تجربه چینی ها در رویارویی با خطر مرگ

به محض ورود به آسانسور بوی مایع ضدعفونی کننده علی رغم داشتن ماسک، به مشام می رسد. مشخص است که به خاطر شیوع کروناویروس کشورمان هنوز در وضعیت بحرانی قرار دارد. اما در نمایشگر پخش آگهی تجاری نصب شده داخل آسانسور دیدم که مبتلایان بستری شده در یک بیمارستان موقت شهر ووهان، به اتفاق پرستاران که لباس محافظ بر تن دارند، با چهره خندان مشغول رقص هستند.

در پی شیوع کروناویروس، همه در چین برای غلبه با آن در تلاشند. بیمارستان موقت ویژه مبتلایان به ویروس نیز از همان روز آغاز ساخت و ساز، کانون توجه کاربران شبکه های اجتماعی قرار گرفته است. تاکنون در شهر ووهان 9 بیمارستان مشابه به بهره برداری رسیده و 5606 پذیرش صورت گرفته است. از طریق ویدیوهای سلفی پست شده در شبکه های اجتماعی، کاربران چینی هر روز در جریان ماجراهای این بیمارستان ها قرار می گیرند.

بعضی کاربران متوجه شدند که مبتلایان در این بیمارستان ها به انجام رقص های قومیت های مختلف از جمله رقص اویغوری، رقص «دیائو شنگ» و «بابا» می پردازند که نشان می دهد پزشکان و پرستاران از شین جیانگ، های نان و سی چوان این رقص ها را به آن ها آموزش داده اند.

تا ساعت 24 روز 14 فوریه (25 بهمن) از سراسر چین 217 تیم پزشکی شامل 25 هزار و 633 نیروی کار برای امدادرسانی به پزشکان استان هوبی، به آن استان اعزام شده ند. این تعداد نیرو و سرعت جا به جایی آن ها حتی از آن که در امدادرسانی به زلزله ون چوان در سال 2008 صورت گرفت، فراتر رفته است. این پزشکان و پرستاران که در چین به پره های سفیدپوش معروفند، علاوه بر کار درمان مبتلایان، به فکر دلداری آن ها هم هستند. در هر بیمارستان موقت، گروه های مشاوره روحی و روانی ایجاد شده است. تیم پزشکی بیمارستان «چی لو» استان شان دونگ پس از اعزام به ووهان، به سبب نگرانی از برقراری ارتباط با مبتلایان محلی به خاطر داشتن لهجه های منطقه ای، حتی یک دفترچه مرجع زبان با لهجه ووهان را تدوین کرده اند تا پزشکان و پرستاران بتوانند با لهجه ووهانی، مبتلایان را تشویق و دلداری کنند.

این بیماری همه گیر، از سویی مبتلایان را در مقابل خطر مرگ قرار داده، اما از سوی دیگر، آن هایی را که به خاطر سرایت بیماری خود را در خانه محصور کرده اند، به بازبینی زندگی و توانمندی های خود وادار کرده است. در این میان آن ها که همیشه فکر می کردند تنها غذایی را که تا آخر عمرشان می توانند بپزند، رشته آماده است، مشغول به پختن غذا شدند و به طور غیرمنتظره، متوجه شدند که اتفاقا دستپختشان خیلی هم خوب است؛ بعضی دیگر که فکر می کردند دیگر هیچ گاه کاغذ کتابی را لمس نخواهند کرد، در یک ماه اخیر در خانه خود، به خواندن کتاب های کاغذی عادت کرده اند.

در این بحران، بعضی ها به ویروس آلوده شده و پس از نزدیک شدن به خطر مرگ، درمان یافته و حالا به ارزش زندگی خود بیشتر پی برده اند.

بعضی ها علی رغم وجود خطر، با یونیفورم سفیدرنگ خود تا دل خطرات شتافته و به یک قهرمان واقعی تبدیل شده اند. مشترکان می گویند: «پره سفیدرنگ کو؟ تنها گروهی از بچه های جوان را می بینیم که با پدر و مادر و بازی ها و سرگرمی های خود خداحافظی کرده و لباس سفید برتن کرده اند و همانند پیش کسوتان در صنف خود، به درمان و نجات دیگران رفته و مردم را با زور بازو و توانمندی های خود، از دست شیطان مرگ می رهانند. آن ها کل کشور را تحت تاثیر قرار داده اند.»

برخی دیگر علی رغم محدودیت فعالیت های مردم به سبب شیوع بیماری که حالا در خانه مانده اند، کارهایی مثل آبرسانی، برق رسانی و ... را قطع نکرده اند و زندگی در سراسر کشور همچنان در گردش است و این به اعتماد به نفس مردم کمک می کند. آن ها در شبکه های اجتماعی می نویسند: چینی ها برای کف زدن برای خود، از دلایل کافی برخورداند.

جیانا یکی از پرستاران محلی شهر ووهان می گوید: زمستان حتما می گذرد و بهار حتما از راه می رسد. تا آن زمان، ووهان همان ووهان خواهد بود اما چینی ها، متحدتر می شوند.