پیشتازی شهرک‌های کشاورزی معاصر در توسعه روستاهای استان گوانگ دونگ

تا چند روز دیگر شالی کاشته شده در شهرک کشاورزی «سی میائو می» استان گوانگ دونگ برداشت می شود. «چن یو پنگ» کشاورز شاغل در این شهرک کشاورزی با مشاهده خوشه‌های درشت شالی خوشحال است.

«چن یو پنگ» کشاورز محلی قرارداد پیمانکاری مربوط به حدود 20 هکتار شالیزار را با شرکت «های نا» مسئول بهره‌برداری از شهرک کشاورزی «سی میائو می» امضاء کرده‌ است. با این کار او هر سال حدود پانزده هزار دلار درآمد دارد. او می گوید: «بسیار فقیر بودیم. حالا که این کار را شروع کردیم، وضعیت ما بهتر شده و همه فرزندان ما ازدواج کرده و خانه خودشان را نیز ساخته اند.»

شهرک کشاورزی قاعدتا باید با الگوی کشاروزی سنتی فرق داشته و پیشرفته‌تر از آن باشد. در چنین شهرک کشاورزی که در شهر هوی جو استان گوانگ دونگ که منطقه‌ای گرمسیری است قرار دارد، هر سال در دو نوبت شالی کاشت و برداشت می شود. در هر نوبت پس از برداشت شالی، شالیزار بلااستفاده نمی ماند بلکه برای پرورش ماهی مورد استفاده قرار گیرد. برای این قسمت از فعالیت، لی وی تینگ نیز قرارداد پیمانکاری با شرکت «های نا» به عنوان مسئول بهره‌بردار شهرک کشاورزی امضاء کرده بود. او حالا در 40 هکتار شالی به پرورش ماهی‌ مشغول است. به گفته او، سرمایه‌گذاری بر عهده شرکت است و هر ماه از شرکت حدود 750 دلار حقوق پایه دریافت می‎کند که 20 درصد هم سود به آن تعلق می‎گیرد. این کار وضعیت اقتصادی «لی» را بهبود بخشیده است. او این را مدیون الگوی مدیریتی جدید شرکت می داند. او می گوید: «از این الگوی مدیریت راضی هستم چون شالیزارها بلا استفاده نمی ماند. پس از برداشت شالی، آب شالیزار را افزایش می‎دهیم و پرورش ماهی شروع می شود. پس از برداشت نوبت دوم در پائیز نیز یک بار دیگر این کار انجام می شود. کارایی استفاده از شالیزار بسیار بالا است.»

این روال استفاده از شالیزارها، یک عنوان تخصصی به نام «روال چندبعدی استفاده از شالیزار» دارد. به جزء ماهی، اردک، قورباغه و لاکپشت نیز در شالیزارها پرورش داده می شود. این حیوان‌ها نه تنها علف‎های هرز و حشرات را می خورند، بلکه مدفوعشان نیز به عنوان یک کود مناسب در شالیزارها استفاده می‎شود. علاوه بر شالیزار، در شهرک کشاورزی نیز درخت‌های انار کاشته می شود که در ست مثل روال استفاده از شالیزارها، زیر درخت‌های انار، اردک و غاز پرورش داده می شود.

جونگ جن فانگ رییس هیئت مدیره شرکت «های نا» مسئول بهره‌برداری از شهرک کشاورزی «سی میائو می» می‎گوید سود استفاده از شالیزارها و زمین‎های کشاورزی دست کم دو برابر شده است.

وی گفت: کشاورزی معاصر از علم و فناوری جدایی‌ناپذیر است. شرکت «های نا» نیز برای بهره‌برداری از شهرک کشاورزی با موسسات علمی و فنی همکاری می‎کند و پژوهشگاه خود را نیز ایجاد کرده است. «لو هوا جونگ» یکی از اعضای کادر فنی شرکت در این باره می گوید: «ما با فرهنگستان علوم کشاورزی استان، دانشگاه کشاورزی جنوب، دانشگاه جونگ شان و دفتر مطالعات خاکشناسی فرهنگستان علوم و فنون کشور در شهر نان جینگ همکاری فنی داریم. به علاوه، شرکت «های نا» یک پژوهشگاه مخصوص نیز ایجاد کرده و تحقیقات متنوعی انجام می‎دهیم.»

لونگ جونگ هوا همچنین به تلاش شهرک کشاورزی «سی میائو می» برای ایجاد یک زنجیره‎ صنفی کامل سخن گفت. او این نوع زنجیره را یکی دیگر از نشانه‎های کشاورزی معاصر خوانده و گفت: «فعالیت های شهرک کشاورزی در سه سطح قرار دارد. سطح اول کاشت شالی است. سطح دوم فرآوری شالی و برنج و تولید فرآورده‌های برنجی است. در سطح سوم، ما شالیزارها را تبدیل به جذابیت‌های گردشگری می‎کنیم تا شهروندان به اینجا جذب شده و فعالیت‌های تولیدی ما را تماشا کنند.»

با راهنمایی چنین اندیشه توسعه، شرکت "های نا" از نوامبر سال 2017 دست به توسعه امور گردشگری زد. به غیر از نمایش پایگاه های آزمایشی از جمله کاشت شالی، ماشین آلات کشاورز مدرن، کاشت و پرورش چندبعدی و پیشگیری بیولوژیکی و غیره، همچنین پروژه های برداشت سبزیجات و میوه، تماشای دریای گل و تفریحات و آموزش در اردوگاه را فراهم کرده است و تاکنون بیش از 300 نفر از مسافران را پذیرایی کرده است. وانگ چینگ شان یکی از مسوولان بخش گردشگری شهرک کشاورزی «سی میائو می» در این باره می گوید: « بسیاری از بچه های ما حتی نمی دانند برنج روی میز غذاخوری ما چطور آمده است. ما در اینجا به بچه ها کاشت شالی را یاد می دهیم. با این فعالیت، آنها هم از بوی خاک و گل و علفزارها لذت می برند و هم با آنکه برنج چطور از یک دانه به پلو در کاسه تبدیل می شود، آشنایی پیدا می کنند.»

استان گوانگ دونگ ایجاد شهرک های کشاورزی را راه مهمی برای توسعه کشاورزی خود می داند و قصد دارد طی سه سال 150 چنین شهرک را ایجاد کنند.