کمک به مادرها برای باز گشت به خانه ها

برای "وو جنگ پینگ" 33 ساله که دارای دو بچه است، آخرهفته هر هفته شادی ترین اوقات او است. چرا که او نهایتا بتوانند با دو پسر خود آخر هفته را باهم بگذراند. مدت های طولانی بود که او خانواده کامل نداشته و یک سال حتا یک بار نمی توانست دو پسر خود را ببیند.

خانم "وو جنگ پینگ" اهل روستایی از منطقه قومیت میائو نشین شیانگ شی در استان هو نان واقع در جنوب غربی چین است. منطقه شیانگ شی جزو فقیر ترین مناطق در چین است. به دلیل فقر، او در 13 سالگی با ترک از مدرسه، کار خود را در شهر دورتر از وطن آغاز کرد.

وی در مصاحبه گفت، خانه آم آنقدر فقیر بود که مادر و پدر اصلا نمی توانستند من و برادر و خواهر کوچک را مراقبت کنند. ما باید خود ما از طریق کار، زندگی را تضمین کنیم. من در 20 سالگی ازدواج کردم و اولین پسرم را به دنیا آوردم. ولی برای کسب درآمد مجبور بودم پسرم را به خواهر کوچکم ببرم. سپس دومین پسرم به دنیا آمد و او را به خانه پدربزرگش برد و خودم در گوانگ جئو مشغول کار بودم. ما سه نفر در سه محل زندگی می کردند.

شوهرش راننده باربری است و در شهر دیگر کار می کند. خانواده در تمام سال، تنها در عید بهار بتواند کنار یکدیگر باشند.

"شی زه ون" 13 ساله از پسر بزرگ در مصاحبه گفت، تنها در اعیاد بتوانم به خانه پدر بزرگ بروم و برادر کوچکم را ببینم. برادر کوچک همواره از من می پرسد که ماما کجا رفت؟ می دانم ماما برای کسب درآمد بیرون رفت، ولی نمی دانم چطور برای برادر کوچک توضیح دهم. دلم نیز خیلی می خواست ماما در خانه در کنار ما بماند.

ماه جولای سال گذشته، خانم "وو جنگ پینگ" شنید که ایستگاه فرهنگی وطن در حال اجرای پروژه کمک به مادرها برای برگشت به خانه از طریق پرورش گل دوزی است. زنان محلی برای ثبت نام بتوانند به طور رایگاه تحت آموزش گلدوزی قرار گرفته و پس از امتحان بتوانند با انجام آثار گلدوزی، درآمد را دریافت کنند.

خانم وو که هرروز به یاد دو پسر خود است، فورا تصمیم گرفت به خانه بر گشته و در این پروژه شرکت کند. وی گفت، خودم با دورتر از مادر و پدر بزرگ شدم و دیگر نمی خواهم بچه های خودم نیز این طور بزرگ شوند.

او پس از آموزش دیده، قرارداد را با شرکت وابسته به ایستگاه فرهنگی امضا کرد و در اولین ماه، حقوق 1200 یوانی را دریافت کرد. هزینه تحصیلی دو پسر نیز بر اساس سیاست فقرزدایی دولت معاف شد و اکنون هر روز، او می تواند با دو پسر باهم باشد.

"ما جنگ بینگ "رییس ایستگاه فرهنگی و مسوول پروژه فقر زدایی تحت عنوان کمک به مادر برای برگشت به خانه در مصاحبه گفت، گل دوزی قومیت میائو در سال 2006 میلادی در اولین گروه فهرست میراث فرهنگی غیر مادی کشور ثبت شد. دختران محلی گلدوزی را بلد هستند. ولی همراه با مهاجرت جوانان به شهرهای بزرگ، این صنعت دستی در حالت نابودی قرار دارد.

سال 2012 میلادی، آقای "ما جنگ بینگ" یک گلدوز را برای شرکت در مسابقه گلدوزی معرفی کرده و اثارش پس از کسب جایزه، به قیمت 18 هزار یوان فروخته شد. این امر باعث می شود که او پی ببرد گلدوزی بتواند به فقرزدایی کمک کند.

برنامه او مورد حمایت دولت و انجمن حفاظت از میراث فرهنگی غیر مادی قرار

گرفت. قیمت آثار گلدوزان به چند هزار یا حتا ده هزار یوان می سد و حقوق هر زن ماهانه به سه هزار یوان می رسد.

اکنون در این روستای میائو نشین، بیش از 20 مرکز پرورش گلدوزی تاسیس شده و حدود 6 هزار نفر از زنان محلی تحت آموزش قرار گرفته و بیش از 3 هزار پست شغلی ایجاد شده و حقوق سرانه زنان محلی در سال به 5 هزار یوان رسید.