارها و بارها منافع شخصی را بالاتر از منافع ملی و رفاه مردم قرار داده اند، مانند آن که یک راننده خودرو بدون گرفتن ترمز رانندگی کند و 300 میلیون نفر از سرنشینان این خودرو از نگرانی و ترس بر خود بلرزند.