در هنگام حمله هراس (وحشت‌زدگی) فرد تصور میکند که جهان رو به نابودی است یا به دلیل شدت علائم جسمی احساس میکند که در حال مرگ است اما این نشانه‌ها در واقع منشأ روانی دارند.
برخلاف حمله قلبی که اغلب با حمله هراس اشتباه گرفته میشود علائم وحشت‌زدگی پایه و اساس روانی دارند.
وحشت زدگی صحنه‌ای ناگهانی از ترس شدید است که واکنش‌های جسمی تندی را موجب میشود در حالیکه خطر واقعی یا دلیل آشکاری برای بروز آن وجود ندارد. در زمان وحشت زدگی فرد ممکن است تصور کند کنترل خود را از دست داده است. اگرچه حمله هراس به خودی خود تهدید کننده زندگی نیست می‌تواند وحشت آور باشد و به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی فرد تاثیر بگذارد.
فرد پس از آنکه دچار احساس ترس، اضطراب یا نابودی می شود حمله هراس با علائم جسمی همچون تند شدن ضربان قلب، تعریق، لرز، تنگی نفس، بی حسی، درد قفسه سینه، حالت تهوع و احساس گیجی ظاهر میشود.
از آنجا که بسیاری از علائم وحشت زدگی با بیماری‌های قلبی، مشکلات تیروئید، اختلالات تنفسی یا دیگر بیماری‌ها شباهت دارند، بسیاری از مبتلایان به این اختلال تصور می‌کنند با مشکل جدی روبرو هستند و به همین خاطر مراجعات متعددی به پزشک و بخش اورژانس بیمارستان‌ها دارند.
علائم این اختلال می‌تواند برای مدت چند دقیقه طول بکشد و تاثیر آن با تمام شدن حمله متوقف نمی‌شود. حمله هراس در هر زمانی می‌تواند اتفاق افتد و افرادی که دچار آن می‌شوند همیشه در مورد احتمال وقوع یک حمله دیگر نگران هستند.
علائم جسمی وحشت زدگی به تدریج و به طور میانگین پس از ۳۰ دقیقه کاهش می‌یابد اما احساس گیجی ذهنی و ضربان تند قلب یا مشکلات تمرکزی ممکن است برای مدتی ادامه داشته باشد و همچنین احساس خستگی پس از آن تا چند ساعت باقی می‌ماند. برخی در نتیجه حمله هراس دچار افسردگی میشود و تعدادی دیگر بر علائم جسمی تمرکز کرده که احساس می‌کنند در چند روز آینده مجدد دچار وحشت زدگی می‌شوند.
