روز چهارشنبه 1 اَمرداد (22 ژوئیه)، مایک پومپئو وزیر امور خارجه آمریكا سفر خود به بریتانیا و دانمارك را به پایان رساند. پومپئو به شکلی غیرمترقبه در این سفر، تمام تلاش خود را برای جار زدن نظریات مضحک ضد چینی و ایجاد یک ائتلاف جدید برای مقابله با "تهدید چین" را به کار بست و در واقع مأموریت اصلی او در این سفر، تشکیل «ائتلاف ضد چین» بود اما بدیهی است که هر آدم عاقلی متوجه میشود که هدف پومپئو از این تفرقهافکنیها به چاه انداختن هم‌پیمانان اروپایی آمریکا است که بیشک به شکست خواهد انجامید.
پومپئو به عنوان رئیس دستگاه دیپلماسی ایالات متحده، اخیراً دیوانه وار اروپا را به تقابل ایدئولوژیک با چین فرا میخواند. چنین رویکردی از یک سو، ناشی از ذهنیت جنگ سرد حاکم بر دولت فعلی ایالات متحده و اشتباهات راهبردی جدی آن در قضاوت خود نسبت به سیاست‌های چین است و از سوی دیگر نشان میدهد که پومپئو و همفکرانش با هراس از توسعه باثبات روابط چین و اروپا، در تلاش برای تفرقه‌افکنی میان این دو هستند .
با این حال، تمام این اقدامات حقیر پومپئو و همراهانش برای جلب حمایت متحدان بیشتر، به خوبی نگرانی اصلی آنها را نشان میدهد و توطئه آنان برای دستیابی به منافع شخصی، حتی به قیمت آسیب رساندن به منافع متحدان آمریکا را آشکار کرده است؛ به عنوان مثال، پومپئو درهمین سفر اروپایی از موضع سختگیرانه دولت بریتانیا علیه شرکت هوآوی "قدردانی" کرد. بسیاری از شهروندان بریتانیایی با اشاره «اهداف شرورانه پنهان» وزیر خارجه آمریکا " بر این باورند که اظهارات پومپئو تلویحاً به معنای آن است که ایالات متحده کنترل دولت بریتانیا را در اختیار دارد و از طریق کوچک کردن بریتانیا است که "آمریکا دوباره بزرگ خواهد شد". تحلیلگران خاطر نشان می‌کنند که با تلاش عوامل ضد چین از جمله مایک پومپئو، روابط دوستانه چین و بریتانیا به یغما رفت و در نهایت مردم بریتانیا باید "ا بهای آن را بپردازند".
در طول سال‌های گذشته کاملاً بر همگان آشکار بوده است که دولت فعلی ایالت متحده نه تنها به بریتانیا بلکه به دیگر کشورهای اروپایی به عنوان متحدان وفادار آمریکا، چگونه از پشت چاقو زده است؛ به عنوام مثال اواسط ماه ژوئیه ، پومپئو بار دیگر تهدید کرد تمام کشورهایی که در خط لوله گاز طبیعی Nord Stream 2 بین روسیه و اروپا مشارکت داشته باشند مورد تحریم آمریکا قرار خواهند گرفت و گفت: "اگر اکنون [از این پروژه] کناره‌گیری نکنید، خود را در معرض خطر عواقب آن قرار دادهاید!" این رفتار سلطهطلبانه ایالات متحده نارضایتی شدید کشورهای اروپایی را در برداشت تا جایی که جوزف بورل نماینده ارشد سیاست خارجی و امور امنیتی اتحادیه اروپا در بیانیهای ضمن ابراز نگرانی عمیق از افزایش تحریم‌های ایالات متحده و یا تهدید به تحریم شرکت‌های اروپایی از سوی این کشور گفت: اتحادیه اروپا با تحریم و یا مجازات شرکت‌های اروپایی به خاطر داشتن روابط تجاری مشروع، از سوی هر کشور ثالثی مخالف است و اقدامات آمریکا را ناقض قوانین بین‌المللی میداند.
در حقیقت ، در سال‌های اخیر، ایالات متحده و اتحادیه اروپا در موارد بسیاری از جمله بودجه دفاعی ناتو، توافق هسته‌ای ایران، مذاکرات اقتصادی و تجاری و نحوه برخورد با سازمان‌های بین المللی اختلاف نظر داشتهاند و شکاف در روابط آنان پیوسته عمیق‌تر شده است. به خصوص در دوران همه‌گیری کرونا، ایالات متحده رفتارهای نادرست بسیاری را در پیش گرفت که برای نمونه میتوان به تعقیب و رهگیری محموله‌های پزشکی ضد همه‌گیری در کشورهای اروپایی، ممنوعیت یکجانبه ورود شهروندان اتحادیه اروپا به آمریکا و عدم مشارکت و پایبندی به تعهدات بین‌المللی خود برای تأمین بودجه لازم در جهت مبارزه با شیوع کرونا اشاره کرد. پایگاه اینترنتی "سیاست خارجه" ایالات متحده، با اشاره به میراث به جا مانده از سیاست خارجی دولت فعلی آمریکا، هیچ چیز را جدی تر از آن نمیداند که با رویکرد دستگاه دیپلماسی کنونی ایالات متحده، روابطی که آمریکا طی چندین دهه با متحدان خود برقرار کرده بود تا چه اندازه ضعیف شده و به جایگاه و نفوذ آمریکا در جهان آسیب رسانده است .
