تجربه یک زندگی واقعی روستایی در دهکده ووجن

شینگ یی گزارش می دهد، در نزدیکی شهر آبی باستانی "ووجن"، مناظر روستاهای "مامینگ" و "های هوا" مقاصدی مناسب برای مسافرانیست که به دنبال حال و هوای زندگی واقعی روستایی هستند.

در حالی که بسیاری از مردم در شهر" تونگ شیانگ" در استان "جه جیانگ" در شرق چین در ساعت 3 صبح هنوز زیر لحاف گرم و نرمشان در خواب هستند، "تو یوان چینگ" و پدرش "تو بینگ فا" بیدارند و فنجان ها را روی میزها می چینند، آب را جوش می آورند و برگ های چای را آماده می کنند.

درهای خانه های روستایی و چای خانه های دنج در دهکده مامینگ، تنها نیم ساعت بعد باز می شود. تا ساعت 4 صبح، این فضا پر می شود از هیاهوی ساکنان سالخورده که بیشتر آن ها 60 سال و بالاتر دارند. آن ها در حالی که چای درون فنجان در دستشان را مزمزه می کنند و سیگار می کشند، با هیجان با یکدیگر به گپ و گفت می نشینند. برخی از روستاییان را همچنین می توان در اتاقی کوچک که با تک لامپی روشن شده است، در حال بازی ماهجونگ دید. این بزم چای برای سالمندان در ساعت 8 صبح به پایان می رسد، روستاییان هر کدام روزشان را با کارهای مختلف آغاز می کنند. اما هیچ ساعت رسمی برای بستن چای خانه وجود ندارد - خانواده "تو" در همان ساختمان زندگی می کنند.

فاصله روستای مامینگ که قطب مقابل مقصد گردشگری مشهور گردشگران است تا شهر آبی باستانی ووجن با ماشین 30 دقیقه است. این جا تقریبا هیچ جمعیتی وجود ندارد. خانه های قدیمی هم به خوبی محافظت نشده اند. هیچ روشنایی از چراغ های رنگی که به سمت پیاده رو برسد، به چشم نمی خورد. به نظر می رسد زمان در روستا ثابت مانده است و این سبب می شود که مقصدی مناسب برای مسافرانی که می خواهند یک زندگی روستایی واقعی را تجربه کنند، شکل بگیرد. این جا، چای تنها یک نوشیدنی نیست، بلکه راهی برای زندگیست.

خیابان هایی که چای خانه در آن است ممکن است تنها 50 متر طول داشته باشد، اما در همان وسعت، سه بنای مشابه وجود دارد. هیچ کس واقعا به رقابت با یکدیگر اهمیت نمی دهد. در هر حال، از این نوع کسب و کار سود کمی به دست می آید. یک قوری چای تنها یک یوان قیمت دارد. آن ها هر صبح بین 50 تا 60 قوری فروش دارند. آن چه صاحبان چای خانه در یک صبح به دست می آورند حتی برای خرید یک بلیت به ووجن هم کافی نیست.

تو یوان چینگ می گوید، او کمک می کند که این چای خانه که از پدربزرگش به او رسیده سرپا بماند، به این دلیل که آن بخشی جدایی ناپذیر از فرهنگ روستا است. او از زمانی که یک نوجوان بود در این جا کار کرده است. یکی از مشتریان همیشگی او "یو جیان نن" 85 ساله است.

او می گوید، از ده سال پیش که همسرش فوت کرده به طور منظم به این چای خانه می آید: "من برای گپ زدن با دوستان قدیمی ام این جا می آیم."

او می گوید: "ما درباره مسایل خانوادگی و سلامتی یکدیگر صحبت می کنیم. آمدن به این جا برای همه ما تبدیل به یک وظیفه شده است. اگر یکی از ما تا دو روز پیدایش نشود، نگرانش می شویم."

در انتهای خیابان یک پل وجود دارد که به سمت معبد می رود. با توجه به فرهنگ محلی، این روستا به عنوان "مامینگ" نامیده می شود زیرا در زمان سلسله چینگ (1914-1644) اسب امپراتور "چیان لونگ" همان طور که راهش را به سوی معبد می پیمود، در این مسیر سه بار شیهه کشید. خاستگاه معبد را می توان به سلسله تانگ نسبت داد(618-907) که در حافظه ی عمومی به نام "پی چو" بر می گردد، شخصی که روستا را در برابر ارتش شورشی محافظت کرد. این شاهکار قهرمانانه از آن زمان تا به حال او را به شان مقدس رسانده است. تا امروز، روستاییان نه بودا و یا سایر خدایان را پرستش نمی کنند، بلکه به عبادت "پی" می پردازند. مراسم پرستش هر ساله در روز 15 روز اول ماه تقویم قمری برگزار می شود. فعالیت ها شامل بازار مکاره معبد و اجرای اپرای سنتی است.

یکی دیگر از مناطق روستایی که ارزش دیدن دارد، روستای "های هوا" است که دارای یک پارک زیبا و تعدادی از کانال ها و رودخانه هایی است که مکان های ماهی گیری محبوب مردم محلی است. این روستا به عنوان محل اقامت دایمی "جین زی جیو"، شناخته شده است، پزشکی که زندگی خود را به کمک به دیگران اختصاص داد.

جین، در خانواده ای از پزشکان در هانگ جو در سال 1870 متولد شد. او پیش از ازدواج با دختر یک بازرگان ثروتمند از روستای های هوا، از پدرش علم طب را آموخت. پس از عروسی به روستا نقل مکان کرد و به خاطر مهارت های پزشکی و دلسوزی اش نسبت به مردم، شهرت بسیار به دست آورد. جین در سال 1921 درگذشت.

موزه ای که اسناد شخصی او را حفظ کرده، یکی از جاذبه های روستا است.

بازدیدکنندگان های هوا همچنین یک موزه کوچک پیدا خواهند کرد که درباره زندگی «جوانان تحصیل کرده» است. - جوانانی از شهرها که در طول «انقلاب فرهنگی» (766-1666) برای کار در کنار کشاورزان به مناطق روستایی اعزام شدند.

به گفته "دنگ یونگ گن"، رییس پیشین حزب روستا، آن ها 16 جوان از شهرهای همسایه بودند که به روستای های هوا اعزام شده بودند.

او اضافه می کند که در سال 2013 تک تک آن افراد را که 60 - 70 سال داشتند جمع کرد و از آن ها عکس گرفت که حالا در موزه به نمایش گذاشته شده است.

دنگ می گوید: "برخی از جوانان امروز در مورد این بخش از تاریخ چینی چیزی نمی دانند و به همین دلیل ما این موزه را راه اندازی کردیم".

"من فکر می کنم مهم است که همکاری و کمک این افراد یادآوری شود." این جوانان در طول آن دوران بسیار فداکاری کردند.

در حالی که روستای "مامینگ" برای فرهنگ چای خود شناخته شده است، های هوا، برای مدل جنگل زراعی در استان جه جیانگ شهرت دارد.

دنگ، که دو دهه قبل شروع به ایجاد اقامتگاه هایی ارزان در جنگل های زراعی کرد، می گوید: بیش از 90 درصد از زمین های روستا پوششی از درختان و گیاهان دیگر دارد. به همین دلیل، بسیاری از ساکنان روستاهای همسایه اغلب برای گردش و لذت بردن از مناظر به های هوا

می روند. همچنین یک مسیر دیدنی 18 کیلومتری در اطراف روستا برای علاقه مندان به تناسب اندام برای دویدن وجود دارد.