موسیقی مغولی با تنوع فرهنگ محلی و هویت ملی مشترکش بسیار رنگارنگ است.
پیشرفت تاریخ موسیقی تجربی مغولی از سه فاز پیروی میکند. چنگیزخان در اوایل قرن سوم مغولستان را متحد کرد. کوبلای خان پایه‌گذار سلسله "یوان" بود و قبیله‌های مغول را به یک ملت واحد تبدیل کرد. با شکل‌گیری زبان و سبک زندگی مشترک، موسیقی مغولی به سبک ملی نیز پدید آمد.
مد همیشه یکی از عوامل اصلی مهم در سبک ملی و منطقه موسیقی مغولی به شمار می‌رفته است. به این دلیل که نسخه های منطقه ای موسیقی اغلب انعکاسی از مد منحصربه فرد بوده‌اند. با این حال موسیقی مغولی با مد ابتدایی گام پنتاتونیک (پنجگانه) بخشی از سیستم موسیقی چینی است.
آوازهای محلی با تن بلند یکی از شکل‌های هنری اصلی است و محبوبترین سبک‌های آواز در چراگاه‌های مغولی به شمار می‌رود. با ساختارهای داخلی آزاد شامل موضوعاتی درباره احساس غربت، خانواده، ستایش اسب و شراب میشود. معمولا یک آواز محلی درباره یک موضوع است و فقط تعداد کمی آهنگ طولانی در آن یافت میشود. تن طولانی آوازهای محلی و انواع مختلفی از آهنگ های محلی در دوران زندگی عشایری توسط قوم مغول ایجاد شد.
تم بیشتر این آوازها ستایش، وطن‌پرستی، احساس غربت، عروسی و عشق است. از ویژگی‌های اصلی این آهنگ‌ها می توان به اصطلاحات زیاد، گستردگی، ملودیک بودن و ریتم طولانی اشاره کرد.
مردم مغول، قوم موزیکالی هستند. در هر چادر مغولی آهنگ‌هایی که از نسل های پیش از خود به ارث برده‌اند شنیده میشود. بسیاری از آوازهای محلی مغولی کیفیت بالایی دارند و گنجینه ای از موسیقی به شمار می‌روند که ارزش آنها قابل سنجش نیست.
آوازهای مغولی ملودی بسیار دلنشین و منحصربه فردی دارند که جامعیت مردم مغول را منعکس میکند. مهم نیست که کجای این کره خاکی هستید، با شنید تن صدای آوازهای مغولی خود را در میان علفزارهای مغولستان در کمال صلح و آرامش می یابید. مغولستان داخلی سرزمین بسیار پهناوری است و سبک‌های زندگی آن در مناطق مختلف متفاوت است و همین باعث خلق آوازهای مختلف در این منطقه شده است.
