یکی از قصه های قدیمی چین می گوید:سه برادر عادات زندگی کاملا متفاوتی داشتند.برابر بزرگ رژیم غذایی نامنظمی داشت و هیچ گاه به تمرینات بدنی انجام نمی داد.برادر دوم اهل میخوارگی بوده و میخوارگی را برتر بر غذا می دانست.اما برادر کوچک خواب و رژیم غذایی منظم داشت و به تمرینات بدنی می پرداخت.روزی از روزها برادران به جنگل رفتند اما به دلیل هوای مسموم ناچار شدند خیلی سریع به خانه بازگردند.وضعیت برادر بزرگ وخیم تر بود و خیلی ضعیف شده بود.برادر دوم مریض شده اما پس از مصرف داروهایی درمان شد.اما برادر کوچک هیچ کسالتی نداشت و سالم ماند.این بسیار تعجب آور بود که برادرانی که از یک مادر هستند و عامل بیماری آنها هم مشترک است چگونه واکنش های بدنی متفاوتی نشان داده اند، برداران بزرگ تر مریض شدند اما برادر کوچک سالم مانده است.برادر کوچک با این تردید، به یکی از دکترها مراجعه کرد.دکتر توضیح داد:برادر بزرگ که رژیم غذایی منظمی ندارد، نیروی کافی به بدنش نمی رسد و به دلیل عدم انجام ورزش و تمرین های بدنی، «جنگ چی» («چی» تندرست نگهدار) در بدنش بسیار کم است و در صورت هجوم «شیه چی» («چی» بیماریزا)، «جنگ چی» که به مصاف آن می رود، شکست می خورد و «شیه چی» وارد بدن می شود و فرد را دچار مریضی می کند.در مورد برادر دوم نیز گرچه مقدار «جنگ چی» در بدنش کم نیست، اما میزان آن به دلیل میخوارگی از بین رفته و در مقابل «شیه چی» کوتاه می آید.اما با کمک داروها، «جنگ چی» جبران می شود و «شیه چی» را از بدن خارج می کند و بیماری درمان می شود.اما برادر کوچک که خواب و رژیم غذایی منظم دارد و به تمرینات بدنی می پردازد، از «جنگ چی» به مقدار کافی برخوردار است و مقاومت کافی در برابر تجاوز «شیه چی» دارد و معاف از بیماری است.
برداشت لازم از این قصه بر این اساس است که همه افراد در معرض عوامل بیماری زا قرار می گیرند، اما این که آیا به بیماری مبتلا شوند یا خیر، به میزان «جنگ چی» در بدن آنها بستگی دارد.در کتاب «اصول داخلی هوانگ دی» نیز آمده است:با وجود «جنگ چی» در بدن، هیچ مداخله ای از سوی «شیه چی» ایجاد نخواهد شد.هنگامی که بدن مورد هجوم «شیه چی» قرار می گیرد، با یک جنگ اجتناب ناگزیر با «جنگ چی» روبه رو می شود.«جنگ چی» از بدن دفاع می کند و «شیه چی» مهاجم است.در جریان این نبرد، فرد دچار تب می شود.از این رو، می توان دید تب گاهی اوقات علامت بد یک بیماری سخت نیست.در صورت پیروزی «جنگ چی» بر «شیه چی»، تب از بین می رود و بدن به حالت عادی بر می گردد.البته، با توجه به آن که در نبرد با «شیه چی»، «جنگ چی» تلفاتی داشته، بعدها باید به جبران «جنگ چی» پرداخت و استراحت بیشتر به فرد بیمار توصیه می شود.در صورتی که «جنگ چی» با استراحت جبران نشود، باید دارو برای فرد بیمار تجویز شود.
زمانی که صحبت درباره داروهای جبران «جنگ چی» یا به عبارت دیگر داروهای تقویتی به میان آید، به فکر جینسنگ می افتیم.جینسنگ بهترین داروی تقویتی شناخته می شود، اما در صورت روش نادرست مصرف آن، تلفات جانی نیز ایجاد می شود.در این مورد باید ابتدا مفهوم دیگر طب چینی را توضیح دهیم.طب چینی علایم بیماری ها را به دو دسته علایم «虚» (به تلفظ «شیو» و به معنای توخالی) و علایم «实»(به تلفظ «شی» و به معنای توپر) تقسیم می کند.علایم «شیو» بیانگر آن است که مقدار کل «جنگ چی» و «شیه چی» کم است اما «شیه چی» برتری بر «جنگ چی» دارد و نبرد بین آنها شدید نیست.اما در مورد علایم «شی»، مقدار کل «جنگ چی» و «شیه چی» بسیار زیاد و نبرد بین آنها بسیار شدید است.جینسنگ تنها برای جبران تلفات «جنگ چی» در مورد علایم «شیو» به کار می رود و اگر از آن برای علایم «شی» استفاده شود، بیمار به خطر می افتد.یک عبارت چینی می گوید:آب قایق را به حرکت در می آورد اما همان آب قابلیت این را دارد که قایق را سرنگون کند.مصرف دارو یا خوراک تقویتی باید بر شرایط بدنی متکی باشد و تنها در صورتی که بیمار به بیماری هایی با علایم «شیو» مبتلاست، اجازه مصرف داروهای تقویتی دارد.
