دیدار از «ترعۀ بزرگ» زیباتر

در پارک جنگلی «ترعۀ بزرگ» ناحیه تونگ جوئو شهر پکن، جانگ هون فون 36 ساله به خبرنگار می گوید: این پارک 700 هکتاری برای ساکنان محلی، جای تفریح و ورزش خوبی فراهم کرده است.

در پارک جنگلی «ترعۀ بزرگ» ناحیه تونگ جوئو شهر پکن، جانگ هون فون 36 ساله به خبرنگار می گوید: این پارک 700 هکتاری برای ساکنان محلی، جای تفریح و ورزش خوبی فراهم کرده است.

«ساکنان نزدیک از فضای تفریحی بسیار خوبی برخوردارند؛ برخی به رقص، برخی ژیمناستیک و برخی به طناب زدن می پردازند. قبلا اینجا رود بدبویی بود که مردم از آن دوری می کردند. حالا روزها و عصرها پرجمعیت است و به ویژه مناظر شبانه اش فوق العاده قشنگ است.»

جانگ هون فون اهل جانگ شین جوانگ، دهکده ای واقع در کرانه غربی «ترعۀ بزرگ»، کشاورزی اصیل است. قسمت شمالی «ترعۀ بزرگ» که از هانگ جوئو شروع می شود در پکن واقع است. «ترعۀ بزرگ» هانگ جوئو – پکن، طولانی ترین و قدیمی ترین ترعۀ مصنوعی جهان به طول 1794 کیلومتر، پنج رود بزرگ چین از جمله رود زرد، رود هویی، رود یانگ تسه و رود چیان تانگ را به هم پیوند داده است. «ترعۀ بزرگ» که بیش از هزار سال پیش ساخته شده، شاهد همزیستی چینی ها و طبیعت در عصر کشاورزی بوده است. شهرهایی مانند تونگ جوئو و تیان جین به دلیل وجود بنادر این ترعه به مراکز تجاری معروف تبدیل شده اند و میراث فرهنگی گرانبها و فراوانی در مسیر آن باقی مانده است.

در دهه 80 و 90 قرن بیستم، در دو کرانۀ «ترعۀ بزرگ»، موسسات صنعتی بسیاری ظاهر شدند که فاضلاب و زبالۀ آنها به رود ریخته شد؛ ماهیها و میگوها ناپدید شدند؛ آب آشامیدنی ساکنان دو کرانۀ رود به شدت آلوده شد و حتی برخی قسمت های ترعۀ قطع شد.

جانگ هون فو گفت: زندگی ما از ترعه جدا نیست. از کودکی با خوردن آب ترعه بزرگ شده ایم . در گذشته در این ترعه کشتی و ماهیگیران دیده می شد، اما بعد از آن که کیفیت آب بد شد، دیگر چنین چیزیهایی مشاهده نمی شد.»

به دنبال رشد شهرسازی، شهرداری پکن مدیریت محیط «ترعۀ بزرگ» را تقویت بخشیده است. حالا مزارع و شنزارهای دهکده جانگ شین جوانگ در کرانۀ شمالی «ترعۀ بزرگ» به بخشی از پارک جنگلی به همین نام تبدیل شده است. دو کرانه رود سرسبز و آب رود پاکیزه شده است. «ترعۀ بزرگ» زیبا که در خاطر جانگ هون فون بود، بازگشته است.

وانگ یو شون 60 ساله ساکن دهکده جانگ شین جوانگ از کودکی در کرانه «ترعۀ بزرگ» شمالی زندگی کرده و شاهد روند سیاه و کثیف شدن آب پاکیزه و دوباره پاکیزه شدن آب ترعه بوده است.

وی گفت: پنج و شش ساله بودم که در ساحل رود ماهی می دیدم. در ساحل رود برای خوکها و گوسفندها علوفه جمع می کردم؛ وقتی تشنه می شدیم مستقیما از رود آب می خوردیم. اما در دورۀ مدرسۀ راهنمایی در حوضه های بالایی رود کارخانه های کاغذسازی و پتروشیمی به وجود آمد. مخصوصاً کارخانجات کاغذسازی آب رود را به شدت آلوده کردند و آب کاملاً سیاه شد. بعد که کارخانجات کاغذسازی تعطیل شد، آب کم کم پاکیزه شد. بعد کارخانجات پتروشیمی هم تعطیل شد و کیفیت آب به مراتب بهبود پیدا کرد. حالا همه تمایل دارند در این محیط مطلوب بمانند. ببینید محیط پارک جنگلی چقدر زیبا است. اصلا فکر نمی کردم آب رود اینقدر پاکیزه بود.»

بعد از بهبود محیط زیست، شمار مسافرانی که به پارک جنگلی «ترعۀ بزرگ» می آیند، بیشتر شده است. در حال حاضر وانگ یو شون در یک شرکت خودرو گردشگری پارک کار می کند و هر روز از نزدیک شاهد شادی و لذت مردم از این محیط زیست زیبا است. وی قبلا به کشاورزی و کارگری در شرکتهای روستایی مشغول بود و آن موقع مثل بیشتر مردم از لزوم حفاظت از محیط زیست آگاهی نداشت. فاضلاب و زباله های خود را هم به ترعه می ریخت. اما حالا که محیط زیست بهتر شده، سطح فرهنگی مسافران هم افزایش یافته و اقدامات غیرمتمدنانه نادر شده است.

جانگ هون فون دبیر کمیته حزبی دهکده جانگ شین جانگ است و سرپرستی روستایی «ترعۀ بزرگ» شمالی را بر عهده دارد. وی هر هفته چندین بار در قسمت هشت کیلومتری سد رود که زیر نظر او است گشت می زند. به ویژه در ایام عید و تعطیلات گشت زنی را تقویت می کند تا از ریختن فاضلاب و زباله به ترعه جلوگیری شد. اما به دنبال رشد فکر مردم در حفاظت از محیط زیست، همۀ ساکنان روستا هنگام ورزش و تفریح در پارک به صورت خودجوش از بهداشت میحط زیست پاسداری می کنند.

وی گفت: در دهکده ما به زودی پروژه بهسازی منطقۀ زاغه نشین انجام می شود و ما چشم انتظار آن هستیم. تا ماه مه سال جاری همه کارخانجات بسته شدند و مشکل تخیلۀ فاضلاب دیگر وجود ندارد. حالا کار اصلی ما این است که از ریخته شدن زباله به رود از سوی مسافران جلوگیری می کنیم. اگر کسی ته سیگار روی زمین بیاندازد، محیط بانان آن را بر می دارند و به مسافران هشدار می دهند. حالا نه تنها زباله که حتی یک تکه کاغذ هم روی زمین پیدا نمی شود.

مهار و مدیریت محیط زیست «ترعۀ بزرگ» در دهکده جانگ شین جوانگ یکی از دهها پروژه مهار محیط زیست در منطقه تونگ جوئو پکن در سال های اخیر است.

فان یا جون رییس اداره امور آب منطقه تونگ جوئو گفت: از سال 2015 به این سو، ما از لحاظ تامین آب، مهار و مدیریت محیط زیست و آب و پیشگیری از بروز سیل، دهها پروژه بزرگ و کوچک اجرا کرده ایم. به این سبب کیفیت آب ترعه در منطقه تونگ جوئو به روشنی بهبود یافته است. تا ژوئن سال جاری، در 19 قسمت رود آبهای سیاه و بدبو کاملا از بین رفته است. در گام بعد قرار است محیط زیست آب کل منطقه را به سطح جدید برسانیم.

طبق برنامه ریزی تا پایان سال 2017 شهر مرکزی و تا پایان سال 2018 نواحی روستایی منطقه تونگ جوئو تحت پوشش کامل تجهیزات جمع آوری و فرآوری فاضلاب قرار خواهد گرفت. این برنامه به بهبود محیط زیست بخش شمالی «ترعۀ بزرگ» و مناطق اطراف آن بسیار کمک می کند.

تونگ جوئو بندر مهمی بود که به دلیل رونق کشتیرانی در شمال «ترعۀ بزرگ» توسعه یافته و دروازۀ پکن به جنوب شرقی ثروتمند چین نامیده می شد. در طول تاریخ طولانی «ترعۀ بزرگ» در تونگ جوئو میراث فرهنگی فراوانی به جا مانده است. علاوه بر مدیریت محیط زیست آب، منطقه تونگ جوئو همچنین احداث نوار فرهنگی «ترعۀ بزرگ» را راه اندازی کرده است تا از طریق ساخت موزه، پارک گردشگری و بهسازی آثار باستانی، خیابانهای فرهنگی و تاریخی و دهکده های قدیمی، میراث فرهنگی «ترعۀ بزرگ» به خوبی مورد حفاظت، توسعه و استفاده قرار گیرد.

چایی شیان یو رییس بخش تبلیغات کمیته حزبی تونگ جوئو گفت:«ما مردم تونگ جوئو فرهنگ ترعه را قبول داریم، زیرا این فرهنگ اصیل ما است و تونگ جوئو نیز به خاطر «ترعۀ بزرگ» توسعه یافته است. لذا موظفیم فرهنگ ترعه را ترویج کنیم. در دو ساحل ترعه تاسیسات زیادی وجود داشت که از جملۀ آنها تاسیسات زهکشی و تأسیسات فرهنگی باید تحت مراقبت قرار گیرد. اگر کار توسعه اقتصادی با حفاظت از میراث فرهنگی متضاد باشد، حفاظت را در اولویت کار قرار خواهیم داد.»

این مقام چینی افزود: «ترعۀ بزرگ» نشانه پشت کار و تلاشهای سرسخت ملت چین و همچنین نماد مهم پیوند و وحدت ملت چین است. سازندگی تمدن زیست محیطی «ترعۀ بزرگ» یک پروژه سیستماتیک است که نه تنها مدیریت آب و زیباسازی محیط زیست، بلکه حفاظت و استفاده منطقی از میراث تاریخی و فرهنگی را نیز در بر دارد.