خوشبختی در کنار رودخانه شین جیانگ

به نظر من، روابط انسان با آب بهتر از روابطش با دیگر عناصر طبیعت است. آب، منبع زیست است و در هر جایی که جریان داشته باشد، تمدن بشری در همان نقطه شکل گرفته و رونق می یابد. هر انسانی اگر در مدت زمان طولانی در طول رودخانه ای پیاده‌روی کند، راهی به وطن خود می یابد. اگر در نزدیکی رود و دریا زندگی می کنید و آب همسایه شماست، بسیار خوشبخت هستید. همان طور که من بودم. من از ابتدای زندگی در طبیعت و در نزدیکی آب بوده ام. در بیش از ده سالگی، کنار رودخانه یانگ تسه زندگی می کردم و در آن موقع متوجه شدم که همه هستی ام از این رودخانه به دست می آید. پس از آن، همراه خانواده ام به شهر شانگ رائو، استان جیانگ شی نقل مکان کردیم. در آن جا فهمیدم که در نزدیکی خانه جدیدمان هم رودخانه ای وجود دارد. با وجود آن که این رودخانه خیلی پهناور نبود، اما آبی بسیار تمیز و زلال داشت. امواج در آن به ندرت دیده می شد و عکس ابرهای سفید و کوه‌های سبز روی آب رودخانه منعکس می شد. این رودخانه رودخانه شین جیانگ نام‌گذاری شده و در قدیم نیز یوشوئی خوانده می شد. در بالای رودخانه شین جیانگ، ژئوپارک جهانی کوه سان چینگ شان، در وسط رودخانه سرزمین های افسانه ای مانند کوه لینگ شان و کوه لونگ هو شان و همچنین در پایین این رودخانه دریاچه پوایانگ هو وجود دارد.

واقعا با چنین اوصافی این رودخانه را چطور می شود توصیف کرد! با چه واژگانی می توان شکوه و زیبایی آن را به تصویر کشید؟!

«وانگ گنگ یان»(1762-1825)، شاعر سلسله چینگ در شعر پنج وتدی خود شین جیانگ تسی (یعنی شعری برای توصیف رودخانه شین جیانگ) با استفاده از 180 کاراکتر، مناظر فوق العاده دو طرف رودخانه شین جیانگ را به تصویر کشیده‌است. به طور مثال: «بیشتر آب‌ها به سمت شرق جریان می یابد اما این رودخانه به سمت غرب روان است»، «رودخانه شین جیانگ از جنوب شهر عبور می کند و در دو طرف رودخانه درختان بید کاشته شده‌است.» شاعر وانگ گنگ یان، در اثر خود جذابیت های دل‌نشین دو طرف رودخانه را توصیف کرده و سادگی و پاکی مردم بومی آن دوره را مورد ستایش قرار داده، همچنین عزم و اراده خود را برای ارایه خدمات به ساکنان محلی اعلام کرده‌است.

وانگ گنگ یان، اهل استان شانگ دونگ بود و در 57 سالگی شهردار شهر «گوانگ شین» شد. (شهر گوانگ شین در قدیم، شهرستان شانگ رائو، یو شان، یی یانگ، کوئی شی، یان شان، گوانگ فنگ و شینگ آن کنونی را شامل می شد.) او تا سن 73 سالگی دوبار به عنوان شهردار گوانگ شین خدمت رسانی کرد. وانگ گنگ یان، مقامی فرهیخته و مردم‌دار بود که به طور داوطلبانه ابتدا، حقوق خود را برای ساخت برج «کوئی ون» (برج لونگ تان کنونی) اهدا کرد. برج کوئی ون نیز به نماد شهر شانگ رائو تبدیل شده‌است که نوعی حس تعلق و هویت برای بومیان محلی ایجاد می کند.

من به کوه هوای یو، منبع رودخانه شین جیانگ رفتم و همچنین به دهانه ورودی رودخانه شین جیانگ در دریاچه پوا یانگ سرزدم. با وجود آن جا که رودخانه اصلی شین جیانگ بیش از 300 کیلومتر طول دارد، اما برای شناخت یک رودخانه، تنها اشاره به رود اصلی آن کافی نیست. شاخه رودخانه شین جیانگ بیش از 20 رود است که مانند رگ‌های بی شمار کل شهر گوانگ شین و ساکنان محلی را که نسل به نسل در این زمین زندگی می کنند، تغذیه کرده‌است. نهر جین شا شی، منبع رودخانه شین جیانگ، در منطقه پینگ جیا یوان واقع در کوه هوای یو شهرستان یوشان استان جیانگ شی شکل گرفته و در جهت جنوب، با عبور از مناطق جین شا، بینگ شی، لینگ شی به حاشیه جنوبی شهر شانگ رائو می رسد و با اتصال به نهر فنگ شی که منبع آن در دامنه غربی کوه شیان شیالینگ است، رودخانه شین جیانگ را تشکیل می دهد. رودخانه اصلی شین جیانگ به سمت غرب، با عبور از شهرستان یان شان، یی یانگ، گوئی شی به شهر یینگ تان می رسد و به سمت شمال غربی جریان می یابد. هنگامی که رودخانه اصلی شین جیانگ به شهرستان یوگان می رسد، دوباره به دو شاخه شرقی و غربی تقسیم می شود. شاخه غربی ورودی اصلی شین جیانگ است و «شی دا هه» به معنای رود بزرگ غربی خوانده می شود و شاخه شرقی «دونگ دا هه» به معنی رود بزرگ شرقی است. هر دو شاخه با عبور از منطقه شی کوئو و لونگ کوئو به دریاچه پوا یانگ هو وارد می شود. این شاخه‌های رودخانه شین جیانگ، اسم‌هایی زیبا دارند. به عنوان مثال، نهر فنگ شی، نهر لینگ شی، نهر کوئی شی، نهر گه شی و غیره ... یادم است، نویسنده‌ای در مقاله خود نوشت: «گویی قایق آرام آرام همراه با امواج، به خواب نهر فنگ شی می رود.» چنین دلنوشته های شاعرانه ای، نشانگر سپاس مردم از رود مادر و آرزوی خوب برای زندگی است.

همان طور که پیش از این گفتم، تمدن بشری همواره با آب ارتباط نزدیک دارد. در زمین‌هایی که رودخانه شین جیانگ از آن عبور می کند، نه فقط تخم تمدن پراکنده شده‌است، بلکه فرهنگ هزار ساله مدارس عالی سنتی چین نیز خلق شده ‌است. اوج این مدارس از آنجا شروع شد که شهرهای شیانگ شان، دونگ هو، سان چینگ، ار هو، شین جیانگ و دیه شان نیز در تاریخ این مدارس از جایگاهی ویژه برخوردار شدند. در آن موقع، دانشمندان بزرگ و معروف از جمله جو شی(1130-1200)، لو جیو یوان(1139-1193) و شین چی جی(1140-1207) بیشتر اوقات خود را در زمین های شمال شرقی استان جیانگ شی کنونی می گذراندند. وانگ گنگ یان طی مدت زمان ریاست خود به عنوان شهردار گوانگ شین، مدرسه عالی ار هو و شین جیانگ را بازسازی و نظام باستانی را احیا کرد که بر اساس آن، فلسفه کنفوسیوس پس از «گردهمایی در مدرسه عالی ار هو» در سال 1175، در مناطقی که رودخانه شین جیانگ در آن جریان داشت، رونق یافت. مدرسه عالی ار هو به عنوان نهاد آموزشی و پژوهشی، تا دوران پادشاه دائو گوانگ سلسله چینگ (1821-1850) باقی ماند.

آب‌ رودخانه می تواند از هر چیزی پشتیبانی کند و نیز می تواند همه چیز را انتقال دهد. در عین حال، رودخانه خود نیز بستری از یادداشت های گذشتگان است. در طول هزاران سال، رودخانه شین جیانگ، شاهد تغییرات زمانی، جابه‌جایی سلسله‌ها و همچنین شادی ها و تلخی های مردم عادی بوده است. اکنون، من گاهی در فضای مجازی وی چت، عکس‌هایی از مناظر رودخانه شین جیانگ را می بینم و با دیدن عکس ها، احساس خوشبختی می کنم. این خوشبختی دو طرفه هم برای رودخانه شین جیانگ و هم برای ساکنان محلی در دو سوی رودخانه شین جیانگ است. با گذشت زمان، ما به تدریج متوجه می شویم که ضمن این که از رود مادر تغذیه می کنیم، خودمان هم باید مانند مادر واقعی از این رود مراقبت کنیم.