نگهبان آ لی در افق – داستان جوانان در فرودگاه آ لی تبت

تبت به بام دنیا معروف است. در این منطقه نیز آ لی با ارتفاع 4500 متر، بامِ «بام دنیا» است. فرودگاه آ لیِ روستای کون شا چهارمین فرودگاه بلند جهان است. در اینجا جوانانی زندگی می کنند که فرودگاه را مثل خانۀ خود می دانند و خوشبینانه و سختکوش از «آ لی در افق» محافظت می کنند.

هواپیما تنها وسیلۀ حمل و نقل سریع و با کارآیی بالا است که تبت را با مناطق دیگر متصل می کند. نقش هواپیما در منطقۀ آ لی بسیار مهم است. هوای منطقۀ آ لی بسیار سرد و فاقد اکسیژن کافیست و همچنین شرایط بهداشتی خوبی ندارد. معالجۀ به موقع افرادی که به بیماری ناگهانی مبتلا می شوند، بسیار مشکل است. بدین سبب در گذشته مردم محلی می گفتند اگر کسی در آ لی دچار بیماری ناگهانی مبتلا شود، غیر از مرگ درمان دیگری ندارد. امّا در ماه ژوئیه سال 2010 راه اندازی فرودگاه کون شایی آ لی کاملاً این وضع را زیر و رو کرد. حمل و نقل هوایی به موقع و کارآمد جان مردم بسیاری را نجات داده است. به همین دلیل مردم محلی مسیر آ لی را «مسیر هوایی حیاتی» که افق و سرزمین اصلی را وصل می کند، می نامند.

دچینوام یکی از پزشکان درمانگاه فرودگاه کون شایی آ لی است. پیش از ظهر هر روز، پس از فرود هواپیما، مسافران به محض پیاده شدن دچینوام یا همکارش را می بینند که صندلی چرخدار را آماده کرده است. او با این کار می تواند از مسافرانی که احتمالاً به ارتفاع زدگی دچار شده اند، مراقبت و ایمنی و سلامت آنها را تضمین کند.

دچن وانگمو در سال 2011 از آموزشگاه حرفه ای پزشکی شهر شی جیا جوانگفارغ التحصیل شد و همین سال در فرودگاه آ لی با بیش از 4000 متر ارتفاع مشغول به کار شد. او به خبرنگار گفت:

«شرایط بهداشتی و درمانی آ لی خوب نیست. بعضی وقتها بیمارانی هستند که مثلاً تصادف کرده اند، یا دچار سکتۀ مغزی یا قلبی شده اند و باید هر چه سریعتر برای معالجه به بیمارستانهای شهرهای درون سرزمینی منتقل شوند. کلینیک ما به آنها برای انجام تشریفات خرید بلیط و سوار شدن به هواپیما کمک می کند. با راهنمایی ادارۀ هواپیمای کشوری در تبت، ما با تمام نیرو به بیماران دچار وضعیت بحرانی کمک می کنیم و یک مسیر هوایی حیاتی ایجاد کرده‌ایم».

کنچوک چسان قبلاً در دهکدۀ سو مایی در نزدیکی فرودگاه آ لی شغل گاوچرانی داشت. او در سال 1998 پس از فارغ التحصیل شدن از مدرسۀ ابتدایی، پس از گذراندن آزمون، در «کلاسهای دورۀ دبیرستان تبت در شهرهای درون سرزمینی» پذیرفته شد و از آن به بعد در خارج از تبت درس می خواند. این تجربه سرنوشت وی را تغییر داد. او در سال 2005 دانشجوی دانشگاه فناوری الکترونیک شهر چن دو شد که او را نخستین دانشجوی دهکدۀ سو مایی کرد.

کنچوک چسان از زادگاه خود خاطره و نسبت به آن احساسات عمیقی دارد. او وقتی فارغ التحصیل شد، فرودگاه آ لی تازه تاسیس شده بود. او با هیجان بسیار فرصت کار در نهادهای مخابراتی شهر لهسا را رد کرد و برای کمک به توسعۀ فرودگاه آ لی بازگشت به زادگاه خود را انتخاب کرد.

او به تدریج به ستون متخصص فرودگاه آ لی تبدیل و بارها به عنوان کارگر پیشرو و کادر برجسته انتخاب شد. دفتر مدیریت امور هواپیمایی فرودگاه زیر هدایت وی نیز لقب نهاد پیشرو هواپیمای کشوری در منطقۀ تبت را از آن خود کرد.

حالا، همسر و فرزند کنچوک چسان در لهاسا زندگی می کنند. جدایی آنها باعث افسردگی خاطر او می شود مخصوصاً زمانی که بچه بیمار می شود؛ اما همچنان به کار خود در فرودگاه آ لی ادامه می دهد و تصمیم او با درک و پشتیبانی اعضای خانواده اش روبرو می شود.

ما نسبت به این پایانۀ هوایی احساس عمیقی داریم. اینجا مثل خانه ما است و محیط بسیار هماهنگی دارد. بسیاری از همکاران من از شهرهای دیگر درون سرزمینی یا شهر لهاسا آمده اند و همسر و فرزندان آنها هم در کنارشان نیستند. اما ما مانند برادر و خواهر از همدیگر مراقبت می کنیم. در مورد خود من باید بگویم که فرودگاه آ لی سالها مرا پرورش داده و من قدردان آن هستم.

کارما سیچو نیز حس قدردانی بسیاری دارد. او یتیم بود و پس از فارغ التحصیل شدن از مقطع راهنمایی نتوانست به تحصیلاتش ادامه دهد. در کارهای موقتی زیادی مانند نگهبانی و نیروی راهنمای ترافیک مشغول به کار شد تا این که در سال 2010 پس از ساخته شدن فرودگاه آ لی کارما سیچو به عنوان کارگر در آن استخدام شد. از آن پس و در 9 سال گذشته، مهارتهای کارما سیچو با کمک مسؤولان و همکاران پیوسته بیشتر و قویتر شده است. با وجود آن که به نظر اکثر مردم، شرایط زندگی در آ لی بسیار سخت است، اما برای کارما سیچو کار کردن در فرودگاه آ لی مایۀ خوشبختی است.  

در حال حاضر کارما سیچو که ریاست گروه آتشنشانی فرودگاه آ لی را برعهده دارد، نه تنها کار خود را به بهترین نحو انجام می دهد، بلکه زندگی با مزه ای دارد. او مهارت زیادی در نواختن گیتار و خواندن آواز دارد و اجرای نمایش را هم دوست دارد. ویدیوهای کوتاه او به نام «آ لی کوچک» در شبکه های اجتماعی منتشر می کند، بسیار مورد پسند کاربران اینترنت قرار می گیرد. او حالا به یک ستارۀ مجازی با بیش از 10 هزار طرفدار و بیش از 100 هزار لایک تبدیل شده است.

مسؤولان و کارمندان فرودگاه آ لی در گفتگو با خبرنگار سی ار آی بارها به فرهنگ خانواده اشاره کردند که باعث افتخار خود می دانند. آنها نهاد و فرهنگ خانواده را مایۀ گرمی می دانند و به هر نحوی محبت و عشق صمیمانۀ خود را به خانواده های خود ابراز می کنند. این احساسات، یکی از مهمترین دلایلی است که اکثر کارمندان فرودگاه آ لی را در شرایط سخت کارشان سر پا نگه می دارد.

امروز کارما سیچو نه تنها شغلی در فرودگاه آ لی دارد، بلکه عشق و محبوب خود را هم پیدا کرده و خانوادۀ خوشبختی تشکیل داده است. او می گوید اگر فرودگاه به او نیاز داشته باشد، می تواند تا ابد در آن خدمت کند. می گوید:

من مثل آجری برای فرودگاه هستم. هر جا به من نیاز داشته باشند، به آنجا منتقل می شوم. هر کاری بلد باشم می کنم و اگر بلد نباشم، یاد می گیرم.