وانگ یی عضور شورای دولتی و وزیر خارجه چین روز 28 مه در نشست خبری وزارت خارجه اعلام کرد: هجدهمین نشست شورای سران کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای در روزهای 9 و 10 ژوئن در شهر چینگ دائو استان شان دونگ برگزار خواهد شد. شی جین پینگ رییس جمهوری خلق چین ریاست این نشست و فعالیت های مربوط را برعهده گرفته و رهبران کشورهای عضو و ناظران سازمان همکاری شانگهای و مسوولان سازمان های بین المللی مربوط در این نشست حاضر می شوند.
وانگ یی گفت: این نخستین نشست سران پس از گسترش عضویت سازمان است. شی جین پینگ رییس جمهوری چین با رهبران و سران 8 کشور عضو و 4 کشور ناظر و مسوولان سازمان‌های بین المللی که در این نشست حضور خواهند یافت، درباره همکاری ها تبادل نظر می کند.رییس جمهوری خلق چین ضمن برگزاری مذاکرات مختلف، درباره وضعیت کنونی و دونمای توسعه سازمان همکاری شانگهای، همکاری های در ابعاد مختلف در وضعیت جدید و مسایل بزرگ و مهم منطقه ای و بین المللی با شرکت کنندگان به بحث و بررسی خواهد پرداخت. در این نشست بیانیه چینگ دائو منتشر می شود و بیش از ده سند در ابعاد امنیتی، اقتصادی و انسانی امضا می شود.
بنا به دعوت شی جین پینگ رییس جمهوری خلق چین، روسای جمهوری روسیه، قزاقستان، قرقیزستان و ایران به طور رسمی از چین دیدار خواهند کرد.
ژوئن سال 2001، سران شش کشور چین ، روسیه ، قزاقستان ، قرقیزستان ، تاجیکستان وازبکستان در شانگهای ملاقات کردند و با امضای بیانیه ایجاد سازمان همکاری شانگهای" یک سازمان همکاری چند جانبه منطقه ای جدید بر پایه مکانیسم پنج کشور شانگهای" را اعلام کردند. اهداف این سازمان عبارت است از تقویت اعتماد متقابل و حسن همجواری و دوستی بین کشورهای عضو این سازمان؛ تشویق و ترغیب به کشورهای عضو همکاری های موثر در قلمروهائی مانند سیاسی،اقتصادی و تجاری ، علمی و فنی ، فرهنگی ، آموزشی ، انرژی راه، حفظ محیط زیست و غیره ، تلاش مشترک برای حفظ و تامین صلح و امنیت و ثبات جهان و منطقی، ایجاد نظم نوین بین المللی سیاسی اقتصادی دموکراتیک به عادلانه و منصفانه . طرفین همچنین تصمیم گرفتند که در بیجینگ دبیرخانه این سازمان تاسیس شود.
چین بعنوان یکی از کشورهای بنیانگذار و عضو و عامل مساعد در سازمان مذکور، فعالانه در فعالیتهای این سازمان شرکت کرده و برای توسعه و گسترش آن پیشنهادها و اصول سازنده ای مطرح کرده و سهم مهمی ادا نموده است.
در سال 1383 (2004 )مغولستان و در سال بعد ایران،هند و پاکستان و در سال 1391 ( 2012 ) افغانستان به عنوان ناظر به این سازمان پیوستند.
اعضای شانگهای، در حالی در سال 2005 سه قدرت بزرگ آسیایی ایران، هند و پاکستان را به عنوان عضو ناظر پذیرفت که در همان سال ایالات متحده آمریکا درخواست عضویت داد اما اعضای این سازمان، با 'نه' خود، واشنگتن را برای همکاری قابل اعتنا ندانستند.
به اعتقاد بسیاری از تحلیلگران، قرن حاضر قرن آسیاست و بسیاری از معادلات قدرت در سطح جهانی در این منطقه تعیین می شود و اهمیت آسیا در آینده نظام بین الملل رو به افزایش است از این رو سازمانی متشکل از اعضای عمدتا آسیایی می تواند براحتی خود را در نظام بین الملل به عنوان بازیگر جدید منطقه ای مطرح کند.
این نکته را نیز باید به خاطر داشت که با افزایش روند جهانی شدن و افزایش پیمانها و ائتلافها در گوشه و کنار جهان، کشورها برای افزایش توان چانه زنی و پیگیری بهتر مطالبات خود نیازمند برقراری ارتباط با کشورهایی با منافع مشترک هستند حضور در یک سازمان منطقه ای که دو کشور بزرگ چین و روسیه عضو آن هستند می تواند برای تک تک اعضا وجهه بین المللی متمایزی ایجاد کند.
