در اوایل تاسیس جمهوری خلق چین، هشتاد درصد جمعیت چین بدون پرورش و مهارت بودند اما پس از گذشت هفتاد سال از آن زمان، چین از 16 میلیون معلم حرفه ای برخوردار شده و نظام آموزش اجباری نه ساله را ایجاد کرده است. حالا هر سال بیش از نیمی از نیروی کار افزوده شده در چین آموزش عالی دریافت می کنند. در سال 2018 نیز چین 4600 میلیارد یوان (معادل حدود 646 میلیارد دلار) بودجه به آموزش اختصاص داد که بیشترین بخش از بودجه دولت در آن سال بود.
برای کشوری مثل چین که دارای 1.4 میلیارد جمعیت است، اجرای آموزش اجباری باعث ایجاد بار مالی سنگینی برای کشور می شود. اما با این حال، چین در سال 1986 «قانون آموزش اجباری» را تدوین کرد و به اجرا گذاشت و پس از 20 سال تلاش، نظام آموزش اجباری در چین به تکامل رسیده است. به علاوه، آموزش عالی و آموزش حرفه ای نیز تدریجا تکمیل یافته به طوری که در هفتاد سال گذشته 270 میلیون نفر نیروی کار با کیفیت بالا پرورش یافته اند. در اوایل اجرای سیاست اصلاحات و درهای باز چین با اتکا صنایع مستلزم تمرکز نیروی کار رشد اقتصادی سریع خود را تحقق بخشید، در حالی که در آینده چین فقط با اتکا به رشد باکیفیت و صنایع دارای ارزش افزوده بالا می تواند رشد اقتصادی خود را حفظ کند. به همین دلیل، سرمایه گذاری عظیم و مداوم چین در آموزش از اهمیت چشمگیری برخوردار است و برتری چین در نیروی کار ناشی از آن نیز تدریجا قابل ملاحظه خواهد بود.
