بهبود زندگی مردم پس از تاسیس منطقه خودمختار قوم هوی نینگ شیا

25 اکتبر سال 1958 میلادی، منطقه خودمختار قوم هوی نینگ شیا تاسیس شد. این منطقه در 60 سال گذشته پس از تاسیس خود تحت حمایت مناطق و نهادهای مختلف چین و همچنین تلاش‌های مردم این منطقه شاهد پیشرفت بزرگ بوده و تا کنون اوضاع جدید این منطقه حاکی از توسعه صنایع ذغال سنگ و شیمیایی و صنایع جدید در این منطقه شکل گرفته است. مردم این منطقه نیز از تغییرات و بهبود بزرگ زندگی خود و همچنین رشد توسعه این منطقه در 60 سال گذشته بسیار راضی هستند.

شهرستان مین نینگ واقع در جنوب غربی شهر این چوان، مرکز منطقه نینگ شیا و دامنه کوه هه لان شان است. این شهرستان در بیش از 20 سال پیش یک محل بسیار خشک و کم آب بود و مردم در فقر و دشواری زندگی می کردند. های گوبائو، یکی از اهالی دهکده یوان لونگ، وابسته به این شهرستان با اشاره به سختی زندگی در آن دوره گفت: "در آن زمان، ما 4 نفر از یک خانواده در یک غار کوچک که روی تپه حفاری شده بود زندگی می کردیم، غلاتمان را هم در این غار نگه داری می کردیم و تمامی زندگی ما با آن غلات تامین می شد."

در سال 1996 میلادی، شی جین پینگ معاون دبیر کمیته حزب کمونیست وقت استان فوجیان نیز ریاست گروه کمکرسانی فوجیان به نینگ شیا را بر عهده گرفت. وی در سال 1997 در هنگام بازدید از نینگ شیا پیشنهاد ایجاد یک منطقه توسعه ویژه به نام "مین نینگ" را مطرح کرد.

تا به امروز، دهکده مین نینگ از یک منطقه کویری به یک محل حاصلخیز تبدیل شده و درآمد سرانه کشاورزان این دهکده از 500 یوان به بیش از 10 هزار یوان افزایش یافته و این دهکده نیز به یک نمونه برجسته در زمینه فقرزدایی در چین تبدیل شده است. های گوبائو در گفت و گو با خبرنگاران گفت: اکنون پسر و همسر پسرم هر دو در شرکت های بزرگ شهرستان کار می کنند و درآمد ماهانه آن ها به بیش از 7000 یوان رسیده و زندگی آن ها چندین برابر بهتر از گذشته شده است.

تغییرات شهرستان مین نینگ نمونه ای از سازندگی نینگ شیا با پشتیبانی و کمک مناطق دیگر چین به شمار می رود. پس از تاسیس این منطقه، ده ها هزار نیروی مستعد در زمینه‌های صنایع، کشاورزی، آموزش و پرورش، پزشکی و اصناف دیگر عازم نینگ شیا شده و برای رشد و توسعه این منطقه خدمات شایسته ارایه داده اند.

وانگ لیان ده، و 40 همکارش در ماه دسامبر سال 1958 از کارخانه ماشین آلات اکتشاف ذغال سنگ شهر جانگ جیا کو استان هه بی به نینگ شیا آمده و یک کارخانه تعمیر خودرو وابسته به اداره معادن شی جوی شان، منطقه نینگ شیا ایجاد کردند. وی نیز از سازندگان نسل اول صنایع منطقه نینگ شیا هستند. وانگ لیان ده در این باره گفت: "در آن زمان، در شهر شی جوی شان جمعیت بومیان کم بود و اکثر مردم برای کمک به سازندگی نینگ شیا از مناطق دیگر می آمدند. در آن زمان این جا هنوز بسیار خلوت بود و هیچ بنایی وجود نداشت."

وانگ لیان ده حالا 80 سال دارد و یکی از بومیان محل است. همه فرزندان و نوه‌های او نیز در نینگ شیا زندگی می کنند. او گفت: "حالا زندگی ما نسبت به گذشته صد برابر بهتر شده است. در همه جا ساختمان های بلند و خیابان های پهن ساخته شده و در شهر پارک ایجاد شده و بسیار سرسبز و زیباست."

لیان سو جن، همسر وانگ لیان ده نیز گفت: "آن زحماتی که ما در سال های گذشته کشیدیم به ثمر رسیده است و ما دیگر نمی خواهیم نینگ شیا را ترک کنیم. می خواهیم تمام عمر خود را در همین جا بگذارانیم."

شو شیو می، رییس اداره آمار منطقه نینگ شیا با اشاره به رشد و توسعه اقتصادی و اجتماعی این منطقه در 60 سال گذشته گفت: "منطقه خودمختار هوی نینگ شیا پس از تاسیس در 60 سال گذشته شاهد توسعه قوی اقتصادی و اجتماعی شده و حجم اقتصادی این منطقه از کوچک به کلان و قدرت اقتصادی از ضعیف به قوی تبدیل شده است. طوری که میزان کل تولید این منطقه در سال 1958 میلادی 328 میلیون یوان بود، اما تا سال 2017 میلادی رقم آن به 345 میلیارد و 393 میلیون یوان رسید که در مقایسه با سال 1958 میلادی 1053 برابر شده است. میانگین میزان رشد سالانه این منطقه در 60 سال گذشته 9.4 درصد است و از 8 درصد میانگین رشد اقتصادی کشور بالاتر است