چندی پیش ششمین جشنواره بین المللی فیلم پکن در این شهر به پایان رسید. از سال های دهه نود قرن گذشته، فیلم هایی ایرانی مانند «بچه های آسمان»، «طعم گیلاس» و «رنگ خدا» در جشنواره های بین المللی فیلم جوایز مختلفی را به دست آورده و مورد توجه محافل سینمایی چین و تماشاگران چینی قرار گرفتند. در پانزدهمین دور جشنواره فیلم بین المللی شانگهای که ماه ژوئن امسال در شهر شانگهای برگزار شد، فیلم ایران بنام «خرس» در رقابت با بیش از ده فیلم برتر و برگزیده دیگر پیروز شد و جایزه «تندیس طلایی» را از آن خود کرد.
در حاشیه نمایش فیلم ها در این دوره از جشنواره، خبرنگاران ما از آنکه تماشاگران پس از پایان فیلم «خرس» بی درنگ از سینما ترک نگفته و با شور و اشتیاق فراوان برای مدت زیادی به تشویق پرداختند، خاطرات تازه ای دارند. بسیاری از تماشاگران چینی خسرو معصومی کارگردان و تهیه کننده این فیلم را در ورودی سینما احاطه کرده و با او درباره احساس خود نسبت به فیلم «خرس» صحبت می کردند.
با توجه به واکنش تماشاگران، می توان گفت که سینمای ایران مورد قبول طرفداران فیلم چینی قرار گرفته است.پس فیلم ایران چه ویژگی خاصی دارد؟
فکر می کنم که سینمای ایران با سینمای غرب تفاوت های بسیاری دارد. به سبب آنکه تجهیزات و تکنولوژی سینمای ایران پیشرفته نیست، در فیلم های ایرانی علوم و فنون پیشرفته، هزینه های هنگفت و ستاره های بزرگ دیده نمی شود. فیلم ایران بیشتر به اخلاق، احساسات و انسانیت توجه می کند. کارگردان فیلم ایران نیز بیشتر به بیان داستان و چگونگی روایت به تماشاگران اهمیت می دهد.
محافل فیلم چین نیز سینمای ایران را عالی ارزیابی می کند. به نظر آن ها سادگی، زیبایی فیلم ایران است.
