مسیر طولانی فقرزدایی در دهکده فقیرنشین منطقه جنوب چین

چین به عنوان بزرگ ترین کشور در حال رشد جهان، همواره به طور فعال، امر فقرزدایی را به پیش سوق می دهد. هدف کار دولت چین در چند سال آینده این است که در سال 2020 تمامی 40 میلیون نفر از جمعیت فقیر، کاملا از فقر و تهیدستی رها شوند و در راه مرفه نسبی گام بردارند. دهکده باهائو بخش بن شن، شهرستان خودمختار ملت یائو، منطقه خودمختار جوانگ گوانگ شی، واقع در جنوب چین، یکی از دهکده های فقرنشین چین است. چهار سوی این دهکده کوهستانی است. سطح سنگی زمین برای کاشت مناسب نیست. سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحده پس از بازدید، این دهکده را برای سکونت انسان نامناسب دانست. با وجود شرایط طبیعی سخت، منطقه محلی همچنان در صدد راهکار فقرزدایی است.

ساکنان دهکده باهائو، نسل درنسل در خانه های چوبی سنتی کوهستانی زندگی می کنند. شرایط بسیار سخت است.

در میان 493 خانواراین دهکده، 67 درصد فقیر هستند. با محدودیت شرایط طبیعی، مسیر فقرزدایی در این جا طولانی و پرپیچ و خم است .

سال گذشته جاده روستایی ساخته شد، برخی روستاییان خانه خود را از کوهستان به کنار جاده تغییر دادند و خانه آجری ساختند. مون جائو یانگ، مسوول پروژه کمک به فقرای بخش بن شن، گفت: "از سال 2014 به این سو، برخی ساکنان دهکده باهائو خانه ههای خود را به مسیر جاده روستایی منتقل کردند . تا کنون حدود 60 درصد از ساکنان این دهکده در مسیر جاده خانه آجری ساخته اند. "

برای هر خانوار دهکده باهائو، یک کارمند دولتی به آنان کمک می کند. خانواده هایی نیز که به تازگی از فقر رهایی یافته اند تحت نظارت قرار گرفته اند تا بار دیگر دچار فقر نشوند.

تن هان فونگ، دبیر کمیته حزب و سرپرست طرح فقرزدایی دهکده که از سوی شهرستان به این دهکده اعزام شده است، گفت: همه کارمندان دولت از شهرستان تا بخش ها وظیفه کمک به خانوارهای فقیر را برعهده دارند. از سوی دیگر، هرخانوار فقیر نیز با یک کارمند دولتی ارتباط دارد که به آنان کمک کند.

تن هان فونگ توضیح داد: مسوولان کمک به فقرا در ابتدای سال از طریق مشورت با خانوارهای فقیر برنامه های خود را تنظیم می کنند و از طریق گفت و گو، با وضعیت زندگی و تولیداتشان آشنا شده، اطلاعات درآمد و مخارج آنان را در دفترچه ثبت می کنند.

دهکده باهائو 32 واحد مسکونی دارد. همه واحدهای مسکونی در کوهستان قرار دارند. علاوه بر چند واحد اسکان در مسیر جاده روستایی، بقیه 26 واحد هنوز به جاده متصل نشده است. با توجه به پراکندگی روستاییان، فاصله بین این آن ها بسیار است. راه کوهستانی پر فراز و نشیب است و در این محل اینترنت نیست و تلفن همراه آنتن نمی دهد. بنابراین، ارتباط مخابراتی بسیار سخت است. همچنین روستاییان از تحصیلات چندان بالا برخوردار نیستند. اگر مسوولان دولتی به خانوارهای روستایی سر بزنند و سیاست دولت درباره فقرزدایی را تشریح کنند و پیشنهادات خود را ارایه دهند، بدون شک، با این راهکار روند فقرزدایی تسریع می یابد.

تن هان فونگ گفت که هر هفته چهار یا پنج روز در دهکده باهائو سکونت دارد و تنها در پایان هفته به شهرستان برگشته و در کنار اعضای خانواده خود به سر می برد.

وی با اشاره به وظیفه خود گفت، کار اصلی ما تقاضای وجه کمکی مانند رایانه آموزشی، وجوه تامین زندگی سالمندان و تامین حداقل معاش برای خانوارهای فقیر است. همچنین فرصت آموزشی بیشتر در اختیار کارگران مهاجر قرار می دهیم و در اولین فرصت، اطلاعات اشتغال به کار را به اطلاع آنان می رسانیم.

شی جین پینگ رییس جمهوری خلق چین گفته بود، کلید توسعه روستاها و ثروتمند شدن کشاورزان متکی به کمیته حزبی است. باید سیاست حزب را به خوبی اجرا کنند، همه باید با همدلی تلاش کنیم تا روستاییان هرچه زودتر روزگار وضعیت روستاییان ساماندهی شود.

منطقه خودمختار ملیت جوانگ گوان شی، استاندارد خارج شدن خانوارهای فقیر محلی از فقر و تهیدستی را تدوین کرده است. یعنی داشتن مسکن ثابت، آب آشامیدنی، برق، اتصال واحدهای مسکونی به جاده، تامین آموزش اجباری، تامین امور پزشکی و درمانی، امکان دیدن برنامه های تلویزیونی و داشتن منبع درآمد. درآمد سرانه خالص در سال از استاندارد فقرزدایی کشور، یعنی 2 هزار و 855 یوان بیشتر شده و به 3 هزار و 100 یوان برسد.

با کمک پروژه کمک رسانی دولت، برخی روستاییان دهکده باهائو به شیوه اشتغال در مناطق دیگر، از فقر رهایی یافته اند، اما بیشتر آنان هنوز در فقر به سر می برند. محیط زیست نامناسب و زیرساخت عقب مانده همچنان مانع توسعه محلی است.

مونگ جی ون، یکی از کشاورزان دهکده باهائو گفت: "بخشداری به ما سیمان داد، اما راه ساخته نشده است، ما نمی توانیم سیمان را به دهکده منتقل کنیم."

سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل پس از بازدید دهکده باهائو عنوان کرد، این دهکده برای سکونت انسان مناسب نیست. در سیاست و راهکار فقرزدایی دولت چین نیز پیشنهاد درباره جا به جایی داوطلبانه روستاییان مطرح شد. اما برخی روستاییان همچنان مایل نیستند کوهستان را ترک کنند.

خبرنگار مشاهده کرد که در راه های کوهستانی، برخی دانش آموزان برای رفت و آمد به مدرسه، مسیر 3 ساعته را طی می کنند.

تن هان فونگ، به عنوان دبیر کمیته حزبی گفت: "کلید رهایی دهکده های فقیر مانند دهکده باهائو، جاده سازی است. بسیاری خانوارهای فقیر خاصه در دهکده های بدون جاده، تقاضاهای فراوان وجود دارد. یعنی این که با کمک دولت، وضعیت کنونی راه و ترابری تغییر می کند."

به علت فقر، غذای روزانه کودکان دهکده باهائو برنج سفید و تربچه خشک است. در حال حاضر در شهرستان خود مختار ملت یائو دای هوا که دهکده باهائو به این شهرستان متعلق است، 479 واحد مسکونی که هر واحد بیش از 20 خانوار دارد، به جاده اولیه متصل نشده است و حدود 22 هزار و 500 خانوار روستایی در نواحی مرتفع یا در دل کوهستان ها زندگی می کنند. بیشتر خانه های آنان گلی و چوبی است و برای سکونت مناسب نیست. براساس برنامه این شهرستان، تا سال 2019 همه روستاییان از فقر و تهیدستی خارج می شوند.