داستان وارث سرامیک سیاه در تبت

سرامیک آثار خرد مردم چین در هزاران سال گذشته است. می توان گفت، سرامیک یکی از نمادی است که بهتر تمدن فرهنگ چین را نمایندگی می کند. شما سرامیک سیاه را شندیه اید؟ روستای "تانگ دوی" واقع در استان" یون نان" واقع در جنوب چین، به عنوان روستای سرامیک سیاه شهرت دارد. مردم این روستا با اتکا به تولید سرامیک سیاه نه تنها، تمدن قومیت تبت که در حال نابودی قرار دارد، به ارث برده، بلکه در فقرزدایی و ثروت مند شدن را باز کرده اند.

روستای "تانک دوی" واقع در ارتفاع 3 هزار متر فلات چین هوایی تبت از گذشته تاکنون تاریخ تولید سرامیک را دارد. هنر سرامیک سازی این روستا به مدت بیش از دو هزار سال قدت دارد. تحت هدایت مردم محلی، ما از خانه " گئو جون هوا" هفتمین نسل وارث سرامیک سیاه که جزو میراث فرهنگی غیر مادی چین است، بازدید کردیم.

"گئو جون هوا" از کودکی پیروی پدرش تولید سرامیک سیاه را آموخته و تاکنون به مدت 40 سال است که او در این زمنیه کار می کند. وی گفت، نسل اندر نسل خانواده ما در اینجا زندگی می کنند. با اتکا به زمین و محیط منحصر به فرد، سرامیک سیاه به ویژگی روستای ما تبدیل شد. ما می توانیم سرامیک به لوازم زندی عمومی و یا آثار هنری تبیدل کنیم. این بر تری های ما است. وی افزود:بهترین خاک برای سرامیک سیاه باید شامل آهن و قلع شود. مردم از مناطق دیگر می خواهند کوه ما را به استان خود جابجایی کنند. ولی ما با این کار مخالفیم. زیرا این کونه از گنجینه روستای ما است.

این هنرمند گفت، انتخاب مواد اولیه کاری بسیار سخت است. بعضی وقعت ها این کار به تمام روز نیاز دارد. برای انجام یک اثر برجسته از سرامیک سیاه، یک هسته طول می کشد. به این ترتیب، برای هنرمندان سرامیک سیاه، صبر و حوصله بسیار مهم است. با این وجود، "گوئو جون هوا" که در آن زمان تهها شش سال داشت، تحت درخواست قوی پدر، این کار را آغاز کرد. وی گفت: در زمان آغاز اصلا با سرامیک سیاه هیچ اطلاعی نداشتم. پدرم ما را وارد کرد. در آن زمان، در کنار پدرم با گل بازی می کردم. تا سن 15 تا 16 سالگی، او مهالت تولید سرامیک سیاه را یاد گرفته و سروع به طراحی آثار خود کرد.

در دهه نود قرن بیستم، همراه با اجرای سیاست اصلاحات و دربای باز در چین، "گوئو جون هوا" 26 ساله نیز شروع به فکر معرفی سرامیک سیاه به سراسر چین و حتی جهان کرد. با دیدن مسافران خارجی که برای بازدید از سرامیک سیاه آمدند، او نیز می خواست روز به خارج برود. روزی او با نهگداشتن 4 اثر سرامیک سیاه بر قطار سوار شده و به شانگهای رفت. وی در اشاره به این سفر گفت:در آن زمان احساس خستگی می کردم و می خواستم بیرون بروم و آثار خود را برای بیشتر مردم معرفی کنم.

ولی اولین سفر او به شانگهای چندان موفق نبود. او چهار اثر خود را در خیابان معروف شانگهای گذاشته و می خواست بفروشد. ولی هیچ نفر نپرسید. چند روز دیگر، چند خارجی ها با 80 یوان یکی از آثارش را خرید و از او درباره فرهنگ این سرامیک پرسید و او را تشویق دادند این فرهنگ گرانبها را ادامه دهد. از آن روز به بعد، وی پی برد که آثار برجسته دارای بازار و ارزش است. پس از برگشت به خانه، او با دقت سرگرم طراحی و تولید آثار دارای ویژگی فرهنگی قومیت تبت بود و این کار به مدت چند ده سال ادامه داشت. وی گفت: امیدارم ده سال اینده هر خانواده در این کار شرکت کند. جوانان و دانشجویان با تفکر و ایده ال جدید خود این هنر را به ارث برده و آثار برجسته ای را خلق کنند.

در سال های اخیر، هراه با توسعه سریع گردشگری در تبت، هنر سرامیک سیاه نیز بیش از پیش مورد استقبال مسافران و مردم قرار گرفته است. ولی فرم تولید سرامیک محلی بیشتر نوعی از خانواده ای و درآمد محلی خیلی پایین بود. برای افزایش درآمد مردم و معرفی سرامیک سیاه به بازار های گسترده، "گوئو جون هوا" یک شرکت دایر کرد و با استخداد هنرمندان حرفه ای، هنر طراحی و تولیدی را تغییر داد. سال 2008 میلادی، سرامیک سیاه به عنوان میراث فرهنگی غیر ماعی کشور چین انتخاب شد و اکنون مرکز حفاظت از میراث فرهنگی استان یوان نان سالانه کمک هزینه به آنان اختصاص می دهد و آنان را نیز برای پرورش و مبادلات به خارج از چین اعزام می کند.

"گوئو جون هوا" به خبرنگار گفت، جوانان ما باید این میراث فرهنگی را ادامه داده و سنبل فرهنگی منحصر به فرد قومیت تبت را روی آثار خود حکاکی کرده و خاطرات قومیت تبت را برای نسل آنیده باقی می مانند.