دست پخت چینی- هُوگوُ 1

Huǒguō。火锅

نخستین روزی که همراه دوستانم به یک رستوران چینی رفتم، چیزی که نظر من را خیلی به خود جلب کرد، قابلمه های مسی روی میزهای ناهارخوری بود که دود سفیدی از دودکش استوانه ای شکلشان بیرون می زد. تقریبا سر هر میزی یکی دوتا از این قابلمه ها قرار داشت. در قسمت زیرین آن دریچه کوچکی برای ریختن زغال وجود داشت که باعث می شد آب داخل قابلمه در حال جوش باقی بماند و غلغل کند. کنار دست مشتریان ظرف هایی پر از گوشت بود که خیلی نازک برش خورده و ورقه ورقه شده بود. وقتی دیدم آن ها ورقه های نازک گوشت را داخل قابلمه می گذاشتند و اجازه می دادند که چند غل بخورد، تازه حکمت باریکی آن گوشت ها را فهمیدم. چون این شکل از گوشت را در همه رستوران ها و سوپرمارکت ها و قصابی ها می شود پیدا کرد. این قابلمه ها که از جنس مس ساخته شده است "گُو" نام دارد و غذایی که در آن طبخ می شود نیز "هُوگوُ" نامیده می شود. "هُو" نیز به معنای آتش است. هُوگوُ به فارسی قابلمه داغ معنی می شود.

این غذا در میان مردم چین بسیار محبوب است. به نظر من اصلا قرار گرفتن چنین قابلمه ای وسط میز غذا با بخار غلیظی که از آن بلند می شود، گرمی خاصی به فضا می بخشد. طوری که انگار همه با هم در طبخ یک غذا مشارکت می کنند. البته این غذا در کم تر از یک دقیقه آماده می شود. چینی ها برای مزه دار کردن غذا ادویه و سبزیجات را ترجیح می دهند. به همین سبب است که اکثر مردم معتقدند غذاهای چینی، غذاهایی سالم است.

مردم چین به سس سویا خیلی علاقه دارند و تقریبا در بیشتر غذاهایشان از این سس استفاده می کنند. اما برای آماده شدن " هُوگوُ " آن ها سس را داخل قابلمه نمی ریزند. چرا که این احتمال را می دهند که یک نفر از مهمانان طعم این سس را نپسندد. برای همین انواع سس تند و سس سویا و هر جور سس مخصوص دیگری را به طور جداگانه در ظروف کوچک کنار دست مهمانان و مشتریان قرار می دهند که طبق ذایقه خود از آن استفاده کنند.

برای آب در حال جوش این قابلمه، حالا طعم های مختلفی وجود دارد. طعم های خیلی تند، معمولی، با قارچ و غیره که بستگی به منطقه انتخاب می شود. قابلمه های سنتی هوگو هم کم تر دیده می شود و حالا قابلمه هایی که به دو، سه و حتی چهار بخش تقسیم می شوند برای این نوع غذا استفاده می کنند که هر مهمان بتواند طعم خاص خودش را انتخاب کند.

می گویند این غذا تاریخی 1000 ساله دارد.

شواهد باستان شناسی نشان می دهد که اولین هُوگوُ حدود سلسله هان ظاهر شد. نجیب زادگان در مهمانی های خود هر کدام یک ظرف مخصوص به خود را داشتند. بعدها، در دوران سلسله چینگ، هُوگوُ در بین امپراتوران محبوب شد. به طور خاص، امپراتور چیان لونگ عاشق این غذا شد و تقریبا در هر وعده غذایی هُوگوُ می خورد. پسر او امپراتور جیاچینگ هم خیلی هُوگوُ دوست داشت. در مهمانی که به مناسبت روز به تخت نشستن او برپا شد، از مهمانان با 1550 هُوگوُ پذیرایی شد.

انواع تایوانی، سرزمین اصلی، هنگ کنگی آن نیز وجود دارد یک مدل هم به نام "شابو شابو" است که در واقع نوع ژاپنی این غذاست.