یک ترانه تا جاودانی — ترانۀ «آواز ستایش»

سلام شنوندگان عزیز و علاقمندان برنامۀ موسیقی، من لیلی مجری برنامه این ساعت شما هستم. در آخرین برنامه ماه ژوییه ترانه ای بسیار معروف و پرطرفدار به ویژه در میان میانسالان و بزرگسالان را به شما معرفی می کنم.

ترانۀ «آواز ستایش» با الهام از آوای قومی کرچین مغولستان داخلی، با خلاقیت هو سونگ هوا، در دهۀ شصت قرن گذشته به وجود آمد.

هو سونگ هوا، فوریه سال 1931 در پکن متولد شد، یکی از مشهورترین هنرپیشگان و آهنگسازان چین محسوب می شود. ترانۀ «آواز ستایش»، «آواز دامپروران تاجیک» و «دشت زیبا خانه من است» از آثار برجستۀ او است. شایان ذکر است که خدمات وی به موسیقی و هنر چین در دائره المعارفهای داخلی و خارجی شامل «فهرست اشخاص معروف جهان» تنظیم شده از سوی مرکز زندگینامۀ کمبریج انگلستان ثبت شده است. در دهۀ نود قرن بیستم، هو سونگ هوا برای سپاسگزاری از هنر و فرهنگ غنی اقوام مختلف و انتقال و پخش فرهنگ متنوع درخشان اقوام، با جمع آوری داراییش و حتی فروش خانۀ اجدادیش، اثر موسیقی و هنری طولانی خود با نام «آواز هزاران سال عشق» را ضبط کرد. وی در شصت سالگی، با صدای خود دوباره نزدیک به صد آواز قومی را ضبط کرد که 85 درصد آن را خودش خلق کرده بود. کارشناسان، هنرمندان و موسیقیدانان زیادی این کار او را به معجزه و شاهکار تشبیه کرده اند.

ترانه «آواز ستایش» بخشی از آثار آواز و رقص «دونگ فانگ هونگ» است که معنی خلاصه ای از آن بدین شرح است:

با بالا بردن جام طلایی، آواز ستایش می خوانیم؛

از حزب کمونیست چین با شکوه و فوق العاده تشکر می کنیم؛

امیدواریم رئیس جمهوری مائو تسه دونگ صدها سال زنده باشد؛

قهرمانان وطن ما در شرق ایستاده اند و مانند خورشید سپیده دم، درخشانند؛

برادران همۀ اقوام گرد هم می آیند؛

برای تبریک آزادی خود، جشن می گیرند.