شهر آبی و کوهستانی وو نینگ

شهر آبی و کوهستانی وو نینگ واقع در کرانه جنوبی رودخانه یانگ تسه، در میان هزاران کوه قرار گرفته است و به این ترتیب وقار و شکوه کوه‌ها، شخصیت و روحیه استوار وو نینگ را رقم زده است. زلالی و لطافت آب روان نیز آرامش و آسایش وو نینگ را شکل داده است. کوه‌های شهر وو نینگ به استان هونان و هوبیِ متصل می شود و آب‌های این شهر نیز به استان جیانگ سو و جه جیانگ می رسد. از دوران باستان تا کنون، شهر آبی و کوهستانی وو نینگ، مکان آمیختگی فرهنگ «شیانگ چو» با ویژگی جسوری و بی باکی در گفتار (فرهنگ ویژه استان هو نان و هوبیِ) و فرهنگ «وو یویه» با ویژگی ظرافت و شیرینی (فرهنگ ویژه استان جیانگ سو و جه جیانگ) است.

با نگاه به نقشه، شهر وونینگ در استان جیانگ شی همچون پروانه رنگارنگ رقصانی به نظر می رسد. رشته کوه با شکوه موفو در سمت شمال غربی شهر وونینگ قرار دارد و مانند دیوار دفاعی طبیعی از شهر حفاظت می کند. کوه جیو گونگ، یکی از شاخه‌های رشته کوه موفو، مانند توده یشم در حاشیه شهر وونینگ پراکنده شده ‌است. کوه بلند و شیبدار جیولینگ نیز مانند اژدهایی غول پیکر در جنوب شرقی شهر وونینگ جای گرفته است. این دو کوه مرتفع و بلند مانند دو بازوی بزرگ، شهر وونینگ را در آغوش خود گرفته اند. رودخانه زلال و شفاف شیوهه آرام، در میان این دو کوه جریان دارد. در دو طرف رودخانه، روستاها و شهرستان‌های رونق یافته وجود دارند و مناظر روستایی فوق العاده‌ای به چشم می خورد. پس از آن که رودخانه شیوهه به سمت شهر وونینگ جریان می یابد، نامی جدید به خود می گیرد. مردم محلی آن را رودخانه نینگ هه نام‌گذاری کرده‌اند که به معنی رودخانه مردم وو نینگ است.

کوه‌های شهر وونینگ با شکوه و وقار است و بدین ترتیب، نوای «آوای طبل زن» (نام موسیقی محلی) به سبکی جسورانه خلق شده ‌است. آوای طبل زن را «طبل کار» هم می خوانند. برای شنیدن این آوا، یکی از هنرمندان طبلی کوچک را به کمر خود می بندد سپس با کوبش چوب به طبل، نوای آن را بلند می کند. همزمان با به صدا درآمدن طبل، برای فراخواندن توده مردم به شروع کار، آوازی هم خوانده می شود. با یادآوری این صحنه، بی دلیل، طبل کمربندی «آن سای» در فلات زمین زرد در شمال استان شآن شی را به یاد می آورم. البته این دو طبل با هم فرق دارند. طبلی که برای فراخوانی کار زده می شود، نوعی ابزار موسیقی هم هست که همراه با آن این آواز خوانده می شود: «بر فراز کوه جنوبی پیش از آن که پرندگان مهاجر شروع به آوازخوانی کنند، بوته های چای جای گرفته بر دامن کوه، جوانه های سبز خود را به رخ می کشند. در این سال دختران جوان دسته دسته جوانه های چای را می چینند و سال آینده شاید هر کدام به دنبال بخت خود رفته باشند» صدای روشن و تشویق کننده طبل و آواز گوشنواز و ساده، با عبور از مزرعه پهناور، به بالای تپه‌ها می رسد، سپس در دل ابرهای سفید درنگ می کند تا مردم با شنیدن آن انرژی بگیرند و بهتر کار کنند. مردم شهر وونینگ با این روش، عشق و اشتیاق خود را به کار و زندگی نشان می دهند. آوای طبل زن، نه تنها در شهر وونینگ رواج یافته بلکه همراه با گروه آواز و رقص استان جیانگ شی به خارج از کشور رسیده و در اروپای شرقی به نمایش گذاشته شده‌ و مورد پسند دوستان خارجی نیز قرار گرفته‌است. در سال 2008، در نخستین فهرست افزوده میراث فرهنگی غیر مادی ملی ثبت شده و به نمونه برجسته شهر آبی و کوهستانی وو نینگ تبدیل شده‌است.

آب‌های وو نینگ، زیبایی خاصی دارد و باید گفت که رودخانه نینگ هه، رود مادری محلی، «اپرای چیدن چای» با ویژگی محلی وونینگ را خلق کرده است. اپرای چیدن چای شهر وونینگ یکی از «چهار اپرای بزرگ قوم هان» است. نوع آوازخوانی آن به صورت تحریری و ریتم آن روان و گوشنواز است. تا حدودی نیز با اپرای یویه جو (استان جه جیانگ) شباهت دارد اما صدای آوازخوان آن نسبتا محکم‌تر است. مهارت بازیگری اپرای چیدن چای شهر وونینگ، همچنین به سبک اپرای پکن شبیه است اما تا حدودی نرمش مخصوص شهرهای آبی جنوب چین به آن اضافه شده‌است. اپرای چیدن چای شهر وونینگ، از برجستگی‌های اپرای یویه جو و اپرای پکن بهره‌مند شده و به خوبی مناظر رنگارنگ و دلنشین شهر آبی و کوهستانی وونینگ را نمایان ساخته است. با وجود آن که اپرای چیدن چای از اپراهای محلی است اما از نفوذ بسیار برخوردار است، با مرکزیت شهر وونینگ، به طور گسترده در ده‌ها شهر و شهرستان اطراف در استان جیانگ شی و استان هوبیِ رایج است.

بدون شک در چنین جایی با آب و کوهستان زیبا، افسانه های قشنگ هم وجود دارد. کوه جیولینگ دارای پستی و بلندی فراوان، مانند اژدهایی بزرگ به نظر می رسد. سر اژدها، قله‌ای در منطقه یانگ جو شهر وونینگ است که «اژدهای شیائو تیان» نام دارد. به علت آن که اژدهای شیائو تیان با رودخانه شیوهه فاصله زیادی دارد، نمی تواند آب رودخانه را بنوشد و همچنین نمی تواند پرواز کند. در دهه هفتاد قرن گذشته، به منظور توسعه برق آبی، سدی بزرگ در حوضه پایین رودخانه شیوهه واقع در شهرستان یونگ شیو تاسیس شد که با وجود آن، دریاچه غربی کوه لوشان به وجود آمد. آب این دریاچه به پای قله اژدهای شیائو تیان می رسد و در این صورت این اژدها می تواند از آب بنوشد.

در سال‌های اخیر؛ مردم شهر وو نینگ، با بهره‌گیری از این آب و کوه‌های زیبا، صنعت گردشگری را گسترش داده اند. آنان با محوریت دریاچه غربی، چندین ناحیه دیدنی را تاسیس کرده‌اند تا از طریق توسعه صنعت گردشگری، اقتصاد شهر وونینگ و منطقه را پیش برند. با توجه به توسعه گردشگری هماهنگ با محیط زیست، شهر وو نینگ نیز خیزش خود را محقق ساخته ‌است.

با وجود آن که سد دریاچه غربی در قلمروی شهرستان یونگ شیو است، اما بیشتر آب‌ها در زمین شهر وونینگ قرار دارد و می توان گفت دریاچه غربی از دریاچه درونی شهر وونینگ سرچشمه می گیرد. با نگاه به آب های بدون مرز دریاچه غربی، جزایر بزرگ و کوچک به چشم می خورد. تصویر آسمان آبی و ابرهای سفید در آب انعکاس می یابد و زیبایی خاصی خلق می شود. به لطف دریاچه غربی، آب و کوه‌های شهر وونینگ جذابیت بیشتری به خود گرفته ‌است. تعداد بی شماری از گردشگران، غرق زیبایی شهر آبی و کوهستانی وونینگ می شوند. آنان در دریاچه غربی قایق‌رانی می کنند و از شکوفه‌های رنگارنگ دره هزاران گل لذت می برند؛ آنان از چشمه گرم منطقه جیوگونگ می نوشند و خستگی سفر را از تن خود بیرون می کنند؛ گردشگران به بالای بنای تماشای هفت طبقه در بستر دریاچه غربی می روند و با نگاه به دور دست، مناظر با شکوه دریاچه غربی را به تماشا می نشینند؛ و یا در بلندترین قله به اسم جیولینگ جیان کوهنوردی می کنند و از مناظر دلنشین علفزار کوهستانی دیدن می کنند. با توجه به جاذبه‌های جالب و ظریف محلی، شهر وونینگ لقب «زیباترین شهر کوچک چین» را به دست آورده‌است.