شهر ممنوعه مکانی قدیمی در منطقه پکن، پایتخت کشور چین است و یکی از مهمترین دیدنی‌های تاریخی این کشور بشمار می‌آید.
شهر ممنوعه به روایتی وسیع‌ترین و کامل‌ترین مجموعه معماری چوبی در جهان است.
احداث شهر ممنوعه در سال ۱۴۰۶ میلادی با دستور جو دی، دومین امپراتور سلسله مینگ آغاز و در طول ۱۴ سال ساخته شد. تا سال ۱۹۱۱ میلادی و نابودی سلسله چینگ (نزدیک به ۵۰۰ سال) به طور کلی ۲۴ امپراتور در شهر ممنوعه اقامت داشتند و بر چین فرمان روایی کرده اند. از سال ۱۹۲۴ بازدید از این مجموعه به عنوان کاخ موزه برای عموم آزاد گردید و ممنوعه بودن آن پایان پذیرفت.
این اثر نادر با ساختاری مستطیل شکل مساحتی حدود ۷۲ هکتار را در برمی گیرد. ۹۶۱ متر طول در امتداد شمال به جنوب و ۷۵۳ متر عرض در امتداد شرق به غرب است. دیواری با ارتفاع ۱۰ متر و خندقی با عرض ۵۲ متر دورتا دور این مجموعه را فراگرفته‌است. در هر ضلع دیوار یک دروازه قرار دارد و بر روی ضلع جنوبی «دروازه نیم روز» (Meridian Gate) و بر روی ضلع شمالی «دروازه نیروی ایزدی»» (Gate of Divine Might)قرار دارد. دیوارها ضخیم هستند و طوری طراحی شده‌اند که در برابر آتش توپ های آن زمان مقاومت کنند.
شهر ممنوعه کاملاً طبق نظام تشریفاتی سلسله‌های فئودالی و اصول طبقاتی ساخته شده‌است. طرح کلی، وسعت، شیوه معماری، رنگ و تزیینات همه نمایانگر امتیاز خاندان سلطنتی و سلسله مراتب اشرافی است. سه قصر این مجموعه یعنی قصر تای حه، جون حه و بایو حه که توجه را بیشتر جلب می‌کنند، محل اعمال قدرت امپراتوری امپرتوران و برپایی مراسم پرشکوه بوده‌است. قصر تای حه، مرکز تمام شهر ممنوعه و تخت سلطنتی طلایی رنگ امپراتور در این قصر دیده میشود. این قصر دارای مجلل‌ترین معماری در شهر ممنوعه‌است و در شمال میدان بر سکوی مرمری سفید رنگی به مساحت ۳۰ هزار متر مربع و بلندای ۸ متر ساخته شده‌است. ارتفاع آن ۴۰ متر است بلندترین بنای شهر ممنوعه‌است.
در فرهنگ چین، اژدها نماینده قدرت امپراتوری است و امپراتور «پسر آسمانی» اژدهای حقیقی نامیده میشود. درون قصر تای حه در بالا و پایین با حدود ۱۳ هزار شکل اژدها تزیین شده‌است.
نمایی ازشهر ممنوعه، تعداد قصرها و اتاق‌ها در شهر ممنوعه بسیار زیاد است. گفته می شود به طور کلی ۹۹۹۹٫۵ اتاق در آن وجود دارد. به اعتقاد پیشینیان چین، اقامتگاه امپراتوران آسمانی دارای ۱۰ هزار اتاق است و امپراتورانی که پسر امپراتور آسمانی دانسته می‌شدند باید خویشتندار بوده و نمی‌بایست تعداد اتاق آن ها از شمار اتاق‌های امپراتور آسمانی تجاوز می‌کرد. از این رو شمار اتاق‌های شهر ممنوعه نیم اتاق کمتر از شمار اتاق‌های کاخ آسمانی است. (آن نیم اتاق ظاهراً تنها یک راه پله را در بر می‌گیرد).
معماری مجموعه شهر ممنوعه تبلور نگرش و درایت مردم چین است. مجموعه ای از بناها است که هر یک از اتاق‌ها و دیوارها، سرشار از اندیشه‌های عجیب و غریب است. مثلاً سکوی سفید رنگ قصر تای حه، این قصر را پر شکوه‌تر کرده و در ضمن از نفود رطوبت به قصر جلوگیری میکند. برای زهکشی این سکو که در سه اشکوب است، از بیش از یک هزار مجسمه سر اژدها استفاده شده و هنگام بارش باران آب زهکشی شده از دهان اژدهایان فوران میکند که چون ابنیه مجموعه شهر ممنوعه چوبی است، این کار ظاهرا در پیشگیری از آتش سوزی موثر بوده‌است. در میان حیاط این شهر جمعا ۳۰۸ ظرف مسی بزرگ برای ذخیره آب دیده میشود که در طول تمام سال برای پیشگیری از آتش سوزی بکار می‌رفته. درزمستان نیز زیر این ظرف‌ها آتش روشن می‌کردند تا آب داخل آن یخ نبندد.
طبق یادداشت‌های تاریخی، در سلسله مینگ ۱۰۰ هزار صنعتگر و یک میلیون کارگر در ساخت این مجموعه عظیم باستانی شرکت داشته‌اند. مصالح ساختمانی مصرفی از سراسرکشور حتی استان یونن در فاصله چند هزار کیلومتری تهیه شده‌است. کشفیات گرانمایه‌ای درشهر ممنوعه یافت شده که شمار آن به یک میلیون می‌رسد و یک ششم کل کشفیات چین را شامل میشود.
