درس مثل نماز سپاسگذاری از خداست. خوشحالم که بخت یار است. نمیدونید چطوری دلم برای درس و دانشگاه می طپه...یاد همه بی پولیا به خیر که باعث شد همیشه به حرکت و پویایی فکر کنم و تنها ارزوم آینه که زندگی پر محتوایی داشته باشم و هر چه را که دوست دارم تجربه کنم.. بدون توجه به حرفایی مثل از ما دیگه گذشته وما که پارتی و پول نداریمو..... روی صحبتم با دوستان همواره همراهم است. بخوانیم که بدانیم کجاییم و ما چگونه به اینجا رسیدیم و برای ایندگان چه کنیم که رنجهای کمتری از ما بکشند.
زودتر راهشونو پیدا کنن و شاداب تر و منطقی تر از ما باشند. زمان را مدیریت کنیم به نمیگم همه ولی به بعضی آرزو هایمان می رسیم.. من بدو رفتم...فدای همتون.. دردتون به جونم...یا علی.
1 2 3 
