وظیفه و فرصت خدمت به میهن

دولت چین از سال 2000 میلادی، با تأسیس 100 دبیرستان مجهز را برای دانش‎آموزان ده شهر مختلف چین از جمله شهرهای منطقه خودگردان اویغورنشین شین‎جیانگ تأسیس کند که تا امروز 90 هزار دانش‎آموز اهل شین جیانگ در این دبیرستان‎ها تحصیل کرده‎اند و بیشتر آنان نیز پس از پایان یافتن تحصیلات دانشگاهی با بازگشت به شهرهای خود، تبدیل به نیروهایی مهم در مسیر پیشبرد توسعه اقتصادی و اجتماعی منطقه شین‎‎جیانگ شده‎اند.

عبدالحمید مِمِت از اویغورهای اهل شهر قومول در منطقه خودمختار اویغورنشین شین‎جیانگ است. او در سال 2014 میلادی پس از پایان یافتن درس و دانشگاه، با چشم پوشیدن بر فرصت کار و زندگی در شانگهای، تصمیم گرفت به شهرش برگردد. سال 2016میلادی، پس از دو سال کار در شرکت برق قومول، درخواست داد به مرکز برق یکی از مناطق دورافتاده منتقل شود و تا امروز نیز در همان دفتر کار می‎کند.

خودش در این باره می‎گوید: 

شرکت اعلام کرد که به تمام مراکز برق‎رسانی مناطق دوردست باید یک کارمند جوان که تازه از دانشگاه فارغ‎التحصیل‎ شده اعزام شود اما هیچ کس حاضر نبود به مرکز برق منطقه" وو بائو" برود. من پیش خودم فکر کردم با وجود آن‎که این منطقه خیلی دورافتاده است اما می‎توانم در اینجا چیزهای بیشتری یاد بگیرم و پذیرفتم که به این مرکز بیایم.

به گفته عبدالحمید، وسعت منطقه تحت پوشش مرکز برق‎رسانی "وو بائو"، 170 هزار کلیومترمربع است و دورترین روستا تا این مرکز 210 کیلومتر فاصله دارد. هر بار که مشکلی در تجهیزات برق‎رسانی ایجاد شود، عبدالحمید و هماکارانش باید برای برطرف کردن آن بیش از ده ساعت کار کنند.

عبدالحمید ظرف کمتر از یک سال به عنوان مسوول مرکز برق "وو بائو" انتخاب شد اما به خاطر این‎که او خیلی جوان است و تنها 27 سال دارد، همه او را «رئیس کوچک» صدا می‌کنند. با وجود تردیدهای مردم ووبائو، او توانسته است با مدیریت صحیح 11 کارمند مرکز رسانی، امنیت برق‎رسانی این منطقه را به بهترین شکل تأمین کند و پاسخگوی نیاز مردم به برق باشد.

روش کار عبدالحمید مورد تایید مردم منطقه و کارمند مرکز برق است. در حال حاضر، هدف او و همکارانش بالا بردن سطح خدمات‎رسانی به مردم و کسب چهارمین و یا حتی پنجمین ستاره برای مرکز برق‎رسانی «ووبائو» است. "هو آن‎پینگ"مدیر منابع انسانی اداره برق قومول می‎گوید: 

او زبان چینی (ماندرین) را به خوبی حرف می‎زند و به خاطر اینکه تحصیلات مناسب، ذهنی باز و ایده‎هایی نو دارد.

عبدالحمید نخستین بار در سن ده سالگی به پکن سفر کرد و درباره این سفر می‎گوید: ده ساله بودم که در تعطیلات تابستانی، همراه پدرم به پکن سفر کردم. آن زمان، به چشم من همه جای پکن پر از خودرو و ساختمان‎های بلند بود. در شهر ما، خودرو و ساختمان‎های بلند خیلی کم دیده می‎شد. بعد از آن فکر می‎‏کردم که از زندگی و درس خواندن در یک شهر بزرگ خیلی لذت خواهم برد.

سال 2006 میلادی، عبدالحمید 16 ساله مقطع ابتدایی را با نمره بالا به پایان رساند و توانست وارد دبیرستان یانگ جن پکن شود. پدر عبدالحمید هم که خود معلم دبیرستان است، می‎دانست که درس خواندن در دبیرستان‎های خوب پکن، یکی از رؤیاهای پسرش است.

ممت در دوران تحصیل همواره یکی از برترین‎های مدرسه و دانشگاه بود. با پایان تحصیلات دانشگاهی، او در یک شرکت آلمانی مشغول کارآموزی شد و پس از مدتی نیز از او دعوت شد که به استخدام شرکت در بیاید اما او بدون ذره‎ای تردید تصمیم گرفت به شهر خودش برگردد. او با اشاره به این تصمیم می‎گوید:

به عنوان یکی از مردم شین‎جیانگ، وظیفه داشتم به شهر و منطقه خودم برگردم و سهمم را در توسعه و سازندگی وطنم بپردازم. هرچند که شین‎جیانگ از نظر زیرساختی آنقدرها توسعه‎یافته نیست اما پر است از فرصت‎های گوناگون. من با بازگشت به شهرم، می‎توانم وظیفه‎ام را در قبال مردم و میهنم بهتر ایفا کنم.