راه اندازی سیستم تشخیص چهره در بازرسی امنیتی فرودگاه پکن

فرودگاه "شودو" (پایتخت) شهر پکن آغاز به استفاده از سیستم تشخیص چهره در بازرسی امنیتی کرده است. با اتکا به این فناوری، تشخیص هویت و بازرسی فیزیکی و بار همراه مسافر ظرف یک دقیقه انجام شده و اتوماسیون کل فرایند بازرسی امنیتی نیز میسر شده است.

این سیستم تشخیص چهره در حال حاضر در ترمینال 2 فرودگاه شودو مورد استفاده است. نام رسمی این سیستم "سیستم هوشمند بازرسی امنیتی مسافران" معرفی شده است.

از آن جا که این سیستم به تازگی در این فرودگاه به کار رفته، هنوز کارمندانی برای راهنمایی مسافران برای استفاده از این سیستم مستقرند.

مسافران در فرودگاه برای گذر از فرایند بازرسی امنیتی معمولا از دو مرحله می گذرند که یکی تشخیص هویت و دیگری بازرسی امنیتی روی بدن و بار مسافر است. با به کارگیری سیستم هوشند یادشده در این فرایند که دو گیت برای تشخیص اطلاعات مسافر دارد، در گیت اول با کنترل تصویر کارت ملی و بوردینگ کارت تطابق آن ها را تایید و سپس در گیت دوم، با کنترل تصاویر چهره مسافر، هویت مسافر تشخیص داده می شود.

در دستگاه اسکن و بازرسی بار نیز مجموعه ای دروبین نصب شده است که مسافر هنگام گذاشتن بار خود داخل سبد به دوربین رو به رویش نگاه می کند سپس سبد را روی تسمه نقاله قرار می دهد، ظرف یک دقیقه اطلاعات مسافر و بار او دسته بندی و ثبت می شود.

در صورت تردید به اشیاء داخل چمدان، بازرسان می توانند از روی مانیتور رو به روی خود اطلاعات صاحب آن را مشاهده کنند. با وجود این سیستم هوشمند، بازرسان دیگر لازم ندارند تا در میان همهمه مسافران صاحب چمدان را بلند صدا بزنند، در عوض تنها لازم است تا مستقیم فرد را شناسایی کرده و بازرسی کنند.

در فرایند بازرسی امنیتی فرودگاه، در الگوی دستی، مرحله بازرسی بار مسافر به زمان بیشتری نیاز داشت. اما با تجهیز شدن به سیستم هوشمند بازرسی امنیتی، این مرحله ظرف یک دقیقه انجام می شود. آمار نشان می دهد کارایی این سیستم به 266 نفر در ساعت رسیده در حالی که کارایی سیستم دستی 160 نفر در ساعت است.

در ساعات پیک فرودگاه شودو در پکن، ترافیک خروجی می تواند به 20 هزار نفر در ساعت برسد. مجهز شدن به این سیستم هوشمند بازرسی بدون شک می تواند به شدت، فشار کار بازرسان امنیتی فرودگاه را کاهش دهد.

فناوری تشخیص چهره نوعی فناوری زیست سنجی است که می تواند بر اساس تکرارناپذیری مشخصات چهره انسان، تشخیص هویت را محقق سازد.

در این فناوری، تصویر چهره به پانصد ناحیه مجزا تقسیم می شود که اعضایی مانند ابرو، چشم و بینی قابل تشخیص ترین ناحیه است.

تاریخ زیست سنجی انسان می تواند به زمان مصر باستان برگردد که در آن زمان، مصری ها با اندازه گیری اعضای بدن هویت افراد را تشخیص می دادند. فناوری معاصر تشخیص چهره نیز در دهه 50 قرن 20 شکل گرفته و تا اواسط دهه 90 رشد جهشی کرده و از آن پس، تدریجا در فعالیت های بازرگانی مورد استفاده قرار گرفته است.

به دلیل آن که برای استفاده از این سیستم هیچ تماسی بین بدن فرد مورد تشخیص هویت و دستگاه صورت نمی گیرد و تشخیص هویت به نحو مخفی میسر است، این سیستم در زمینه های پلیسی، امور مالی، بیمه، بازرسی امنیتی مورد استفاده گسترده قرار دارد.

در برخی کشورهای توسعه یافته این فناوری مورد استفاده گسترده تر قرار دارد. پس از رویداد یازده سپتامبر، فرودگاه بین المللی ایسلند و فرودگاه بوستون آمریکا آغاز به نصب این سیستم کردند. پلیس لندن نیز با اتکا به این فناوری ظرف سه ماه میزان بررسی های پرونده های خود را 34 درصد افزایش داد.

در چین نیز این فناوری در سال 2008 در زمان برگزاری المپیک در پکن برای نخستین بار به کار گرفته شد که نقش بسیار مهمی در حفظ امنیت داشت. در این مورد، با رساندن زودتر اطلاعات تروریست ها به سیستم، در صورت حضورشان، سیستم، آن ها را تشخیص داده و اطلاع رسانی می کند.

می توان گفت سیستم هوشمند زیست سنجی بهترین فناوری تشخیص هویت است. اما کاملا هم بدون نقص نیست. یکی از پژوهشگران آکادمی ملی علوم و فنون چین گفت، کارایی این سیستم خوب است اما موفقیت تشخیص آن صد درصد نیست. او توضیح داد، افرادی که فاقد عنبیه هستند، توسط این سیستم تشخیص داده نمی شوند.

او افزود، از این رو، در اماکنی که به سیستم تشخیص کاملا اتوماتیک برای تشخیص هویت مجهز است، معمولا استفاده موازی دو روش تشخیص چهره و کارت مغناطیسی مد نظر قرار می گیرد.