نگاهی به فقرزدایی در یک روستای اقلیت‌نشین چین

روستای شی‌با‌دونگ یک روستای دورافتاده کوهستانی در استان هو نان در مرکز چین است. دورافتادگی، راه سخت و فقر از ویژگی‌های گذشته این روستا بود. در مدت طولانی در گذشته، تمامی روستاییان با کشاورزی امرار معاش می‌کردند و در سال 2013، میانگین درآمد سرانه آن کمی بیش از 1600 یوان بود. مردم محلی همواره به فکر دریافت یارانه از دولت بودند.

در همان سال 2013، شی جین پینگ رییس جمهوری چین از این روستای کوچک بازدید کرد و راهبردی برای فقرزدایی حاکی از مدیریت بر اساس وضعیت بومی، هدایت و راهنمایی در فقرزدایی هدفمند را مطرح کرده است.

لونگ جی لونگ رییس کمیته روستای شی با دونگ در این باره گفت: "این روستا یک روستای بسیار فقیر بود که ساکنان آن اهل قوم میائو هستند. پس از بازدید رییس جمهوری چین از این روستا، مقامات روستا به یافتن راه مؤثر برای فقرزدایی پرداخته اند."

مقامات روستا با جمعبندی تجربیات گذشته تصمیم گرفتند برای فقرزدایی روستاییان را به کشت میوه کیوی تشویق کنند. وی در این باره گفت:

"دولت هر سال وجه کمکی برای فقرزدایی در اختیار روستاییان گذاشته است و مبلغ آن برای هر خانواده فقیر 3000 و برای خانواده غیر فقیر 1500 یوان است. ما تصمیم گرفتیم از این کمک‌های مالی دولتی استفاده کنیم و تعاونی کشت میوه کیوی را تأسیس کردیم و از سال 2014، تولید درختان میوه کیوی را آغاز کرده ایم. تا سال 2017، مردم روستا از این راه درآمد قابل ملاحظه ای به دست آورده اند."

وو شی ون رییس گروه فقرزدایی روستای شی با دونگ گفت: با توجه به جغرافیای ویژه و دورافتادگی این روستا، محیط زیست آن بسیار خوب و بدون آلودگی است و این یک برتری ویژه برای توسعه کشاورزی و برخی صنایع است. وی گفت: "به غیر از کشت میوه کیوی مرغوب، ما در حال احداث یک کارخانه تولید آب معدنی هستیم. همچنین روستاییان را به کشت میوه‌ هلو و پرورش آبزیان تشویق کرده ایم. با این اقدامات، درآمد مردم روستا به مراتب افزایش خواهد یافت."

وو شی ون گفت: به غیر از درآمد حاصل از کشت میوه کیوی، هر خانواده روستا سالانه برای کشت هلو 6000 یوان و برای پرورش ماهی نیز 6000 یوان دیگر درآمد را کسب می کنند. علاوه بر این، محیط زیست زیبای روستا به تدریج توجه بسیاری از گردشگران را جلب کرده است.

رئیس گروه فقرزدایی در این باره گفت: در سال 2015، تعداد معدودی از گردشگران به این روستا سفر کردند. بنابراین، ما در روستا یک مهمان سرا به منظور اقامت و صرف غذا برای گردشگران ایجاد کردیم. به دنبال افزایش گردشگران، ما خانواده‌های روستا را به ایجاد خانه میزبان گردشگران در خانه خود تشویق کرده و در این زمینه به آنها کمک کرده ایم. پس از تلاش در دو سال گذشته، بسیاری از خانواده‌های روستا در این زمینه فعالیت کرده و به موفقیت رسیده اند.

تا سال 2016 میلادی، میانگین سرانه درآمد این روستا به 8313 یوان رسید و مردم روستا به طور کامل از فقر رهایی یافته اند.

به دنبال ارتقای سطح زندگی، مردم روستا به فکر راه‌های جدید برای توسعه پرداخته اند. یانگ جون هوی معاون فدراسیون زنان روستا گفت: "در سال 2014، در روستای ما یک تعاونی گلدوزی میائو ایجاد کردیم. هنر گلدوزی قوم میائو یکی از صنایع دستی معروف بومی است که در فهرست میراث ملی غیر مادی ثبت شده است. اکنون این تعاونی 35 عضو رسمی دارد. آنها ضمن تولید محصولات گلدوزی و فروش آن، زنان دیگر روستا را مورد پرورش قرار می دهند.

به غیر از کارهای کشاورزی، هر هنرمند در سال حدود 1500 یوان درآمد دیگر از این طریق به دست می آورند. با آنکه مبلغ چندانی نیست، اما این مبلغ برابر با درآمد آنها در سال بود.