سفری با آسودگی خاطر برای چشیدن طعم خوش زمستان در تبت

بسیاری از ساکنان محلی لهاسا می گویند: "لهاسا در ماه های ژوییه و اگوست در اختیار گردشگران است و تنها تبت در فصل زمستان، تبت واقعیست." درفصل زمستان، شتاب زدگی و هیجانات خاص گردشگران کم تر به چشم می آید و تو گویی شهر باستانی ماهیت اصلی خود را در این فصل باز می یابد. از این رو، تنها با سفر در فصل زمستان، می توان زیبایی های لهاسا را لمس کرد و تنها با آسودگی خاطر و بی هیچ شتاب زدگی می توان شاهد نماد اصلی شهر باستانی تبت بود.

در روزهای زمستانی، در خیابان "باکوا"، همیشه جمعی 5-4 نفره از سالمندان دیده می شود که بر روی صندلی در خیابان آرام گرفته اند و استراحت می کنند. آن ها با خود استکانی چای شیرین همراه دارند و در حال نوشیدن چای با یکدیگر گپ می زنند و این گونه فضایی آرام و دلنشین و سرشار از آسایش و راحتی برای خود ایجاد می کنند. این صحنه ها را می توان در بیشتر عکس‌های انداخته شده از تبت دید.

سفر با شتاب، گزینه مطلوبی برای لذت‌بردن در تبت نیست. تنها با یک چرخ زدن در خیابان

باکوا، می توان به این عبارت رسید که "الماس گران بها در دل سنگ سخت" پنهان است. دکان های کوچک فروش سوغات و صنایع دستی ظریف و زیبا را می توان از ابتدا تا انتهای کوچه ها پیدا کرد. هرگاه به این محل سفر کردید و خسته از پیاده روی شدید، می توانید به دکان ماست فروشی "درخت کهن‌سال" بروید و از ماست دست ساز سنتی لهاسا نوش جان کنید. داخل کتاب‌فروشی "اوقات بهشت" هم همیشه پر است از جوانان هنر دوست! گاهی حتی می توانید خود را در دکانی دور از چشم و جایی دنج بیابید که سیب‌زمینی سرخ شده می فروشد، آن گاه مست عطر آن خوراک خوشمزه می شوید و می نشینید به هضم لذیذ سیب زمینی و مزمزه کردن طعم خوش زندگی! این ها همه شما را حیرت زده خواهد کرد ... در مقایسه با سفرهای شتابزده که مجبورید پس از رسیدن به مقصد، بلافاصله وسایل خود را زمین بگذارید و شتابان برای دیدن "قصر پوتالا" و "معبد جوخانگ" (Jokhang) خود را آماده کنید، به نظر من، تماشای محل های دور از چشم، اما واقعی لهاسا در سفر به این نقطه بسیار مهم است... که آن هم تنها با سفری از روی آرامش و بدون نگرانی از دست دادن زمان و با آسودگی خاطر امکان پذیر است.

آسمان فلات تبت در فصل زمستان کم ابر و کم بارش است و خورشید تابان همچنان در آسمان می درخشد، چنین تصویری است که سبب شهرت منطقه به عنوان "شهر تابش آفتاب" شده است. ساکنان محلی در فصل زمستان دوست دارند کوهنوردی کنند و با همراه داشتن خوراک و آب آشامیدنی، از کوه ها بالا بروند. کوه "نیانگ‌ره شیانگ دو" واقع در شمال لهاسا، با توجه به رطوبت فراوانش گاهی نمدار است. این کوهستان، یکی از محبوب ترین مکان های عموم مردم است. در فصل زمستان، کوه تا حدی خلوت تر است و سرسبزی زنده روزهای تابستانی کاملا از بین رفته و زمین خشک به رنگ زرد و خاکستری در می آید. وقتی بر روی این زمین قدم می زنید صدای "غژغژ" آن را می توانید بشنوید. با توجه به شیب کوه، گاه مجبور می شوید چهار دست و پا از کوه بالا بروید.

می گویند آسمان در فلات به بهشت نزدیک تر است. تنها در صورتی که به بالاترین نقطه کوه برسید، می توانید به طور واقعی معنای این جمله را بفهمید. تا آن جا که سوی چشم یاری کند، شهر لهاسا را می بینید که در آغوش کوه‌های بلند آرام گرفته است. قصر پوتالا نیز جایی نه چندان دور قرار دارد. باید گفت که این هم یکی از ویژگی‌های بزرگ لهاسا است که در هر نقطه بلندی از شهر لهاسا که قرار بگیرید می توانید قصر پوتالا را ببینید. شکوه و متانت قصر پوتالا را که از بلندی های بیرون به تماشا می نشینم احساس می کنم، با آن چه که در داخل قصر لمسش کرده ام، کاملا متفاوت است.

تالاب "لالو" که بزرگ ترین تالاب در داخل کشور چین است، لقب "ریه لهاسا" را نیز به خود اختصاص داده‌است. چنین تالابی با مساحتی به این بزرگی به ندرت دیده می شود، بدین ترتیب، تالاب لالو از نقاط دیدنی باز به سوی عموم مردم نیست. تنها از طریق صعود به بالای کوه "نیانگ‌ره شیانگ دو"، می توان زمینی پوشیده از آب را دید. در هوای خوب، حتی می توان انعکاس قصر پوتالا را در آب دید. گاهی کنار آب، پرندگانی دیده می شوند که زمستان خود را در آن محل می گذرانند. گاه پرواز گروهی آن ها را می شود دید که ناگهان از جنگل بیرون می آیند و صدای گوشنوازشان از فراز آسمان شنیده می شود. لهاسا در زمستان منظره ای کاملا متفاوت از خود به نمایش می گذارد.

در فصل زمستان و پس از رسیدن به زمان پایان کشت و کار کشاورزی، محلی های زیادی برای تبریک اعیاد سنتی با ویژگی محلی از جمله "عید فرشته"، سال نو به تقویم تبتی، جشن می گیرند. ساکنان محلی در اعیاد گوناگون و متفاوت گردهم می آیند و جشن برپا می کنند تا با سال گذشته خداحافظی کرده و از سال جدید استقبال کنند. در لهاسای زمستانی، نور ضعیف خورشید بر بدن انسان می تابد، دقیقا همین زمان فرصتی مناسب است که با پاهای خود طول و عرض شهر لهاسا را با پای پیاده گز کنید و با چشمان خود، میراث دیرینه محلی را ستایش کنید. از این رو، به نظر می رسد که در سفری با وقت زیاد و با آسودگی خاطر در فصل زمستان می توان زیبایی های والای لهاسا را نظاره کرد.

اطلاعات درباره لهاسا و تبت

لهاسا مرکز منطقه خودمختار تبت و شهر گردشگری بین المللی با ویژگی فلاتی و قومی است. این شهر مرکز سیاسی، اقتصای، فرهنگی، علوم و فناوری و همچنین آموزش و پرورش تبت بوده و شهر مقدس دین بودایی تبتی به شمار می آید. لهاسا در مرکز فلات تبت و بخش شمالی رشته‌کوه هیمالیا قرار دارد. ارتفاع لهاسا حدود 3650 متر از سطح دریا است. در بیشتر روزها، هوای لهاسا آفتابی و کم بارش است. زمستان خیلی سرد و تابستان هم خیلی گرم نیست. ساعات آفتابی سالانه لهاسا به بیش از 3 هزار ساعت می رسد و لقب "شهر تابش آفتاب" را به خود اختصاص داده‌است. منابع غنی فراوانی در زمین لهاسا نهفته است که در مقایسه با دیگر جاها، دارای مزایای قابل توجه در منابع متنوع است.

با توجه به شرایط ویژه اقلیمی، در گذشته تبت تنها استان چین به شمار می رفت که قطار به آن راه نداشت. در گذشته، برای رفتن به لهاسا تنها می شد به وسیله هواپیما، اتوبوس و خودروی شخصی سفر کرد. سه فرودگاه غیر نظامی در قلمرو تبت وجود دارد که به ترتیب، فرودگاه "گونگ گای لهاسا" و فرودگاه "بانگ دای لهاسا" و فرودگاه "لین جی" است. پنج جاده اصلی نیز برای ورود به تبت وجود دارد که جاده استان "چین های– تبت"، جاده استان "سی چوان– تبت"، جاده استان "یون نان– تبت"، جاده "شین جیانگ– تبت" و جاده "چین و نپال" است.

چین برنامه دارد تا پنج مسیر ریلی ورود به تبت ایجاد کند. در روز اول ژوییه سال 2006، مسیر قطار چین های– تبت با طول 1142 کیلومتر راه‌اندازی شد که یک مسیر فلاتی در جهان با بالاترین ارتفاع از سطح دریا محسوب می شود. همچنین در روز 16 اگوست سال 2014، مسیر امتداد راه آهن چین های– تبت که لهاسا و "ری کازه" را به هم متصل می کند، راه‌اندازی شد که از این رو، کل طول مسیر به 1956 کیلومتر می رسد.

مسیر ریلی سی چوان– تبت با طول 1629 کیلومتر، دومین مسیر ریلی رو به تبت است که از سال 2014 شروع به ساخت و ساز آن شده و همچنان ادامه دارد. پس از راه‌اندازی، از شهر "چنگ دو"، "چونگ چینگ" و "شی آن" به لهاسا با قطار تندرو، تنها به 13 ساعت وقت نیاز است.

از این رو، از سال 2006 تا کنون، برای کسانی که می خواهند مناظر در مسیر به تبت را تماشا کنند، سفر با قطار گزینه ای مطلوب است.