علاقه‌مندان جوان هنر تبتی را زنده نگه می‌دارند

برای سونان تاشی انتقال پیشه‌ای که از زمان کودکی آموخته بود، بسیار هیجان انگیز است. او همچنین با این کار به جوانان کمک می‌کند تا راهی برای امرار معاش پیدا کنند.

سونانگ شهروند 45 ساله شهرستان چومالای در استان چینگ‌های، می‌گوید: خانواده‌اش نسل‌ها در کار ساخت زیورآلات سنتی تبتی بوده‌اند.

درحالی که این هنر به سختی تنها در میان خانواده سینه به سینه منتقل می‌شد، با توجه به این مسئله که صنایع قدیمی توسط تکنولوژی جدید تهدید می‌شدند، سونانگ ایده‌ای به ذهنش رسید.

سونانگ تاشی می‌گوید: "بجای اینکه اجازه دهم این هنر از بین برود، به هرکسی که علاقه داشته باشد این هنر را آموزش می‌دهم و تا جایی که در توانم باشد این هنر سنتی را ترویج خواهم داد.

او از اینکه هدفش به گوش دولت محلی رسیده، خوشحال است. دولت به او کمک می‌کند تا کارگاه خانوادگی‌اش را به شرکتی به نام شرکت محصولات هنری تبتی چومالی 2013" تبدیل کند.

دولت در تامین مالی استخدام 10 نفر که در 16 رشته مهارت دارند، از مراحل ساخت زیورآلات سنتی تا لباس‌های محلی توافق کرده است. در عوض شرکت به آموزش رایگان برای جوانان محلی که به یادگیری این هنر علاقه دارند، می‌پردازد.

شهردار شهرستان چومالای می‌گوید: برنامه آموزش رایگان بخشی از تلاش‌های شهرستان برای کاهش فقر است.

نی‌ما تاشی، شهردار شهرستان چومالای می‌گوید: "بجای اینکه به راحتی امکانات مالی فراهم شود، تصمیم داریم به آنها کمک کنیم تا مهارتی یادبگیرند و برای زندگی آماده شوند".

از زمان شروع برنامه، بیش از 60 نفر آموزش دیده‌اند که بیشتر آن‌ها جوانان محلی زیر 35 سال از خانواده‌های فقیر هستند.

همچنین یک مرکز دولتی بزرگ‌تر برای آموزش مهارت ها در حال احداث در این شهرستان است که دانش‌آموزان بیشتری را خواهد پذیرفت.

دولت تصمیم دارد در آینده هر سال حدود 400 صنعت‌گر آموزش دهد. دانش‌آموزان پس از پایان دوره دوساله و مشغول شدن به کار می‌توانند حدود 900 دلار در ماه بدست بیاورند.

شهردار می‌گوید: دولت به ترویج محصولات و یافتن شغل و یا ایجاد کارگاه آموزشی جدید به آن ها کمک خواهد کرد.

یکی از دانش‌آموزان 17 ساله این کارگاه آموزشی که بیش از یک سال در رشته ساخت چاقوهای تبتی در این کارگاه مشغول آموزش است، می‌گوید "من پس از تماشای صنعت‌گران به این کار علاقه‌مند شدم".

او حالا می‌تواند بیش از 200 یوان در ماه بدست بیاورد. خانواده او یک مغازه خرده فروشی کوچک دارند و از تصمیم پسرشان حمایت می کنند. "امیدوارم پس از پایان آموزش، روزی بتوانم مانند مربی‌ام یک مغازه باز کنم".

قاما تن‌زین Ghama Tanzin صنعت‌گر 51 ساله که ماهی حدود 20.000 یوان از راه آموزش در کارگاه بدست می‌آورد، می‌گوید: اوایل تعداد کمی به یادگیری این پیشه علاقه داشتند، اما حالا به دلیل حمایت خوب دولت و پتانسیل خوبی که در بازار وجود دارد، بیشتر جوان ها به این کار روی می‌آورند.

"اینکه هم یک پیشه سنتی را به ارث ببرند و هم زندگی خوبی از این راه داشته باشند، نکته مهم و انکار نشدنی است".

با کمک دولت محلی، محصولات بازار بهتری پیدا کرده اند و در برخی از نمایشگاه‌های مناطق تبتی نیز به فروش می‌رسند.

سونانگ تاشی می گوید: بدون کمک دولت، برای صنعت‌گری مانند من توسعه بازار به تنهایی بسیار سخت بود.