با این بی تعهدی ‎ها از اعتبار آمریکا چه باقی خواهد ماند؟

استیون دوجاریک سخنگوی دبیرکل سازمان ملل اخیرا به خاطر پرداخت به موقع سهم 12 درصدی چین از بودجه سازمان ملل از پکن تشکر کرد اما در سوی مقابل آمریکا تاکنون 381 میلیون دلار از سهم خود در تأمین بودجه عادی و 776 میلیون دلار از بودجه صلح بانی به سازمان ملل بدهکار است.

سهم کشورها در بودجه سازمان ملل طبق توان اقتصادی آن‎ها برآورد می شود. معمولا درصد تولید ناخالص داخلی هر کشور و درآمد سرانه آن برای این کار مد نظر قرار می‎گیرد.

بر این اساس، آمریکا تأمین 22 درصد بودجه عادی و 28 درصد بودجه صلحبانی سازمان ملل را بر عهده دارد اما این کشور هنوز بدون هیچ دلیل منطقی، وجوه فوق را به سازمان ملل بدهکار است.

البته دلیلش آن نیست که آمریکا توان اقتصادی کافی برای پرداخت این وجوه را ندارد موضوع آن است که آمریکا سازمان های بین المللی را تحقیر می کند و به عبارت دیگر هر گاه که احتیاج دارد از این سازمان ها استفاده می کند و در غیر صورت آنها را کنار خواهد گذاشت.

به این ترتیب شاهد آن هستیم که دولت کنونی آمریکا از اولین روزی که به قدرت رسید، بازی «خروج از گروه» را بارها تکرار کرده است. تاکنون، واشنگتن از بیانیه پاریس درباره تغییرات اقلیمی، یونسکو، شورای حقوق بشر سازمان ملل و برجام خارج شده و در حال انجام مراحل خروج از کنوانسیون تجارت تسلیحات سازمان ملل است. از سوی دیگر، در عرصه تجارت نیز چماق عوارض گمرکی را بالای سر چین، اتحادیه اروپا، ژاپن، مکزیک و کانادا گرفته است. دلیل همه این کارها نیز این است که نظم بین المللی و سامانه تجارت بین المللی که پس از جنگ جهانی دوم با محوریت آمریکا ایجاد شده بود، دیگر برای آمریکا فایده چندانی ندارد و نمی تواند مورد استفاده واشنگتن قرار بگیرد از این رو، آمریکا می‎خواهد با تخریب این نظام یک دنیای تک قطبی با محوریت خود را ایجاد کند.

به همین خاطر هم دولت کنونی آمریکا همیشه بر سیاست «اول آمریکا» تاکید دارد؛ به عبارت دیگر، آمریکا منافع خود را برتر می داند و همیشه به دنبال حفظ امتیازات خود است.

اما نتیجه اجرای سیاست «اول آمریکا» چه بوده است؟ می بینیم که عدم تعهدپذیری و خروج از سازمان ها و پیمان ها از اعتبار ملی این کشور به شدت کاسته و به منافع ملی آن کشور ضرر رسانده است. به قول چینی‎ها «بزرگ خانه هیاهو به پا نمی‎کند» اما معلوم است آمریکا خیلی هم موافق این حرف نیست.

سفیر آمریکا در اتحادیه اروپا اخیرا به پروژه صندوق دفاعی این اتحادیه هشدار داده که این پروژه باعث شده شرکت های آمریکایی نتوانند در پروژه های دفاعی اروپا شریک باشند و آمریکا آن را تحریم می کند اما آلمان و فرانسه با آن مخالفت کرده و مدعی هستد برای رهایی از وابستگی به آمریکا ارتش اروپا را ایجاد می کنند.

افزایش تعرفه‎های گمرکی نیز به مصرف کنندگان آمریکایی آسیب رسانده است. به گزارش شرکت مشاوره «شرکای تجاری جهان»، آمریکا، اگر تعرفه 200 میلیارد کالای وارداتی از چین را تا 25 درصد افزایش دهد در طول یک سال 934 هزار فرصت شغلی را از دست می‎دهد و هزینۀ سالانۀ یک خانواده 4 نفرۀ امریکایی 767 دلار بیشترخواهد شد؛ و اگر چنین نرخی برای 325 میلیارد کالای وارداتی دیگر از چین نیز اعمال شود، ظرف یک سال 2.1 میلیون فرصت شغلی در آمریکا از دست می رود و هر خانوادۀ چهارنفرۀ امریکایی سالانه 2000 دلار هزینۀ بیشتری را باید متحمل شود.

افکار عمومی متوجه شده‌اند که علاوه بر پاسخ قطعی چین به دشمنی تجاری آمریکا، اتحادیه اروپا نیز در حال تدوین فهرست کالاهای آمریکا به منظور پاسخ دادن به عوارض گمرکی آمریکا علیه خودروهای وارداتی از اتحادیه اروپا است. ژاپن نیز خواست آمریکا برای کاهش نرخ محصولات کشاروزی آمریکایی را رد کرده است. به علاوه، آمریکا در مذاکرات گسترده ترین توافقنامه تجارت آزاد آسیا و اقیانوسیه حضور ندارد و در مساله رویارویی با تغییرات اقلیمی و مساله برجام را نیز رها کرده است.

یک ضرب المثل چینی می‎گوید: کسی اخلاق نیکو دارد دوستانش بیشتر هستند. آمریکا در حال فرو رفتن در انزوا است و دلیلش هم همان اجرای سیاست «اول آمریکا» است.