مقدمه‌ای برای موسیقی قومی چین

در حالی که موسیقی کلاسیک سنتی همواره در طول تاریخ بیشتر مورد توجه نخبگان جامعه چین بوده است، موسیقی محلی یا فولک از منابع گوناگون و متنوعی برخوردار است. علاوه بر قوم هان، اقلیت‎های قومی بسیاری در گوشه و کنار چین زندگی می‎کنند که هر یک موسیقی قومی و محلی خود را دارند.

برخلاف موسیقی کلاسیک، موسیقی قومی و محلی بیشتر تکیه بر موسیقی آوازی ( نظیر ترانه‎های عاشقانه و افسانه‎خوانی) یا گروه‎نوازی ( مانند گروه‎نوازی "ابریشم و بامبو" و موسیقی رقص‎ها و اپراهای محلی و قومی) است.

امروزه ملودی‎های متنوع قومی و محلی تبدیل به منبعی الهام‌بخش برای رپرتوار در حال گسترش موسیقی معاصر شده‎اند. در واقع بسیاری از قطعات موسیقی معاصر، شکل تغییریافته از ملودی‎های قومی هستند که ( با استفاده از تکنیک‎های خلاقانه و پیشرفته نوازندگی و بهره‎گیری از هارمونی) غنی‎تر شده و گسترش یافته‎اند.

برخی از این ملودی‎های آنقدر خوب نوشته شده‎اند که می‎توان آن‎ها را بخشی از رپرتوار در حال گسترش موسیقی کلاسیک سنتی چین به شمار آورد و از آن میان می‎توان به قطعه مشهور "رقص قوم یی" اشاره کرد که توسط وانگ هویی ران برای ساز پیپا نوشته شده است. این رپرتوار با اضافه شدن قطعاتی که برای گروه نوازی ساخته می‎شود نیز در حال گسترش است. نیازی به گفتن این نکته نیست که بیشتر قطعات موسیقی معاصر حال و هوای غربی دارند (از الگوی ارکستر غربی پیروی می‎کنند) و از همین رو به راحتی با عموم مردم ارتباط برقرار می‎کنند اما از سوی دیگر روز به روز از موسیقی کلاسیک سنتی بیشتر فاصله می‎گیرند.

با وجود تمام مواردی که به آن اشاره شد، روز به روز بر تعداد آن دسته از نوازندگان و شنوندگان موسیقی سنتی چین که به‎طور جدی احیای جنبه معنوی موسیقی سنتی را مورد بازنگری قرار داده‎اند افزوده می‎شود و به نظر می‎رسد موسیقی سنتی چین به عنوان بخشی از فرهنگ باستانی چین شامل فلسفه، ادبیات، داروهای سنتی، خوشنویسی، نقاشی، تایجی و چیگونگ در حال احیا شدن است.

از یک سو، نیازی به گفتن نیست که آثار ارزشمند امروز تبدیل به سنت‎های فردا خواهند شد( و آثار بی‎محتوا به دست فراموشی سپرده می‎شوند)؛ از سوی دیگر تنها استادان واقعی می‎توانند وسعت معنوی و معانی عمیق (حس درونی) شاهکارهای موسیقی کلاسیک سنتی چین را به گونه‎ای تأثیرگذار اجرا کنند و همه استادان انواع موسیقی سنتی در سراسر جهان بر این گفته باور دارند که «موسیقی سنتی اصیل همواره معاصر خواهد بود».