تاریخ بزرگ شهر کوچک

منزل سبک سنتی شهر لین فن

هر چند شهر "لین فن" در طول تاریخ چین جایگاه تاریخی مهمی داشته اما شهرت امروزی آن به آن اندازه اهمیت تاریخی اش نرسیده است. به هر حال گردشگران امروز در این شهر می توانند آثار زیادی را کشف کنند.

یک حاکم افسانه ای در 4 هزار سال پیش شهر لین فن را پایتخت وقت این سرزمین و آن را به منشاء تمدن ملت چین تبدیل کرد. اما امروز این محل همچنان شهری کوچک است و جذابیت گردشگری آن مورد شناخت گسترده قرار ندارد، با این وجود، بازدید از این شهر واقع در استان "شان شی" در شمال چین ارزش فراوانی دارد.

نخستین مجمع تمدن های رودخانه های بزرگ با شعار "همه مسافران خانه را ترک می کنند اما در لین فن، مسافران به خانه بازمی گردند"، اخیرا در شهر لین فن به منظور ترویج گردشگری مربوط به رود زرد برگزار شد. شهردار لین فن در این مجمع گفت: "رود زرد سرچشمه تمدن ملت چین و تعداد زیادی مکان ها با طبعیت زیبا و فرهنگ غنی در استان، شهر لین فن را پدید آورده است."

امپراتور افسانه ای "یائو" (قرون 24 تا 23 قبل از میلاد) لین فن را به عنوان پایتخت سرزمین چین تعیین کرده و او نیز نماد امروز شهر است، همان طور که شهر لین فن نماد حکومت او در هزاران سال پیش بود.

گردشگران در این شهر کوچک می توانند به معبد امپراتور "یائو" سر بزنند تا نام یائو و دو امپراتور افسانه ای دیگر، "شون" و "یو" را گرامی بدارند.

یک دروازه بزرگ نیز برای یادبود سهم بزرگ "یائو" در شکل گیری تمدن چین در این شهر احداث شده است.

دوره تاریخی دیگری که شهر لین فن در آن اهمیت تاریخی زیادی داشت، سلسله "جوئو" (قرون 11 قبل از میلاد تا سال 256 قبل از میلاد) بود. در هفت صد سال عمر این دوره، این شهر تحت حکومت ایالت "جین" از سلسله "جوئو" بود. با بازدید از موزه "جین گوا" می توان با ماجراهای شهر در این دوره تاریخی آشنا شد.

موزه جین گوا

این موزه بر روی مقبره حاکمان و همسران ایالت "جین" و لوازم زندگی مدفون شده آن ها قرار دارد.

در افسانه ای آمده است: "جی سونگ" یکی از امپراتورهای سلسله "جوئو" در زمان کودکی هنگام بازی با برادر کوچکش به نام "جی یو"، یک برگ درخت پالونیا را به او داد و تعهد داد پس از حاکمیت بر امپراتوری، ملکی به برادر کوچکش می بخشد و این برگ درخت پالونیا مدرک این تعهد است. پس از قدرت رسیدن "جی سونگ"، تاریخ نگار از او خواست تا این تعهد را برآورده سازد. اما "جی سونگ" گفت این تنها یک شوخی کودکانه بود. اما تاریخ نگار به او گفت: امپراتور باید هر حرف خود را جدی بگیرد. از این رو، "جی سونگ" منطقه "تانگ" را به پسر "جی یو" بخشید و این پسر نیز نام زمین را از "تانگ" به "جین" تغییر داد. "جین" نیز نام مخفف استان "شان شی" امروز است.

"چونگ ار" یکی از معروف ترین فرمانروایان ایالت "جین" بود. "لی جی" زن صیغه ای پدر "چونگ ار" برای به قدرت رسیدن پسر خود توطئه کرد و برای "شن شنگ" ولیعهد "جین" پاپوش دوخت، این امر منجر به مرگ ولیعهد شد. "لی جی" همچنین "چونگ ار" و "یی وو" دو پسر دیگر فرامانروای ایالت "جین" را به تبعید فرستاد.

"چونگ ار" با مادر خود در ایالت "دی" زادگاه مادر به مدت 12 سال زندگی کرد. در این مدت او به اتفاق پیروانش برای دسترسی دوباره به حاکمیت ایالت "جین" شروع به تلاش کرد. آن ها برای دریافت کمک به دیگر ایالات سلسله "جوئو" سفر کردند.

در این سفرها، برخی میزبانان، آن ها را مهمانان گرامی خود می دانستند اما برخی دیگر با آن ها برخورد سرد داشتند حتی به آن ها توهین می کردند. اما "چونگ ار" و پیروانش همه سختی ها را تحمل کردند.

پس از 19 سال تبعید، "چونگ ار" به ایالت "جین" بازگشت و قدرت حاکمیت ایالت را بار دیگر به دست گرفته و درخشان ترین دوره ایالت "جین" را آغاز کرد. او یکی از پنج فرمانروای ایالتی قدرتمند در دوره تاریخی "بهار و پاییز" (770-476 قبل از میلاد) بود.

دیگر جاذبه گردشگری شهر لین فن، پارک یادبود مهاجرت تاریخی "هونگ دونگ دا هوای شو" بود. "هونگ دونگ" نام شهری تاریخی و "دا هوای شو" به معنای "درخت تلخ بیان" است.

درخت تلخ بیان تاریخی

در اوایل سلسله مینگ (1386-1644 میلادی)، به دلیل جنگ های پی در پی در اواخر سلسله "یوان" سلسله مغولی در تاریخ چین، امپراتور "جو یوان جانگ" تصمیم گرفت مردم استان پرجمعیت "شان شی" را به دیگر مناطق منتقل و آن ها را به مهاجرت راضی کند.

با وجود در نظر گرفتن مبلغ فراوان یارانه برای مهاجرت، اما بسیاری اهالی استان "شان شی" تمایلی به مهاجرت نداشتند. بنابراین، حکومت دستور داد تا آن هایی که مایل به مهاجرت نیستند، نام خود را زیر درخت تلخ بیان کنار معبد ثبت کنند، اما آن هایی که به مهاجرت تمایل داشتند نیازی به انجام چنین کاری نداشتند.

اما، آن هایی که نام خود را ثبت کرده بودند، بی درنگ با اعمال زور مجبور به مهاجرت شدند. برخی حتی به دلیل نگرانی دولت از فرار آن ها از مهاجرت، به درخت بسته شدند.

الزام مهاجرت چنین بود که از یک خانواده 4 نفره، یک عضو، از خانواده 6 نفره، دو عضو و از یک خانواده 8 نفره، سه عضو باید مهاجرت می کردند.

این درخت، شاهد 18 مهاجرت به این شکل بوده است. از این رو، این مهاجرت در 50 سال اوایل سلسله مینگ نیز به مهاجرت های "هونگ دونگ دا هوا شو" یعنی مهاجرت های درخت تلخ بیان شهر هونگ دونگ نامیده شد. این درخت امروز در شهر لین فن قرار دارد و بسیاری گردشگران برای تماشای این درخت افسانه ای تاریخی و قرار دادن خود زیر آن و تصور کردن آن همه صحنه های تاریخی مربوط به مهاجرت، به شهر لین فن سفر می کنند.

اگر گردشگران به این همه آثار تاریخی علاقه ندارند، آن هم اشکال ندارد. آن ها می توانند در لین فن آبشار "هو کو" رود زرد را تماشا کنند یا به ویرانه های "تائو سی" و مخروبه تاریخی عصر سنگ به نام "دینگ تسون" سر بزنند.

آبشار هو کو

در واقع، این شهر کوچک پر از آثار با تاریخ دیرینه است اما گردشگران چندان با آن آشنایی ندارند. اما آن ها که به این محل می آیند، با چیزهای خیلی بیشتر از تصورشان رو به رو می شوند.