داستان کارآفرینی دختری که از پکن گریخت

پکن، شانگهای و گوانگ‌جو به عنوان شهرهای درجه یک چین نزد شاغلان جوان از جذابیت بسیاری برخورد. اما در سال‌های اخیر، برخی جوانان پس از تلاش های چند ساله در این شهرهای بزرگ، به شهرهای درجه دوم و سوم برگشته‌اند. این پدیده "فرار از پکن، شانگهای و گوانگ جو" نامیده می‌شود. یوبو، دختری متولد دهه 1980 میلادی و یکی از جوانانی است که از پکن فرار کرده‌اند.

یوبو در شهر ساحلی دای لیان واقع در شمال شرق چین متولد و بزرگ شده است و در رشته انیمیشن دانشگاه هنرهای زیبای لوشون واقع در شهر دای لیان فارغ التحصیل شده است. ، وی همانند اکثر جوانان دیگر، سال 2007 برای کسب حقوق بالاتر، فضای عادلانه رقابت و یافتن فرصت‌های شغلی بیشتر وارد پکن شد و خیلی زود از سوی یک شرکت انیمیشن استخدام شد.

وی هفت سال در پکن کار کرد و در این مدت سه شغل مختلف داشت؛ از طراحی صحنه انیمیشن تا طراحی جلوه‌های بازیهای کمپیوتری . وی می‌گوید: یافتن شغل در شهرهای بزرگ مشکل نیست، اما پیشرفت در اینجا سخت است. فشار کاری زیاد است و همیشه باید اضافه کاری کرد. پس از پرداخت اجاره خانه، هزینه‌های رفت‌ و آمد و هزینه‌های روزمره دیگر چیزی از حقوق باقی نمی‌ماند. در این هفت سال، بهای مسکن و اجناس در پکن به میزان زیادی افزایش یافته و زندگی خیلی سخت شده است. افزون بر این‌ها، با وجود شلوغی ترافیک و آلودگی هوا، شهرهای بزرگ دیگر جای مناسبی برای زندگی نیستند.

خانم یوبودر پایان سال 2014 از شغل خود استعفا داد و به مدت یک ماه به مسافرت رفت. وی با قطار از شهر نن نینگ وارد ویتنام شد، بعد به کامبوج و تایلند رفت، سپس به کره جنوبی، سریلانکا، آمریکا و نیمی از استان‌ها و شهرهای چین سفر کرد. وی به مسافرت، غذاهای لذیذ و عکسبرداری علاقه دارد، همیشه با یک کوله پشتی به مسافرت می‌رود . وی به قله 4600 متری کوه عدن صعود کرده است؛ به‌تنهایی زیر آبشار شان لین استان گوی جیو راه رفته است؛ در مرز چین و روسیه غروب را مشاهده کرده است؛ در دریاچه تونله ساپ با افعی بازی کرده است. در هر سفر وی یادبود‌هایی را نیز به خانه می برد که در تزیین مهمان‌سرای جوان وی به کار می‌روند.

وی این مهمان‌سرا را با الهام از یک دوست باز کرده است. روزی این دوست به خانه او می‌آید و با هم به ساحل دریای شبه جزیره شائو پینگ می‌روند، دوستش با دیدن مناظر زیبای محلی لذت می‌‌برد و

می‌گوید "کاش اینجا یک مهمانسری جوان وجود داشت!" شاید این فقط یک حرف اتفاقی بود، اما توجه یوبو را جلب کرد. یوبو با بررسی اولویت‌های خود تصمیم به افتتاح این مهمانسرای جوان گرفت.

خانه او در شبه جزیره شائو پینگ قرار دارد، این جزیره در جنوب شهر دای لیان قرار دارد و قبلا یک دهکده ماهیگیری دراینجا واقع بود، بعد در ساحل یک باشگاه قایق‌های بادبانی و پارک آب ساخته شد. آب دریای این جزیره پاک و تمیز است و ماهی‌ در آن زیاد است، بیشتر مسافران برای ماهیگیری و کباب کردن ماهی به اینجا می‌آیند.

کارآفرینی یوبو شروع شد، رشته دانشگاهی وی هنرهای زیبا است ،به طراحی داخلی علاقه خاصی دارد . طراحی و تزئینات داخلی مهمانسرا همه از سوی خودش انجام شد. وی می‌گوید: الهام اولیه‌اش در جریان بازدید از سایت تائو بائو گرفته شد . اتفاقاً یک مدل کاشی و سرامیک را دید، روی کاشی نقشه هندسی مرکب از پنج رنگ سرخ، زرد، آبی، مشکی و سفید بود‌، شبیه سبک موندریان نقاش مشهور هلندی. این مدل را خیلی دوست دارد، لذا سبک کلی ساختمان مهمانسرا مشخص شد، رنگ خاکستری و مشکی سیمان صنعتی به عنوان رنگ اصلی ساختمان و سپس سه رنگ سرخ ، زرد و سرمه‌ای نیز اضافه شد . همچنین عده ای عناصر اروپایی مانند چراغ‌های مختلف نیز نصب شدند.

خانم یوبو در اتاق‌های مهمانسرای خود مقداری کتاب هم گذاشت. یو بو می‌گوید: مهمانسرای من فقط جای اقامت نیست بلکه یک مکان فرهنگی است. مسافران می‌توانند در اینجا بعد از ظهر‌ها چای بنوشند، کتاب بخوانند یا هیچ کاری نکنند و با خود خلوت کنند.

عید سال 2016، مهمانسرای جوان موسوم به "جیو" افتتاح شد. کلمه"جیو" در زبان چینی را می توان به بینایی، چشایی، بویایی، شنوایی، لمس، بیداری، آگاهی و خواب ربط داد. البته یوبو امیدوار اس

ت که اینجا تنها محلی برای خواب نباشد، وی یک حساب ویچت هم برای مهمانسرایش تاسیس کرده است و در آن درباره غذاهای لذیذ، برنامه‌های گردشگری، تزئینات، جاهای دیدنی و تفریحی شهر دای لیان مطلب می‌نویسد.

خانم یوبو می‌گوید: مسلم است کسانی که به مهمانسرای جوان جیو می‌‎آیند، سلیقه نزدیک یا یکسان با من دارند؛ من به سبک خود پایبندم، حتی اگر مسافرانم آنقدر زیاد نباشند.

بسیاری از جوانان اشتغال در شهرهای بزرگ را انتخاب می‌کنند. اما با توجه به گرانی بهای مسکن و بعضی‌ها از این شهرها می‌گریزند و به زادگاه خود برمی‌گردند. این در حالی است که فرصت‌های شغلی در شهرهای کوچک نیز کم است و بیشتر آنها باید کارآفرینی کنند ، ولی کارآفرینی به سرمایه زیادی نیاز دارد و برای مردم معمولی ممکن نیست.

برای کار آفرینی در هر زمینه‌ای ابتدا باید بازاریابی کرد. بعضی از مشاغل واقعاً سود زیادی دارند اما شاید با فضا و محیط شهر شما سازگار نباشند. از طرف دیگر نباید هیچ صنفی را ساده دانست و در مدت کوتاه نمی توان با شرایط یک شغل آشنایی کامل پیدا کرد. اندوختن تجربه بسیار مهم است و نباید کورکورانه از روش کارآفرینی دیگران تقلید کرد.