مایک پمپئو وزیر امور خارجه آمریكا در سخنان اخیر خود در كتابخانه نیكسون در كالیفرنیا، به منظور تهمت زدن به چین، پکن را به زورگیری از شركتهای آمریكایی متهم کرد و گفت شركتهای آمریكایی که با چین تجارت می کنند، برای خوشحال کردن حزب حاکم چین تلاش می کنند و این باعث «غارت آمریکا توسط چین» شده است.
با نگاه به یکی از مثالهایی که پمپئو در زدن این تهمت به چین استفاده کرد، در می یابیم که اندیشه او چقدر پوچ است. وی به نقل از سخنان پیشین رابرت اوبراین مشاور امنیت ملی آمریكا گفت که «گروه هتلهای ماریوت، شرکت هواپیمایی امریكن ایرلاینز، شرکت هواپیمایی دلتا ایرلاینز و شرکت هواپیمایی یونایتد ایرلاینز همه نام «تایوان» را از پایگاههای اینترنتی خود حذف كرده اند تا باعث خشم پکن نشوند.»
تایوان بخشی جدایی ناپذیر از چین است و اینکه شرکتهای هواپیمایی آمریکا نام های «تایوان» و «چین» را در کنار هم قرار داده بودند، آشکارا ناقض اصل «چین واحد» است. همانطور که سخنگوی شرکت هواپیمایی امریكن ایرلاینز گفته است، هواپیمایی نوعی كسب و كار جهانیست و باید با قوانین کشورهای مسیر پرواز، مطابقت کند.
چرا شرکتهای آمریکایی مایل به تجارت با چین هستند؟ دلیلش این است که از زمان برقراری روابط دیپلماتیک بین چین و ایالات متحده در بیش از 40 سال پیش، منافع متقابل و مناسبات برد-برد همیشه مشخصه اصلی تجارت دوجانبه بوده است. در سالهای اخیر، درآمد فروش سالانه شرکتهای آمریکایی در چین همیشه در سطح 700 میلیارد دلار و سود سالانه آنها از 50 میلیارد دلار آمریکا بیشتر بوده است. در همین زمان، محصولات با کیفیت و ارزان چین نیز وارد خانه های میلیونها خانواده آمریکا و باعث افزایش رفاه آنها شده است.
نتایج تحقیق منتشر شده توسط یک اندیشکده آمریکا در ماه ژوئن نشان داد که در سال 2017، نسبت شرکتهای چینی در بین تأمین کنندگان شرکت اپل 51.5٪ و تا سال 2019، این رقم به 54.8٪ افزایش یافته است. بر اساس داده های وزارت بازرگانی آمریکا، حجم تجارت دو کشور در ماه آوریل امسال به 39.7 میلیارد دلار افزایش یافته است که در مقایسه با ماه مارس نزدیک به 43٪ افزایش یافته است. چین بار دیگر به بزرگترین شریک تجاری آمریکا تبدیل شده و این نیز یک نقطه برجسته در فعالیتهای تجاری بین المللی آمریکا در سالهای اخیر به شمار می آید.
همانطور که تحلیلگران خاطرنشان کرده اند، گرچه سیاستمداران آمریکایی پشت سر هم درباره قطع ارتباطات اقتصادی با چین رجزخوانی می کنند، اما وابستگی آمریکا به بازار چین و محصولات چینی تشدید شده است.
از مجبور کردن شرکتهای آمریکایی به خروج از چین گرفته تا شایعه پردازی درباره زورگیری چین از شرکتهای آمریکایی، پومپئو و امثال او برای «پایین آوردن پرده آهنین اقتصادی» و «سوق دادن خودسرانه قطع ارتباطات اقتصادی با چین» از هیچ تلاشی دریغ نمی کنند. آنها که چنین رفتارهای مغایر قوانین اقتصادی و خواسته های بنگاهها و روند توسعه عصر را در پیش می گیرند، طبیعتاً از واقعیتها سیلی سنگینی خواهند خورد.
