تا پایان سال 2018 ورزشکاران چین کلا 3458 عنوان قهرمانی جهانی از آن خود کرده و 1332 بار رکورد جهانی شکسته اند. امروز نیز چین 25000 ورزشکار و 130 هزار داور و مربی حرفه دارد. توسعه ورزشهای رقابتی در چین باعث رونق صنایع مربوطه و ترویج ورزشها در میان مردم نیز شده است. چین در سال 2009 روز هشتم ماه اوت را به عنوان «روز بدنسازی عمومی» تعیین کرد. امروز در نقاط مختلف چین 3 میلیون و 100 ورزشگاه عمومی وجود دارد و 400 میلیون نفر از جمعیت کشور اغلب به تمرینات ورزشی می پردازند. به علاوه، هر سال نیز 200 رویداد ورزشی در چین برگزار می شود. در سال 2017 نیز حجم صنایع ورزشی چین به 2000 میلیارد یوان (معادل حدود 280 میلیارد دلار) معادل یک درصد ارزش تولید ناخالص کشور رسید.
در اوایل تاسیس جمهوری خلق چین، کشور در سطح دنیا به عنوان «کشوری فقیر با مردم ضعیف» شناخته می شد. به منظور تغییر چنین چهره ای، چین مدلی با محوریت بازیهای المپیک را در توسعه ورزش خود ایجاد کرد. در این راستا، تا سال 2008 در المپیک پکن چین با 51 مدال طلا در رده اول نشانها قرار گرفت. چین نخستین کشور اسیایی صدرنشین رده بندی مدال طلای المپیک شد. با این حال در رشته های فوتبال، بسکتبال و دو و میدانی چین هنوز با بهترین کشورهای دنیا فاصله زیادی دارد. به این ترتیب، چین در سالهای اخیر الگوی توسعه ورزشی را تغییر داده و مصمم است با ترویج ورزش در میان مردم و استفاده از نیروهای جامعه، کشور را از یک قدرت ورزشی بزرگ به یک قدرت ورزشی قوی تبدیل کند. با ترویج فوتبال در مدارس (برگزاری کلاسهای فوتبال و دیگر رشته های ورزشی در مدارس ابتدایی و راهنمایی و دبیرستانها) و دیگر تدابیر مشابه، سعی می شود جوانان و نوجوانان به ورزش علاقه پیدا کرده و به ورزش بپردازند و از میان آنها ورزشکاران برجسته برگزیده شوند. به علاوه، سعی شده است با کسب نتایج خوب در رقابتهای ورزشی جهانی، انگیزه مردم برای پرداختن به تمرینات ورزشی برانگیخته شود و با فرهنگسازی و بهسازی تجهیزات و مدیریت در جامعه برای توسعه ورزشها، جمعیت بیشتری به انجام تمرینات ورزشی جذب شوند. در سال 2018، بیش از 90 درصد جمعیت کشور به «معیارهای تندرستی شهروندان» رسیده اند. چین در حال تبدیل شدن از قدرت ورزشی بزرگ به قدرت ورزشی قوی است.
