پیشبرد طرح شهرسازی نوین در چین

ظرف سی سال، پس از اجرای سیاست اصلاحات و درهای باز در چین، مساحت شهرها در این کشور دو- سه برابر شده و نرخ شهرسازی به 52.6 درصد رسیده است.

اما شهرسازی سنتی، به معنای حقیقی شهری شدن نیست. چرا که چین 269 میلیون کارگر روستایی دارد. براساس مقررات کنونی نظام هویت شناسنامه ای این گروه از افراد نمی توانند به حد کافی از دستاوردهای شهری شدن بهره مند شوند.

مارس سال 2014، شورای دولتی چین برنامه شهرسازی نوین کشور در پنج سال آینده را منتشر کرد. در این برنامه عامل انسانی مورد توجه بیشتر قرار گرفت.

"شو لین" مدیر اداره برنامه ریزی و توسعه کمیته توسعه و اصلاحات چین در جمع خبرنگاران، وضعیت جدید توسعه شهرسازی نوین چین را تشریح کرد.

محور شهرسازی، انتقال جمعیت روستایی به شهرها و ایجاد فضای جدید برای زندگی صدها میلیون نفر چینی در سطح بالاتر است.

شو لین، مدیر بخش برنامه ریزی توسعه کمیته توسعه و اصلاحات چین افشا کرد: در برنامه ریزی شهرهای کشور تا سال 2020 شهری سازی سی صد میلیون نفری مطرح شده است.

وی افزود : شهرسازی سی صد میلیون نفری به این معناست که نخست، تا سال 2020 یکصد میلیون نفر از جمعیت کشاورزی واجد شرایط، شناسنامه شهری به دست می آورند. دوم این که از طریق بهسازی مناطق زاغه نشین و دهکده های حاشیه شهرها، شرایط مسکونی حدود یک صد میلیون نفر از ساکنان این مناطق بهبود می یابد.

سوم، با توسعه و روند شهرسازی در مناطق مرکزی و غربی، حدود صد میلیون نفر از ساکنان این مناطق در نزدیکی به اهالی شهری تبدیل شوند.

شهرسازی نوین در آینده به معنای این است که افراد، بیشتر ساکن شهرها باشند و از امکانات شهری بیشتر بهره مند شوند. تبدیل کارگران روستایی به ساکنان شهری به خصوص اصلاحات نظام های متفاوت تامین اجتماعی شهری و روستایی محور کار شهری سازی نوین و همچنین بزرگ ترین مشکل است.

چین 269 میلیون کارگر روستایی دارد. در این حالت، چگونه می تواند به افراد واجد شرایط، شناسنامه شهری ارایه دهد؟ افراد بدون شرایط لازم چگونه از خدمات عمومی اساسی بهره مند می شوند؟ این محور کار است. اما هزینه ساخت و ساز تاسیسات زیربنایی برای حکومت های محلی فشارهای اقتصادی زیادی به همراه می آورد.

شو لین تاکید کرد: با اجرای سازوکار سهیم شدن در هزینه شهروند شدن کارگران روستایی، فشارهای اقتصادی حکومت های محلی کاهش می یابد.

وی ادامه افزود: اگر به افراد واجد شرایط، شناسنامه شهری داده شود، پس از آن همچنین باید خدمات عمومی به آنان ارایه شود که این هزینه بر است.

ارایه خدمات عمومی به افراد فاقد شرایط لازم نیز دارای هزینه است. این هزینه نباید همه از سوی دول محلی پرداخته شود. براساس برنامه شهرسازی نوین، ساز و کار سهیم سازی هزینه تبدیل کارگران روستایی به اهالی شهر ایجاد می شود. براساس این سازوکار دولت مرکزی، استانداری، شهرداری، موسسات و اشخاص در این هزینه سهیم هستند. به نظر من این ساز و کار برای تبدیل کارگران روستایی به ساکنان شهری مفید است.

پکن پایتخت چین شهری با بیش از 20 میلیون نفر جعمیت است. در ابتدای سال جاری میلادی، شی جین پینگ رییس جمهوری خلق چین توسعه هماهنگ پکن با شهر "تین جین" و استان "هه بی" که در اطراف پکن قرار دارند را به عنوان راهبرد مهم کشور مطرح کرد. اما برخی عنوان می کنند که راهبرد یکپارچه سازی پکن، تین جین و هه بی، از طریق انتقال جعمیت پکن به استان هه بی و تین جین تحقق می یابد.

شولین این گفته را کاملا کذب و بی اساس دانست و گفت: جمعیت سیار به حد زیاد براساس مشاغل جا به جا می شود. دولت در این زمینه اصلا به شیوه های اداری متوسل نمی شود.

وی ادامه داد: پراکندگی جعمیت باید براساس فضای فعالیت اقتصادی تعدیل شود. بیرون راندن جمعیت با برنامه ریزی و تدابیر اجباری امکان پذیر نیست. اگر در آینده فرصت اشتغال نه تنها درپکن بلکه در هه بی و تین جین نیز وجود داشته باشد، یقین دارم بسیاری از افراد به طور داوطلبانه به این مناطق نقل مکان می کنند.

در حال حاضر، شهرسازی محور توسعه چین محسوب می شود.

در این زمینه، نرخ شهری در آمریکا به 90 درصد و در کره جنوبی به 80 درصد می رسد . شهرسازی در چین وظایف گسترش تقاضای داخلی و یاری به رشد اقتصاد را نیز برعهده دارد.

لی که چیانگ نخست وزیر چین در خصوص شهرسازی نوین بیان کرده است که شهرسازی فقط افزایش جمعیت شهری و گسترش مساحت شهرها نیست، بلکه باید در ابعاد پشتیبانی صنعتی، محیط زیست انسان، تامین اجتماعی و نحوه زندگی، از روستا به شهر تبدیل شود. شهرسازی نوین عبارت است از اندیشه نوین، اصلاحات نظام، نوآوری فنی و شکوفایی مجدد فرهنگی.