گونه گونی چهره شهر نان جینگ

تابستان فرا رسیده است. در چنین فصلی گرم، بارش باران ملایم در جنوب چین می تواند محیط اطراف را مرطوب کرده و فضایی دلنشین و لذت‌بخش ایجاد کند. من، همان بار اول که با شهر نان جینگ آشنا شدم، دانستم که این جا پایتخت ده سلسله در تاریخ چین بوده و دارای پیشینه بیش از 7000 ساله است. این جا شهری باستانی و با ریشه است. قطرات باران حالا ریزتر شده و این گونه به ریشه هر گیاه و درخت، هر سفال و آجر این شهر رخنه می کند.

آقای جو چی، اقتصاددان و مورخ چینی (1907 م – 1968 م) شهر نان جینگ را ستایش کرده و می گوید: «رونق ادبیات، وجود استعدادهای بر جسته، ظرافت کوه ها و نهرها، موقعیت شکوهمند جغرافیایی و همبستگی با اتفاقات تاریخی مرتبط با سرنوشت ملت، بسیار در جین لینگ (نام قدیمی شهر نان جینگ) به چشم می خورد.»

«جین لینگ گذشته- نان جینگ حال»: شهر نان جینگ آشکارا به چهار فصل تقسیم می شود. نان جینگ، از منظر هنر «فنگ شوئی» در میان کوه‌ها قرار دارد و رودخانه «چین هوای» نیز از شهر عبور می کند که به مثابه جواهر زمین است. مناظر زیبا و غذاهای خوشمزه نیز از جمله جذابیت های اجتناب ناپذیر آن است. اردک شور و اسمانتوس، شیاو لونگ بائو(نوعی لقمه برنجی نازک)، سوپ رشته نخود سبز با خون اردک از جمله دستپخت ویژه شهر نان جینگ است.

خود را تصور کنید که در رستورانی کنار پنجره نشسته اید و ضمن چشیدن سوپ رشته نخود سبز با خون اردک، از پشت پنجره بیرون را تماشا می کنید و جریان آهسته رودخانه چین هوای را نظاره گر هستید، حتما از چنین زندگی با سبک سنتی و در آسایش و آرامش لذت می برید!

در دو طرف رودخانه چین هوای ساختمان‌هایی با دیوارهای سفید و سفال خاکستری متمایل به سبز هزاران سال است که سرپا ایستاده‌اند. بر روی امواج ملایم رودخانه، کشتی بزرگ چوبین چند طبقه و قایق کوچک آزادانه در حرکت هستند. با حرکت موج وار آن ها نور چراغ‌هایشان به نظر چشمک زن می رسد.

پدر بزرگ و مادر بزرگم برایم تعریف می کردند، هنگامی که آنان در دانشگاه درس می خواندند، گاهی سوار قایق‌های رودخانه چین هوای می شدند. با وجود ستایش‌های فراوانی که در آثار فرهنگی به جا مانده و تغییر سلسله‌ها در تاریخ، ماهیت اصلی رودخانه چین هوای تغییر نیافته است. این رود همچنان در سکوت از شهر نان جینگ پاسداری می کند.

«باغ جان یوان»، یکی از چهار باغ معروف در ناحیه جیانگ نان سنتی است (مناطق جنوب رودخانه یانگ تسه، شانگهای، استان جه جیانگ، جنوب استان جیانگ سو و آن هویی و شمال و شرق استان جیانگ شی کنونی را شامل می شود) و کامل‌ترین و قدیمی ترین باغ سبک سلسله مینگ (1368 م – 1644 م) در شهر نان جینگ به شمار می آید. مساحت این باغ حدود 25 هزار متر مربع است. طراحی این باغ مانند شهر ممنوعه باشکوه نیست اما مانند نهرهای جنوب چین، پیچ در پیچ و روان است. دالان باریک و طولانی، قسمت‌های مختلف باغ را به هم متصل می کند. کوه‌های مصنوعی از بلندی‎های باغ هستند و ساختمان‌های چند ضلعی نیز در بالای کوه مصنوعی و یا در سایه کوه ساخته‌ شده که به خوبی هنر زیباشناسی سنتی چین را نمایان می کند. کوه‌های مصنوعی به شکل‌های گوناگون طراحی شده و با حال و هوای کل باغ سازگار است. در عین حال، سبزه و گیاهان انبوه بر دیوارهای تالار آن را مرموز‌تر، سفیدتر و روشن‌تر ساخته است که هنگام ایستادن در باغ جان یوان، نه تنها احساس می کنید که به دوران سلسله مینگ بازگشته اید، بلکه این حس را دارید که نقشی از نقاشی آب و جوهر هستید.

زیبایی و جذابیت سنتی نه تنها در نقاط تاریخی و دیدنی وجود دارد بلکه محوطه دانشگاه را نیز شامل می شود. پردیس گو لوئو دانشگاه نان جینگ، به عنوان پردیس قدیمی دانشگاه جین لینگ در گذشته، با وجود گذشت زمان در طول یک قرن، هنوز هم فضای ادبی خود را به خوبی حفظ کرده‌است. پس از ورود به این پردیس قدیمی، مسیر پهناور اصلی با درختان سیکومور بزرگ در دوطرف به چشم می خورد. این بخش از دانشگاه منظره ایست که همیشه در ذهن دانشجویان و فارغ التحصیلان دانشگاه نان جینگ ماندگار است. اگر بیشتر داخل محوطه پردیس شوید، مجموعه آموزشی به سبک دوران جمهوری چین(1912 م – 1949 م) را می بینید که دروازه آهنی خاکستری کم رنگ با طرحی ساده دارد. گوشه‌هایی از این دروازه زنگ زده و رنگ آن تغییر یافته و به رنگ مسی در آمده است. با چنین صحنه‌هایی، احساس می کنید که لحظاتی به دوران جمهوری چین بازگشته اید، آن گاه که زنان دانشجو با مدل مو و پوشش مخصوص دانشگاهی آن دوره، در حالی که کتاب هایشان را در بغل گرفته اند از میان دروازه دانشگاه خارج می شوند. پس از آن که از ساختمان‌های آموزشی عبور می کنیم، فضا ناگهان روشن تر می شود. چمنزاری وسیع به چشم می خورد که تعداد زیادی از دانشجویان در سکوت نشسته و مطالعه می کنند. حضور در چنین محیطی و داشتن یک زندگی این چنین با ریتم آرام هرگز از ذهن ها پاک نمی شود.

منطقه «شین جیه کوئو» لقب «نخستین مرکز بازرگانی و تجاری سرزمین اصلی چین» را به دست آورده ‌است. در سال 1929، این منطقه به عنوان دایره بازرگانی و تجاری طراحی شد. با وجود تحولات فراوان، منطقه شین جیه کوئو پیشگام مدرنیزاسیون بوده است. در مرکز میدان شین جیه کوئو، به عنوان یکی از نمادهای شهر نان جینگ، تندیس برنز آقای سون یات سن (انقلابی چین، 1866 م – 1925 م) قرار دارد. در اطراف این میدان، تعداد زیادی از فروشگاه‍‌ای مدرن، روزنامه‌ فروشی، سالن های تاتر و بانک‌ دیده می شود. مبلغ درآمد و میزان پسند و علاقه مندی گردشگران منطقه شین جیه کوئو همیشه در رده‌بندی نخست در سراسرکشور چین قرار دارد.

همان طور که می دانید مراکز بازرگانی و تجاری در بیشتر شهرهای مدرن وجود دارد، به همین جهت، فضای فرهنگی به عنوان تغذیه شهری ارزشمند محسوب می شود. کتاب‌فروشی «شیان فنگ» (پیشگام) به عنوان سمبل فرهنگی شهر نان جینگ، تا به امروز پیشینه ای بیش از 20 ساله دارد و در استان جیانگ سو ده‌ها شعبه خود را راه‌اندازی کرده‌است. کتاب‌فروشی «وو تای شان» شعبه ای از کتاب‌فروشی اصلی شیان فنگ، منظره ای جایگزین ناپذیر برای گردشگران داخلی و خارجی ارایه می دهد. دو سوی دروازه با بوته های سبز و پرپشت پوشیده‌است. پس از عبور از یک شیب آرام، سالن کتاب‌فروشی دیده می شود که در میان غار قرار گرفته است. یک چنین فضای فرهنگی نهفته در زیر پوست شهر شلوغ و پر سرعت کنونی، فرصت بهره‌مندی، تنش زدایی و آسایش فکری برای عموم مردم فراهم کرده‌است.

نان جینگ، همان شهر باستانی و مدرن، یکدست و فراگیر است و هرگز از نمایاندن پیشینه خود نمی هراسد. نان جینگ هم در موزه‌ها و هم در زندگی کنونی، درخشان است.