پایان موفقیت آمیز فعالیت"لمس آداب سنتی عید بهاره چین در روستاهای چین

جشن‌های عید بهار با تمام زیبایی‌هایش به پایان رسید. امسال من این شانس را داشتم که مراسم و جشن‌های سال نوی چینی را از نزدیک در روستایی به نام لانگ تو از توابع شهرستان شون یانگ واقع در جنوب استان شان شی از نزدیک ببینیم و سال نو را در کنار مردم مهربان این روستا جشن بگیرم. مراسم و جشن‌هایی که در عین سادگی و صمیمانه بودن بسیار با شکوه برگزار می‌شد و همه اهالی روستا از کوچک و بزرگ در آن شرکت می‌کردند. روشن کردن آتش بزرگ یا دا خو در محل گردهمایی مردم روستا، اجرای مراسم رقص قایق یا خوا ژو، رقص شیر، رقص اژدها، نمایش عروسکی سایه به سبک سنتی، اجرای مراسم اژدهای آب و برخی مراسم دیگر مثل رقص‌های گروهی همگی از جمله مراسمی بود که مردم روستا به زیبایی به اجرا در آوردند؛ البته مثل هر جایی دیگر در چین آتش‌بازی نیز جای خود را داشت و در کنار سر و صدای زیاد خود به زیباتر شدن این جشن‌ها کمک می‌کرد.

مردم روستا با سازهای محلی خود شامل دهل و سنج‌های مختلف و سورنا (جالب است بدانید که در زبان چینی به آن سونا می‌گویند) به استقبال ما آمدند و پس از رسیدن به خانه روستایی زیبایی که محل اقامت ما بود سازها را به خود ما دادند تا همراه با آن‌ها به شادی بپردازیم. تقریباً هوا تاریک شده بود و در محل تجمع اهالی آتش بزرگی روشن کرده بودند. با ورود ما مردم جمع شدند و مراسم شروع شد. قایق زیبایی که در کنار آن فانوس‌های متعددی روشن کرده‌ بودند در وسط میدان می‌چرخید. یک نفر نقش پاروزن قایق را بازی می‌کرد و یک پیرمرد دوست داشتنی هم نقش زن پوش را لا پو را بازی می‌کرد. دختران روستا نیز در دو سوی قایق می رقصیدند. همراه با رقص قایق مردم به نوبت خواسته‌های خود برای سال جدید در قالب ترانه‌های مختلف بیان می‌کردند؛ سلامتی، عشق، ثروت از جمله این خواسته‌ها بود. بزرگترها هم کنار آتش نشسته بودند و از این مراسم لذت می‌بردند.

یکی دیگر از مراسم زیبایی که شب بعد شاهد آن بودیم اجرای نمایش سایه سنتی چینی بود. نمایش سایه‌ای یا پی ینگ شی قدمتی بسیار طولانی دارد. نکته جالب این بود که همه کارهای این نمایش به جز عروسک‌گردانی و صداپیشگی نیز توسط خود اهالی انجام شد. ظرف مدت کوتاهی خیمه را بر پا کردند و نوازنده‌ها و استاد نمایش عروسکی در آن قرار گرفتند. با تاریک شدن هوا اهالی جمع شدند و نمایش به مدت دو ساعت بی وقفه ادامه داشت. سایه شخصیت‌های نمایش یکی پس از دیگری بر روی پرده نقش می‌بست و نگاه‌ها را به خود جذب می‌کرد. جادوی رنگ و نور و موسیقی همه را محو خود کرده بود. هر از گاهی یکی از کودکان یا پیرمردان از پشت پرده سرک می‌کشید تا ببیند این عروسک‌ها چگونه حرکت می‌کنند و بعد با همان حیرتی که بر صورتش نقش بسته بود سر جایش بر می‌گشت و ادامه نمایش را نگاه می‌کرد.

روز بعد را با تمرین نمایش اژدها و یاد گرفتن نمایش قایق از اهالی شروع کردیم. نمایشگران با وجود اینکه زبان یکدیگر را متوجه نمی‌شدیم به ما کمک کردند نقش آن‌ها را در نمایش قایق بازی کنیم. پس از آن نوبت به نمایش اژدها رسید. در این نمایش اژدهایی که با ساده‌ترین و ابتدایی‌ترین وسایل ساخته شده بود فانوس قرمز رنگی را دنبال می‌کرد و صحنه‌های زیبایی را رقم می‌زد. جالب آنجا بود که بزرگترها سعی می‌کردند نحوه حرکت درست اژدها را به ما و جوان‌ترهای روستا یاد بدهند و جوان‌ها با شور و اشتیاق به توصیه‌های آن‌ها عمل می‌کردند. تمرین نمایش اژدها که تمام شد نوبت به نمایش شیر رسید. دو نفر وارد بدن شیر می‌شدند و یک نفر با در دست گرفتن یک نیزه چوبی به مبارزه با شیر می‌پرداخت. مبارزه‌ای که همراه با انجام حرکات آکروباتیک و برخی حرکات ابتدایی وو شو و کونگ‌فو بود که جوانان روستا خودشان آموخته بودند. در این میان یک نفر نیز طنابی را که دو آتش گردان به دو سوی آن نصب شده بود بالای سر خود می‌چرخاند. همه این تمرین‌ها برای اجرای مراسم جشن فانوس در پایان جشن‌های عید بهار انجام می‌شد.

مراسم زیبای دیگری که مردم روستا انجام دادند مراسم اژدهای آب یا پیوند آسمان و زمین بود. در این مراسم اهالی روستا اژدها را تا چشمه‌ای در نزدیکی روستا مشایعت کردند و در آنجا با روشن کردن آتش و عود و انجام آتش‌بازی و دادن پیشکش‌های مختلف مثل میوه و برنج سال بهتری را برای خود آرزو کردند. مراسم با آتش‌بازی به منظور دور کردن نیروهای شر از روستا به پایان رسید و اهالی دوباره به روستا بازگشتند.

در کنار همه این مراسم و جشن‌های سنتی یکی از لذت‌بخش‌ترین قسمت‌های این سفر برای من آشنایی با مردم دوست‌داشتنی و بی‌آلایش روستای لانگ تو بود. مردم مهمان‌نوازی که با روی گشاده و آغوش باز به استقبال ما آمدند. در خانه‌های خود به ما جا دادند. با بهترین و خوشمزه‌ترین غذاهای خود از ما پذیرایی کردند و وقتی که می‌خواستیم روستایشان را ترک کنیم ناراحت شدند و گریستند.

زندگی روستایی به عنوان یکی از ابتدایی‌ترین اشکال تمدن بشری همواره از جذابیت‌های خاص خود برخوردار بوده است و شهرنشینان بسیاری را در سراسر جهان به خود جذب کرده است. در این میان اگر این امکان دست بدهد که با سبک زندگی روستایی نقاط دیگری از جهان آشنا بسی جای غنیمت است. سفر به روستای لانگ تو از همان تجارب گرانبهایی بود که در زندگی هر انسانی کمتر دست می‌دهد. پیش از آن که به کشور دیگری سفر کنید از گوشه و کنار درباره آداب و رسوم، فرهنگ، جاهای دیدنی، غذاها و بسیاری چیزهای دیگر اطلاعاتی را کسب می‌کنید اما بیشتر این اطلاعات درباره شهرنشینان و زندگی شهری است. دیوار چین، جنگجویان تراکوتا، جاذبه‌های توریستی شهر شانگهای و بسیاری از این دست دیدنی‌ها اولین چیزهایی هستند که در سفر چین به شما پیشنهاد می‌شوند اما تجربه زندگی روستایی و انجام کارهای روزمره مثل درست کردن توفو، قطع کردن بامبو و بافتن سبد، نجاری، پختن نان، درست کردن نودل یا همان رشته، نخ ریسی، نواختن سازهای محلی و ساختن صنایع دستی روستایی کمتر ممکن است برای شما اتفاق بیافتاد.

روستای زیبای لانگ تو (سر اژدها) در نزدیکی از شهرستان شون یانگ در جنوب استان شان شی واقع شده و به خاطر موقعیت خاصی که دارد می‌تواند برای گردشگران بسیار جذاب باشد. محیط کوهستانی و چشمه‌های زیبا در کنار مهمان‌نوازی مردم روستا و آداب و رسوم سنتی تجربه‌ خوبی را از زندگی روستایی در اختیار شما قرار می‌دهد. بیشتر ساکنان روستا را افراد سالخورده تشکیل می‌دهند و حرفه اصلی آن‌ها کشاورزی است. در ایام عید بهار مثل سایر نقاط چین فرزندان این افراد برای گذراندن تعطیلات و برگزاری جشن‌های عید بهار به زادگاه خود باز می‌گردند اما بیشتر ایام سال ‌تنها همین افراد سالخورده هستند که در روستا زندگی می‌کنند. از جمله اصلی‌ترین غذاهای مردم روستا می‌توان به انواع مختلف رشته و سبزیجات و توفو( نوعی پنیر است که از لوبیا سویا درست می‌شود) اشاره کرد. بافتن سبدهای بامبویی، نخ ریسی، نجاری و صنایع دستی از جمله فعالیت‌هایی است که خود روستایی‌ها انجام می‌دهند.

توفو یکی از غذاهایی است که انواع مختلف آن در سراسر چین طرفداران بسیاری دارد. در روستای لانگ تو برای تهیه توفو ابتدا از چند روز قبل لوبیای سویا را در مقداری آب خیس می‌کنند و سپس به وسیله آسیاب‌های سنگی بزرگ خمیر می‌کنند. این آسیاب به صورت ثابت در یک گوشه از آشپزخانه قرار گرفته است. برای خمیر کردن لوبیاها یک نفر آسیاب را می‌چرخاند و نفر دیگر هر بار مقداری لوبیا را به همراه آب از حفره‌ای که در آسیاب وجود دارد داخل آن می‌ریزد. برای تهیه یک خمیر یک دست و صاف هر با باید مقدار کمی لوبیا اضافه کرد. معمولاً در کارخانه‌ها برای تخمیر توفو از مواد شمیایی استفاده می‌کنند ولی در این روستا از کلم استفاده می‌کنند که علاوه بر سالم‌تر بودن باعث خوشمزه‌تر شدن توفو هم می‌شود. پس از آماده شدن خمیر آن را به همراه برگ‌های کلم در آب می‌ریزند و پس از آنکه تخمیر شد آب اضافی آن را خالی می‌کنند. توفو و نودلی اصلی‌ترین غذاهای مردم روستا هستند و در هر سه وعده صبحانه و شامل وناهار استفاده می‌شوند. شیر سویا نیز یکی از نوشیدنی‌ها مقوی و پرطرفداری است که معمولاً به همراه صبحانه آن را می‌نوشند.

روستای لانگ تو در یک منطقه کوهستانی واقع شده و تا پیش از آن که امکان تردد ماشین به آنجا وجود داشته باشد اهالی با استفاده از سبدهای ساخته شده از جنس بامبو مایحتاج مورد نیاز خود را از پایین کوه تا روستا بر پشت خود حمل می‌کردند. بافتن سبدهای بامبویی هنری است که بسیاری از اهالی از روستا آن را انجام می‌دهند. برای بافتن سبد ابتدا نی‌ها بامبو را با هم قطع کردیم و سپس با پشت همان داسته شاخه‌های اضافی را جدا کردیم. بعد یکی از اهالی پوست بامبو را به صورت رشته‌های باریک در آورد و با صبر و حوصله بسیار شروع به بافتن یک سبد کوچک کرد. بافتن این سبد تقریباً یک روز طول کشید. علاوه بر سبدهای کوچک که برای نگهداری و شستن سبزیجات و غلاتی مثل ذرت از آن‌ها استفاده می‌شود. سبدهای بزرگتری هم می‌بافند که از آن‌ها برای حمل بار استفاده می‌کنند.

چرخ نخ‌ریسی مورد استفاده در این روستا تا حدود زیادی شبیه به همان چرخ‌هایی است که در میان عشایر و روستاییان ایرانی رایج است و مثل روستاهای ایران این کار بیشتر توسط زن‌های مسن و جا افتاده روستا انجام می‌شود. از جمله صنایع دستی روستا می‌توان به پوشش‌های پارچه‌ای زیبایی که برای داخل کفش از آن‌ها استفاده می‌شود اشاره کرد. معروف است که زنان این پوشش‌ها را گلدوزی می‌کنند و وقتی شوهر یا نامزدهایشان به سفر می‌روند به عنوان یادگاری به آن‌ها می‌دهند. یکی دیگر از صنایع دستی روستا هم کفش‌هایی است که به وسیله الیف گیاهی می‌بافند و برای راه رفتن در کوهستان مناسب است.

بخش دیگری از فرهنگ روستا مربوط به موسیقی و رقص است. هیچ مراسمی بدون دهل و سنج‌های مختلف برگزار نمی‌شود و به اقتضای هر مراسم سازهای دیگری نظیر سورنا، ارخو یا کمانچه و هر از گاهی آواز نیز به گروه اجرا کنندگان موسیقی اضافه می‌شوند. شاید در نگاه اول اجرای این سازها بسیار ساده به نظر برسد. اما به هنگام اجرا متوجه می‌شوید که ریتم‌ها و نواها چقدر پیچیده هستند و به این سادگی هم نمی‌توان آن‌ها را اجرا کرد.

تجربه زندگی یا بهتر بگویم مهمان شدن در روستای لانگ تو یکبار دیگر به من ثابت کرد که روستاییان در سراسر دنیا مهربان‌ترین، ساده‌ترین، بی‌آلایش‌ترین کسانی هستند که بی هیچ چشم داشتی شما را در خانه‌های خود می‌پذیرند و هر آنچه که دارند با شما قسمت می‌کنند. خوشحالی‌ آن‌ها خوشحالی واقعی است و وقتی که می‌خندند از ته دل می‌خندند. سختی را به جان می‌خرند تا برای شما آسایش فراهم کنند. تو امیدوارم که حضور ما در این روستا به بهتر شدن شرایط زندگی مردم آن و شناخته‌تر شدن این منطقه بی‌نظیر کمک کند و ظرف چندین سال شاهد آن باشیم که لانگ تو به یکی از مناطق مهم گردشگری در چین تبدیل شده است. به امید شادی و سربلندی مردم روستای لانگ